Συντάκτης: Θεόδωρος Ανδρεάδης – Συγγελλάκης
Το 2018 ήταν αναμφίβολα «έτος της Ιταλίας» σε ό,τι αφορά τις πιο σημαντικές πολιτικές ανατροπές που σημειώθηκαν στο εσωτερικό των χωρών-μελών της Ενωσης. Η Λέγκα και τα «Πέντε Αστέρια», στα τέλη Μαΐου, κατάφεραν να υπογράψουν προγραμματικό συμβόλαιο και να δημιουργήσουν κυβερνητική συμμαχία. Για πρώτη φορά δύο «αντισυστημικές πολιτικές δυνάμεις» μπόρεσαν να ανέλθουν στην εξουσία σε μια μεγάλη χώρα της Ευρώπης.
Παρακολουθήσαμε όλοι με προσοχή, περιέργεια αλλά και ανησυχία όλες τις εξελίξεις των τελευταίων οκτώ μηνών. Ο Ματέο Σαλβίνι απαγόρευσε στις ΜΚΟ να πιάνουν λιμάνι στην Ιταλία, αναγκάζοντας τα πλοία τους να σταματήσουν να δραστηριοποιούνται σε επιχειρήσεις διάσωσης μεταναστών.
Η κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε προχώρησε σε μια εντυπωσιακή σύγκρουση με τις Βρυξέλλες, με αντικείμενο τον προϋπολογισμό της Ιταλίας για το 2019.
Τελικά, μετά δύο μήνες απειλών και εκατέρωθεν προκλητικών δηλώσεων, βρέθηκε συμβιβασμός: το ιταλικό έλλειμμα για το επόμενο έτος θα διαμορφωθεί στο 2,04% του ΑΕΠ (αρχικά ήταν στο 2,4%) και η οικονομική ανάπτυξη της χώρας αναθεωρείται από το 1,5% στο 1%.
Τα «Πέντε Αστέρια» και η Λέγκα συνεχίζουν να εξασφαλίζουν συνολικά σχεδόν το 60% της πρόθεσης ψήφου των Ιταλών, αν και το κόμμα του Σαλβίνι σε κάποια γκάλοπ κατάφερε να αγγίξει το 34%, ενώ οι «πεντάστεροι» έπεσαν στο 26%.
Η Ιταλία βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο, η οποία έχει βάλει σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση την ιθύνουσα τάξη της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς.
Το «εισόδημα του πολίτη»
Παρά τις κριτικές, η κυβέρνηση Κόντε ετοιμάζεται να χορηγήσει (πιθανότατα στα τέλη Μαρτίου) το «εισόδημα του πολίτη» για τη στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων και ανέργων.
Αρχικά, στα σχέδια των «Πέντε Αστέρων» έπρεπε να αγγίξει τα 780 ευρώ τον μήνα, ενώ τώρα είναι πολύ πιθανό να αποφασιστεί μείωση του συγκεκριμένου ποσού.
Παρά ταύτα, πρόκειται για μέτρο το οποίο μπορεί να φέρει μια κάποια ανακούφιση στις περιοχές του ιταλικού Νότου, οι οποίες μαστίζονται από χρόνια, τεράστια ανεργία. Ολα αυτά έστω κι αν είναι σχεδόν βέβαιο ότι μπορεί να γίνουν διάφορες κομπίνες με «άνεργους» οι οποίοι θα ζητήσουν το βοήθημα, έστω κι αν έχουν αδήλωτη «μαύρη» εργασία.
Το ίδιο ισχύει και για τη μείωση της συντάξιμης ηλικίας, η οποία αποτελούσε βασική προεκλογική υπόσχεση της Λέγκας. Τα επόμενα τρία χρόνια περίπου 400.000 εργαζόμενοι θα μπορούν να ζητήσουν να βγουν στη σύνταξη με 40 χρόνια ένσημα και 60 έτη ηλικίας, αποδεχόμενοι όμως μια περικοπή στις τελικές μηνιαίες αποδοχές τους.
Μιλάμε για κοινωνικά μέτρα τα οποία πολλοί χαρακτηρίζουν λαϊκίστικα, αλλά που δίνουν μια ανάσα σε χιλιάδες ανθρώπους ο οποίοι ένιωσαν να συνθλίβονται στα χρόνια της οξείας οικονομικής κρίσης.
Είναι αυτονόητο, βέβαια, ότι αυτό δεν σημαίνει ότι κανείς δεν πρέπει να συνεχίσει να ανησυχεί για τις ξενοφοβικές θέσεις του Σαλβίνι ή τη συχνή έλλειψη εμπειρίας των «Πέντε Αστέρων».
Ερωτήματα της κάλπης
Το θέμα όμως είναι ότι στη φάση αυτή «παίζουν μπάλα» μόνον οι κυβερνητικές δυνάμεις. Η κεντροδεξιά Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι παραμένει «εν υπνώσει», χωρίς έναν πραγματικό διάδοχο του Καβαλιέρε.
Και η κεντροαριστερά των Δημοκρατικών δεν έχει ακόμη καταλάβει αν ο Ματέο Ρέντσι θα σταματήσει να την κρατά όμηρο του παρελθόντος, ώστε να μπορέσει να αναζητήσει μια νέα, πιο φιλολαϊκή ταυτότητα.
Τα κύρια ερωτήματα αφορούν την εξέλιξη της σχέσης του Σαλβίνι με τον Ντι Μάιο. Το αν, δηλαδή, η Λέγκα θα συνεχίσει να συνεργάζεται με το κίνημα που ίδρυσε ο Μπέπε Γκρίλο ή αν θα επιστρέψει στη συμμαχία με τον Μπερλουσκόνι, έχοντας κερδίσει στο μεταξύ ηγεμονική θέση.
Ως προς την όλη αυτή εξέλιξη, πολλές απαντήσεις θα δοθούν από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, τον ερχόμενο Μάιο. Από το αν, δηλαδή, το κόμμα του Ιταλού υπουργού Εσωτερικών θα επιβεβαιώσει και στις κάλπες το προβάδισμα επί των «Πέντε Αστέρων» που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις. Και από το πόσο θα κλονιστούν οι ενδοκυβερνητικές ισορροπίες από την εκλογική αυτή αναμέτρηση.
Ο Ματέο Σαλβίνι είναι πιθανόν, όπως ακούγεται, να επιλεγεί ως υποψήφιος των ευρωπαϊκών εθνικιστικών κομμάτων για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Μια κίνηση που μπορεί να αυξήσει την προβολή του, αλλά μπορεί και να τον οδηγήσει σε νέες ακραίες τοποθετήσεις. Και ένα μέρος των ψηφοφόρων, κάποια στιγμή, μπορεί και να αρχίσει να κουράζεται…
Πηγή: https://www.efsyn.gr