Του Αργύρη Ντινόπουλου
Το άγριο ξύλο στην πλατεία Νέας Σμύρνης αποτελεί ένδειξη ότι, πλέον, χάθηκε η μπάλα.
Τα κλομπ «μίλησαν» εκεί όπου κάθε χρόνο στην περιφορά της εικόνας της Αγίας Φωτεινής (η εκκλησία απέχει λίγες εκατοντάδες μέτρα) ψάλλεται η δέηση.
Σε μια, δηλαδή, από τις πλέον αστικές και οικογενειακές περιοχές της Αθήνας.
Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές η Νέα Δημοκρατία εκτίναξε το ποσοστό της στην Νέα Σμύρνη από 29,67% (το 2015) σε 42,18% (το 2019).
Υπουργοί, βουλευτές, δήμαρχοι και κάθε είδους επίσημοι έχουν «τιμήσει με την παρουσία τους» την πλατεία της Νέας Σμύρνης όπου χθές αντί για δέηση έπεσε η «αγιαστούρα».
Έτσι αυτή την φιλήσυχη (και «σεβαστική») πλατεία της Νέας Σμύρνης μετατράπηκε από την αστυνομία σε πλατεία Εξαρχείων.
Αλλά οι αστυνομικοί φέρουν την λιγότερη ευθύνη (εκτός μίας-δύο εξαιρέσεων) παρά την αρνητική σε βάρος τους δύναμη της εικόνας.
Οι ίδιοι έχουν φτάσει στα όριά τους αφού καλούνται να κόβουν πρόστιμα για παραβάσεις για τις οποίες ποτέ δεν εκπαιδεύτηκαν (ούτε διανοήθηκαν).
Η εικόνα αμηχανίας ενός αστυνομικού (όχι αυτού που έδερνε) με το πτυσσόμενο κλομπ στο ένα χέρι και με το ροζέ μπλοκάκι των προστίμων στο άλλο, είναι ενδεικτική της παράνοιας που και οι ίδιοι οι αστυνομικοί βιώνουν.
Η ευθύνη είναι πολιτική, δεν είναι επιχειρησιακή.
Το lockdown έχει γίνει το «συντομότερο ανέκδοτο» και η αστυνομία είναι αναγκασμένη να παίζει τον πλέον άχαρο και τον δυσκολότερο ρόλο στην ιστορία των κατασταλτικών αποστολών της.
Το γεγονός ότι στην κορύφωση του σκληρότερου lockdown (πιθανώς και παγκοσμίως) κινδυνεύουν με κατάρρευση τόσο το ΕΣΥ όσο και η εθνική οικονομία δείχνει ότι (διάολε!) κάτι δεν πηγαίνει καλά.
Και εκεί έρχεται η «επικοινωνία» για να αποτελειώσει την «πολιτική».
Ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε εμβολιαστικά κέντρα για να χαιρετίσει ηλικιωμένους (προς εμβολιασμό) πολίτες.
Αμήχανους μπροστά στην κάμερα αλλά και μπροστά στην πρωθυπουργική άνεση και ευδιαθεσία που παρέπεμπαν σε παλαιότερες προεκλογικές περιόδους.
Αλήθεια τόσο σίγουροι είναι οι (όποιοι)επικοινωνιακοί σύμβουλοι του πρωθυπουργού για το θετικό τηλεοπτικό αποτύπωμα αυτής της εμβολιαστικής περιοδείας;
( Όταν, μάλιστα, χιλιάδες «ευπαθείς πολίτες» -για παράδειγμα διαβητικοί- δεν έχουν ιδέα πότε θα εμβολιαστούνε;)
Η τηλεοπτική υπεροπλία της κυβέρνησης δημιουργεί ψευδαίσθηση μηντιακού «άτρωτου» αλλά η κοινωνία πόσο εμπιστεύεται τα κανάλια;
Δηλαδή χθές βράδυ (Κυριακή 07/03) ποιόν πίστεψαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες; (και πάντως κρίσιμες ομάδες μετακινούμενων ψηφοφόρων-swing voters).
Τον κυριακάτικο anchorman του (για παράδειγμα) ΣΚΑΙ ή το Twitter;
Η (σοβαρή) κυβερνητική εκπρόσωπος ποιόν πείθει με αυτά που αναγκάζεται να λέει και (κυρίως) με τον τρόπο που τα λέει;
Δεν καταλαβαίνουν ότι εξελίσσεται σε «θηλυκό Χαρδαλιά» χωρίς το πολιτικό «λίπος» (απόθεμα) από την (τουλάχιστον μηντιακά) επιτυχή διαχείριση της «πρώτης πανδημίας» από το οποίο «λίπος» ο Νίκος Χαρδαλιάς ακόμη «τρώει»;
Την «μηντιακή σχιζοφρένεια» συμπληρώνει ο Στέλιος Πέτσας που συνεχίζει να κυριαρχεί (ελέω «λίστας» προς τα κανάλια και προς τους δημοσιογράφους) στα τηλεοπτικά παράθυρα εκφέροντας γνώμη για κάθε επιστητό.
Αλλά «βεβαρημένος» (όπως πιθανόν ο καθένας στην θέση του) από τα βαρίδια της θητείας του ως κυβερνητικού εκπροσώπου πόσο βοηθάει σήμερα την κυβέρνηση;
Εντάξει, να βγει βουλευτής στην Ανατολική Αττική (δύσκολο) αλλά αυτή είναι σήμερα η κυβερνητική προτεραιότητα;
Και σε τελική ανάλυση πόσο άλλο θα ποντάρει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στον Τσίπρα και στην πολιτική αδυναμία του να μεταλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε «αστικό» κόμμα;
Και πόσο συχνά θα πετάγεται ως από μηχανής θεός (Deus Ex Machina) κάθε εβδομάδα και από ένας Δρίτσας;
Μέχρι τον Μάιο που φέτος γιορτάζει η Αγία Φωτεινή κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις στην πανδημία.
Ούτε αν θα γίνει η λιτάνευση της ιερής εικόνας στην πλατεία της Νέας Σμύρνης όπου χθές Κυριακή (07/03) «μίλησαν» τα κλομπ.
Η πολιτική «φώτιση» , πάντως, δεν φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση που εξακολουθεί να πορεύεται με την κατά Θουκυδίδη «αμεριμνησία του νικητή».
Γι’ αυτό η «φώτιση» αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται μια πολιτική υπόθεση άλλων.