Το κυκλοφοριακό χάος που προκάλεσε η πρώτη μέρα εφαρμογής του «Μεγάλου Περίπατου» στην Αθήνα, με πολύ μεγάλη βιασύνη, είναι μόνο η μία όψη του προβλήματος, που υπό προϋποθέσεις ίσως θα μπορούσε να είναι παροδική, σε ένα βαθμό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η προβληματική προετοιμασία, και η πρόχειρη διαδικασία που ακολουθήθηκε και μαρτυρά μάλλον ιδιοκτησιακή αντίληψη για την πόλη.
Μπορεί ο Δήμαρχος Αθηναίων, στην ανάρτησή του να συνιστά υπομονή, όμως το χάος ήταν περίπου αναμενόμενο καθώς απουσίασε οποιαδήποτε ενημέρωση, οι οδηγοί είδαν ξαφνικά πολύ βασικές οδικές αρτηρίες να «στενεύουν», σε περίοδο πανδημίας που τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς υπολειτουργούν και οι αρμόδιοι συμβουλεύουν τη χρήση ΙΧ. Άρα η σκληρή κριτική πολιτών, φορέων και των πολιτικών κομμάτων ήταν αναμενόμενη και δικαιολογημένη.
Οι φρενήρεις ρυθμοί που ακολουθήθηκαν φανερώνουν το βασικό πρόβλημα του έργου που είναι η παντελής έλλειψη οποιασδήποτε διαβούλευσης για παρέμβαση τόσο μεγάλης κλίμακας για το κέντρο και την καθημερινότητα των χρηστών του. Μια παρέμβαση που προϋποθέτει συνεννόηση με τον εμπορικό και τον επιχειρηματικό κόσμο, τους επαγγελματίες οδηγούς, τους επιμέρους κλάδους, δραστηριότητες που πρέπει να απομακρυνθούν από περιοχές εφαρμογής, τα άτομα με περιορισμένη κινητικότητα, τις υπηρεσίες και τα υπουργεία, τους φορείς που εμπλέκονται σε θέματα αρμοδιότητων αλλά και οργανισμούς όπως οι αστικές συγκοινωνίες. Γενικότερα με την κοινωνία, που δικαιούται να έχει άποψη αλλά και να προετοιμαστεί για τις αλλαγές που ένα σχέδιο επιφέρει.
Σε δεύτερο επίπεδο, η σπουδή προκαλεί ερωτηματικά σε σχέση με το αν έχουν προηγηθεί τα απαραίτητα τεχνικά στάδια για την εφαρμογή, σε περίοδο που τα πολιτικά όργανα υπολειτουργούν ή αν έχει γίνει χρήση έκτακτων προβλέψεων παρέκκλισης νόμων και διαδικασιών λόγω κοροναϊου, που θα ήταν αθέμιτη. Επιπρόσθετα, η επιστημονική καθοδήγηση του έργου, που επικαλείται ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει από την παρουσίαση μιας εμπεριστατωμένης μελέτης με όλα τα συνδυασμένα μέτρα και όχι … αφού κλείσουν οι δρόμοι να αναζητούνται «εναλλακτικές».
Φυσικά, κανείς δεν αντιλέγει ότι η διευκόλυνση πεζών και ποδηλάτων, η σταδιακή απομάκρυνση των αυτοκινήτων και η βιώσιμη αστική κινητικότητα πρέπει να είναι η βασική επιδίωξη σε μια σύγχρονη πόλη. Όμως όλο αυτό πρέπει να έχει σχεδιαστεί επαρκώς ώστε να «κουμπώνει» σε ένα συνολικό επιχειρησιακό πλάνο που καταλήγει μέσα από ένα οδικό χάρτη, στον ιδεατό στόχο για την πόλη της Αθήνας και την ευρύτερη περιοχή και όχι να γίνονται στο πόδι… «Μεγάλη Περίπατοι» για επικοινωνιακά παιχνίδια.