Η συμμετοχή στις ψηφοφορίες για την εκλογή προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και των μελών της Κεντρικής Επιτροπής ήταν μαζική. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ο υπερδιπλασιασμός των μελών του κόμματος. Ως προς αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε τον στόχο που είχε βάλει. Τόσο μεγάλο αριθμό μελών δεν είχε κανένα κόμμα της ευρύτερης Αριστεράς ούτε την περίοδο της υπερπολιτικοποίησης, δηλαδή τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, τότε που η εγγραφή στα κόμματα ήταν στάση ζωής.
Η συνέχεια όμως για τα κόμματα εκείνης της εποχής ήταν αποκαρδιωτική. Οι οργανώσεις μειώθηκαν δραματικά, τα μέλη των κομμάτων δεν προσέρχονταν στις διαδικασίες και οι γραφειοκρατίες έκαναν κουμάντο. Τα μέλη έγιναν φίλοι, οι φίλοι επιρροές και οι επιρροές οπαδοί που οι μηχανισμοί των βουλευτών και των πολιτευτών τους κινητοποιούσαν κάθε φορά που είχαμε εθνικές εκλογές.
Τον υπόλοιπο καιρό όλοι ασχολούνταν με τις δουλειές τους: οι ηγεσίες με τη διαχείριση της εξουσίας (κυβερνητικής ή κομματικής,), οι βουλευτές με τις εκλογικές περιφέρειες τους για να διευκολύνουν τους ψηφοφόρους τους και οι πολίτες γύριζαν στην καθημερινότητα τους που δεν περιελάμβανε την ενασχόληση με τις λειτουργίες του κόμματος που είχαν ψηφίσει.
Θα συμβεί και τούτη τη φορά το ίδιο; Στον ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι έχουν επινοήσει τους τρόπους ώστε τα μέλη του κόμματος να συμμετέχουν ενεργά και στις συλλογικές διαδικασίες των οργανώσεων και στη διαμόρφωση της γραμμής του κόμματος, αλλά και στη λήψη των αποφάσεων για κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι για παράδειγμα οι πολιτικές συμμαχίες και η συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας με προοδευτικό πρόσημο.
Το στοίχημα είναι μεγάλο.