Θοδωρής Καραγιαννίδης
Στο Μέγαρο Μαξίμου αρκετοί ήθελαν εκλογές μέσα στο 2021 και μάλιστα όσο νωρίτερα γίνεται. Κάποια στιγμή, μέσα στην υπεραισιοδοξία για την έναρξη του εμβολιασμού, διακινήθηκε μέχρι και σενάριο Μαΐου-Ιουνίου, αλλά οι πιο ρεαλιστές κοιτούσαν από την αρχή προς το φθινόπωρο.
Εδώ και περίπου έναν μήνα ελάχιστοι πια μιλούν για πρόωρες εκλογές. Οι περισσότεροι έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι η ανοσία του γενικού πληθυσμού θα αργήσει πολύ και δεν είναι ρεαλιστικός ένας σχεδιασμός για κάλπες τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο.
Ετσι κι αλλιώς, αποδεικνύεται διαρκώς στην πράξη ότι η συγκυρία δεν επιτρέπει μακροπρόθεσμο προγραμματισμό. Η “Επιτροπή 2021” έχει κάνει τεράστια προετοιμασία για εκδηλώσεις σε όλη την επικράτεια που αναβάλλονται επ αόριστον. Ακόμη και η παρέλαση της 25ης Μαρτίου, με καλεσμένους τον Πούτιν, τον Μακρόν και τον Κάρολο της Αγγλίας έγινε διπλωματικό ανέκδοτο πριν να έρθει η άνοιξη.
Η κατάρρευση του εκλογικού σεναρίου συζητείται έντονα στα κομματικά επιτελεία. Στην αντιπολίτευση, σε γενικές γραμμές, υπάρχει ανακούφιση.
Στην Κουμουνδούρου αντιλαμβάνονται ότι έχουν χρόνο για τα εύκολα, την ολοκλήρωση και παρουσίαση του προγράμματος, αλλά και για τα δύσκολα, δηλαδή, την αναζήτηση και αξιοποίηση νέων προσώπων που θα ενισχύσουν τον επαγγελματισμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα συμβάλουν στην ανανέωση και θα διευκολύνουν τη διείσδυση στο χώρο της κοινωνικής κεντροαριστεράς. Από την άλλη, εφόσον οι εκλογές μετατίθενται για την περίοδο από τον Ιανουάριο 2022 και μετά, δεν υπάρχει λόγος για να μην δρομολογηθεί το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, που έχει σημασία ειδικά για το δεύτερο συνθετικό του ονόματος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Για το Κίνημα Αλλαγής η ανάσα είναι ακόμη πιο βαθιά. Υπήρχε μεγάλη αγωνία μήπως οι εθνικές εκλογές γίνουν γρηγορότερα από τις εσωκομματικές για την εκλογή ηγεσίας από τη βάση.
Τώρα μπορούν άνετα να προχωρήσουν τον Νοέμβριο του 2021 και όσοι -πιθανότατα ο Α. Λοβέρδος- θελήσουν επίσπευση της διαδικασίας δεν θα έχουν στέρεα επιχειρήματα για να την υποστηρίξουν. Αντίθετα, μπορεί να βρουν «πάτημα» όσοι (κοντά στην Φ. Γεννηματά) προτιμούν να καθυστερήσουν όλα μέχρι τον Φεβρουάριο του 2022, κάτι που επιτρέπεται από το καταστατικό.
Στο Μέγαρο Μαξίμου το διακύβευμα είναι η προετοιμασία μίας στρατηγικής τριετίας ή, στη χειρότερη περίπτωση, τετραετίας. Το δύσκολο είναι ότι όσο περνά ο καιρός και μετά την πάροδο της περιόδου lockdown, αργότερα ή γρηγορότερα, θα έρθουν στην επιφάνεια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που δεν θα έχουν προηγούμενο λόγω της πρωτοφανούς απονέκρωσης της οικονομικής ζωής, η οποία γίνεται πιο δραματική μετά από μια δεκαετία στα μνημόνια.
Το πολιτικό αντίδοτο δεν είναι εύκολο να βρεθεί. Το σίγουρο «χαρτί» είναι η διαρκής προσπάθεια αποδόμησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης (φάκελος Καλογρίτσα κοκ) και η επίμονη αναζήτηση ερεισμάτων στο κέντρο.