Ελλάδα, η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που έχει ακόμα ανθηρή πολιτική τρομοκρατία. Ένα θλιβερό απολίθωμα του εμφυλίου. Το τιμημένο φλάμπουρο που υψώνει η πατρίδα όταν θέλει να υπερασπιστεί τα «δίκια του λαού» της. Το αδειανό ματωμένο πουκάμισο μιας ιδεοληψίας που επιμένει, αρνούμενη να αποδεχτεί την ήττα και το τέλος του πολέμου. Παράγεται σε όλα τα μεγέθη. Από προπηλακισμούς, βανδαλισμούς και επιθέσεις με βαριοπούλες και μπογιές, μέχρι 10 κιλά δυναμίτιδας και πολιτικές δολοφονίες. Και με το φως του σκότους επανέρχονται.
Η Ελλάδα μπορεί να μένει καθηλωμένη στην οικονομική ύφεση. Μπορεί να έχει ελάχιστη παραγωγικότητα, έλλειψη ανταγωνιστικότητας, υψηλή φορολογία και αδυναμία εξόδου στις αγορές. Μπορεί να έχει την πιο αντιεπενδυτική κυβέρνηση της Ευρώπης, αλλά δεν παραλείπει ποτέ να καλλιεργεί το «σωστό» πολιτικό κλίμα. Αυτό που κάνει την κάθε έξοδο από την όποια κρίση τελείως αδύνατη. Κλίμα διχασμού, βίας και ανασφάλειας. Κλίμα ζόφου. Αυτό κυριαρχεί στα κοινωνικά δίκτυα και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αυτό μπολιάζει τους πολίτες, αυτό παράγει την ιδεολογική αχλή και την απλώνει μέσα στην πόλη. Σαν βαρύ τοξικό αέριο. Αυτό το κλίμα σφραγίζει το λαϊκό φαντασιακό και εγγυάται τις αενάως αποτυχημένες προσπάθειες του έθνους για ανάπτυξη.
Κλίμα διχαστικό, που ευνοεί κάθε μορφής βία. Που δικαιώνει τους βαρείς χαρακτηρισμούς, που καθιστά οικείες και εύκολες τις λέξεις «προδότης», «ρατσιστής», «γερμανοτσολιάς» και «φασίστας», που τέμνει συνεχώς την κοινωνία σε καλούς και κακούς.
Το δικό μας κλίμα, το διχαστικό. Κλίμα που ευνοεί κάθε μορφής βία. Που δικαιώνει τους βαρείς χαρακτηρισμούς, που καθιστά οικείες και εύκολες τις λέξεις «προδότης», «ρατσιστής», «γερμανοτσολιάς» και «φασίστας», που τέμνει συνεχώς την κοινωνία σε καλούς και κακούς, δικούς και ξένους, καθαρούς και βρώμικους, ακέραιους και πουλημένους. Το κλίμα που συνεχώς τέμνει και διαχωρίζει και ποτέ δεν ενώνει. Ούτε συμβολικά.
Ακόμα και όταν η τρομοκρατία πήγε να σκοτώσει τον ευπατρίδη πρωθυπουργό της έκτακτης ανάγκης, Λ. Παπαδήμο, ο πρωθυπουργός της χώρας, εκπρόσωπος του νέου, τι ειρωνεία, αρνήθηκε να τον επισκεφθεί στο νοσοκομείο. Μια απουσία υψηλού συμβολισμού δίχως άλλο. Είμαστε γενικώς διχαστικοί; Ε ναι είμαστε. Ιδιαίτερα ήταν και συνεχίζουν να είναι εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που είδαν τα ποσοστά τους να εκτοξεύονται επειδή επένδυσαν στη βία. Η ακροαριστερά και η ακροδεξιά. Τα άκρα της βίας. Αυτά που κυβερνούν.
Όλα αυτά που, περισσότερο ή λιγότερο χυδαία, έφτιαξαν το «σωστό» πολιτικό κλίμα. Αυτό που έσπρωξε τους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στην εξουσία, αλλά και εγκατέστησε τη Χρυσή Αυγή στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Η παρούσα κυβέρνηση έστω και ως συνονθύλευμα ακραίων δεν είχε λόγους να εγκολπωθεί τη βία, αν ήθελε πραγματικά να βγάλει την χώρα από την κρίση. Αν νοιάζονταν έστω και λίγο για την προκοπή της και όχι μόνο για τη δική της πολιτική κυριαρχία. Τα πολιτικά κόμματα που τη στηρίζουν εισέπραξαν τα μέγιστα επενδύοντας σε κείνη την εκδοχή της βίας που είναι για «καλό σκοπό». Τη φιλολαϊκή ή την προλεταριακή, αν θέλετε
Στις υβριστικές επιθέσεις κατά των αρχών σε παρελάσεις, στις καταδρομικές επιθέσεις κατά των εγκαταστάσεων στις Σκουριές, στις κάθε είδους αντισυγκεντρώσεις, στις καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, στα «λιντσάρετε τον Πάχτα», στα «κανάλια του Πειραιά που (δεν) ανατινάζονται» και τόσα άλλα περισσότερο ή λιγότερο χυδαία που έφτιαξαν το «σωστό» πολιτικό κλίμα. Αυτό που έσπρωξε τους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στην εξουσία, αλλά και εγκατέστησε τη Χρυσή Αυγή στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Η βόμβα που έσκασε στο ΣΚΑΙ έχει φίλους, πολλούς φίλους, δυστυχώς. Και γι’ αυτό και έσκασε.
Μεγάλο μέρος πολιτών έδειξε όχι απλά να ανέχεται αλλά και να επιχαίρει, όταν τα θύματα της βίας ήταν κατά κάποιο τρόπο εκπρόσωποι του παλιού πολιτικού συστήματος. Ακόμα και σήμερα, μετά από τόση συζήτηση και τόσες αναλύσεις πάνω στα αίτια της κρίσης, η βία και η εκδίκηση συγκινούν. Η βόμβα που έσκασε στο ΣΚΑΙ έχει φίλους, πολλούς φίλους, δυστυχώς. Και γι’ αυτό και έσκασε. Συγκινεί ιδιαίτερα το πισώπλατο του χτυπήματος, η μπαμπεσιά. Ίσως γιατί θεωρείται προτέρημα. Της φυλής.
Το κανάλι κάνει αντιπολίτευση. Γιατί έδειξε και είπε την απλή αλήθεια για τη φωτιά και την εκατόμβη στο ΜΑΤΙ και αυτό ενοχλεί τους κυβερνητικούς. Γιατί υποστηρίζει τον πλουραλισμό. Γιατί τέλος πάντων κάνει ως ενημερωτικό μέσο τη δουλειά του με τον τρόπο που αυτό νομίζει. Γιατί η κυβέρνηση του έστησε ένα εμπάργκο ακριβώς για να φτιάξει κλίμα διχασμού. Να δείξει ενόχους. Να διαμορφώσει ένα μέτωπο στην κοινή γνώμη. Να αποσείσει την ευθύνη για την εκατόμβη. Γιατί οι δημοσιογράφοι γενικώς και η «Καθημερινή» ειδικώς αποτελούν μέρος της(Πηγή)