Το γραφείο πρωθυπουργού στη βόρεια Ελλάδα είχε θεσπιστεί επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη, το διατήρησε η προηγούμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα το κρατήσει και σε αυτή τη θητεία της, γιατί ουσιαστικά δεν προσφέρει τίποτα ούτε στην κυβέρνηση ούτε στην τοπική κοινωνία.
Κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση, ακόμη και εάν δεν αλλάζει το κυβερνών κόμμα, αρκετά στελέχη, κυρίως αποτυχόντες να εκλεγούν βουλευτές, αναζητούν μια θέση κρατικού αξιωματούχου, η οποία αφενός τους εξασφαλίζει κάποιο καλό εισόδημα, αφετέρου τους παρέχει τη δυνατότητα να δώσουν από καλύτερες θέσεις την επόμενη φορά τη μάχη για τη βουλευτική έδρα.
Στη Θεσσαλονίκη μία από τις πλέον επίζηλες θέσεις είναι αυτή του επικεφαλής του πρωθυπουργικού γραφείου, ενός παρακυβερνητικού απολιθώματος, το οποίο ίδρυσε, για τους δικούς του λόγους, ο Αλέξης Τσίπρας, γιατί ήταν η μοναδική δομή που έλεγχε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη, καθώς το ΥΜΑΘ είχε δοθεί στους ΑΝ.ΕΛ., ενώ περιφέρεια, δήμος και λοιποί φορείς ελέγχονταν από τη Νέα Δημοκρατία.
Στα χρόνια της «γαλάζιας» διακυβέρνησης ο ρόλος του λεγόμενου πρωθυπουργικού γραφείου ήταν καθαρά διακοσμητικός. Θα έλεγε κανείς μάλιστα ότι μόνη χρησιμότητά του ήταν για να εκλεγεί η επικεφαλής του Μαρία Αντωνίου ξανά βουλευτής στην Καστοριά, όπως και έγινε. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, από τη στιγμή που υπήρχαν στο ΥΜΑΘ στελέχη του κόμματος (Καράογλου και Καλαφάτης) τα οποία ήταν απολύτως λογικό να έχουν τον πρώτο λόγο όσον αφορά τα ζητήματα της Θεσσαλονίκης.
Το ίδιο ισχύει και για την κυβερνητική περίοδο που μόλις άρχισε. Ισχύει μάλιστα σε πολλαπλάσιο βαθμό, καθώς αυτή τη φορά, εκτός από τον ΥΜΑΘ, στην κυβέρνηση υπάρχουν και τρεις Θεσσαλονικείς υφυπουργοί (Ράπτη, Βαρτζόπουλος, Ταχιάος) που γνωρίζουν τα προβλήματα και θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις. Άρα, η θέση αυτή μάλλον πάει για κατάργηση…