Στον στίχο του γνωστού λαϊκού άσματος του Γιώργου Μαργαρίτη («στον καθρέπτη σου κοιτιέσαι και μονάχη αγαπιέσαι») παραπέμπει η τακτική που επιχειρεί η κυβέρνηση να εφαρμόσει τις τελευταίες ημέρες για να διασωθεί από τις ραγδαίες εξελίξεις που προκαλεί το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών. Οι υπουργοί της «αυτοθαυμάζονται» για τις, τάχα, επιτυχίες τους, βάζοντας «κάτω από το χαλί» τα… χάλια που έχουν προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, σήμερα, αποτελεί ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης ο οποίος, με αφορμή την έκδοση των νεότερων στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία (μειώθηκε στο 12,1% τον Ιούλιο από 15% τον αντίστοιχο μήνα του 2021) έσπευσε να «αυτό – χειροκροτηθεί». Ξέχασε, ωστόσο, ο αρμόδιος υπουργός να πει ότι η ανεργία μειώνεται μέσω της περαιτέρω φτωχοποίησης όσων εργάζονται ή βρίσκουν δουλειά, δεδομένου ότι πάνω από τους 7 στους 10 μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα αμείβονται με ποσά από περίπου 300 έως και 950 ευρώ, καθαρά, αδυνατώντας να ανταποκριθούν απέναντι και στις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες για τη διαβίωσή τους.
Ο υπουργός Εργασίας, με στόχο προφανώς να «δημιουργήσει» θετικές ειδήσεις που θα αποτελέσουν μια άμυνα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη η οποία μοιάζει να «βουλιάζει» καθημερινά όλο και περισσότερο στον «βούρκο» του σκανδάλου με τις τηλεφωνικές υποκλοπές που πραγματοποίησαν οι μέχρι πρότινος άμεσοι συνεργάτες και υφιστάμενοί του πρωθυπουργού, εξέδωσε ανακοίνωση με… τίτλο: «H σημαντική μείωση της ανεργίας, έμπρακτη απάντηση σε όσους προσπαθούν να μηδενίσουν το έργο της Κυβέρνησης».
Συγκεκριμένα, ο κ. Χατζηδάκης αναφέρει ότι «τα σημερινά, επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία είναι μια ακόμα απάντηση σε όσους ανεύθυνα επιδιώκουν να μηδενίσουν το έργο της κυβέρνησης στον τομέα της οικονομικής και της κοινωνικής πολιτικής. Η ανεργία έπεσε στο 12,1%, δηλαδή περισσότερο από 5 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με αυτό που παραλάβαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ (17,3%). Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι υποχώρησε κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τον Ιούνιο πέρσι (15%). Αποκλιμακώνεται επίσης και η ανεργία των νέων, ενώ συνολικά ως προς την ανεργία ξαναγυρίσαμε στα επίπεδα του 2010». «Δεν πανηγυρίζουμε φυσικά για όλα αυτά», προσθέτει ο υπουργός στη δήλωσή του, αλλά τονίζει ότι «τα σημειώνουμε για να απαντήσουμε στη μηδενιστική κριτική, αλλά και για να δείξουμε ότι η οικονομική και κοινωνική πολιτική της Κυβέρνησης είναι σε σωστή κατεύθυνση και παράγει αποτελέσματα».
«Ξέχασε» ο υπουργός Εργασίας να αναφέρει ότι πάνω από τους 7 στους 10 μισθωτούς αν και εργάζονται, είναι φτωχοί
Όμως, στο περιθώριο της δήλωσης – «αυτοεπιβράβευσης» των κυβερνητικών «επιτυχιών» στο πεδίο της ανεργίας, ο κ. Χατζηδάκης ξέχασε να αναφέρει κάτι πολύ σημαντικό: Η μείωση του αριθμού των ανέργων, όπως άρχισε να καταγράφεται από τα τέλη του 2014 και μετά σημειωτέον, οφείλεται στην αύξηση του αριθμού των φτωχών εργαζομένων.
Η πορεία της αύξησης των εργαζομένων που αμείβονται με ποσά τα οποία δεν είναι ικανά να καλύψουν ακόμη και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες τους είναι εμφανής μέσα από τα δεδομένα του συστήματος «Εργάνη». Το 75% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή περίπου 1,6 εκατ. άτομα., λαμβάνουν καθαρές αποδοχές που κυμαίνονται από… περίπου 300 ευρώ έως και περίπου 950 ευρώ τον μήνα!
Ο αριθμός των φτωχών εργαζομένων συνεχίστηκε να αυξάνεται και μέσα στο 2022. Μέχρι στιγμής, με βάση τα στοιχεία της «Εργάνης», από το σύνολο των νέων θέσεων εργασίας το 55% αφορά σε θέσεις πλήρους απασχόλησης (στη μεγάλη πλειονότητα τους με έως, το πολύ, 950 ευρώ καθαρά). Το υπόλοιπο ποσοστό από το σύνολο 1,44 εκατ. προσλήψεων που έγιναν από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους αφορούν σε θέσεις μερικής ή εκ περιτροπής εργασία (με τις αμοιβές να φτάνουν στην καλύτερη περίπτωση στα 450 ευρώ τον μήνα καθαρά!!).
Μπορείτε κ. Υπουργέ να ζήσετε με 300 ή ακόμη και με 950 € τον μήνα;
Αλήθεια, εύλογα θα μπορούσε ένας από τους εργαζομένους που αμείβονται με ποσά όχι μέχρι 450 και 500 ευρώ αλλά ακόμη και μέχρι 949 ευρώ τον μήνα καθαρά (1.200 ευρώ μικτά), να ρωτήσει τον κ. Χατζηδάκη: «Κύριε Υπουργεί θα χαιρόσασταν και θα μπορούσατε να ζήσετε εάν εσείς λαμβάνατε τέτοιο μισθό;». Φυσικά το ερώτημα είναι ρητορικού χαρακτήρα, δεδομένου ότι ο σημερινός υπουργός Εργασίας, ως «παιδί του κόμματος», δεν χρειάστηκε ποτέ να αναζητήσει εργασία και δεν έχει τέτοια… εμπειρία.
Θα αναρωτηθεί κάποιος, εύλογα και πάλι: «Μα, καλά, γίνεται να είναι υπουργός Εργασίας κάποιος ο οποίος ποτέ δεν εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα;». «Γιατί, όχι; Αν είναι… ‘’άριστος’’», είναι απάντηση.