Βαρύ πλήγμα στις κατακτήσεις τους ελεύθερου κόσμου. Ο κορονοιός νικά τη Δημοκρατία και νικιέται από ολοκληρωτικά καθεστώτα που μπορούν να επιβάλλουν στους πολίτες τους, σιδηρά πειθαρχία και εγκλεισμό κατ’ οίκον.
Τον βαθύ προβληματισμό του για το αν οι δυτικές δημοκρατίες μπορούν να εφαρμόσουν τα μέτρα που πήρε η ηγεσία της Κίνας προκειμένου να φρενάρει τον κορωνοϊό εξέφρασε μέσω ενός μακροσκελούς «νήματος» στο Twitter o ελληνικής καταγωγής καθηγητής Κοινωνικών και Φυσικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Yale, Νικόλας Χρηστάκης.
Ο Χρηστάκης υπογράμμισε ότι στον αγώνα της κατά του επικίνδυνου ιού, η Κίνα χρησιμοποίησε «κοινωνικό πυρηνικό όπλο» ακραίων μέτρων, τα οποία άλλες χώρες θα δυσκολευτούν πολύ να αναπαράξουν.
«Στην Κίνα ταιριάζει να πολεμήσει μια πανδημία», έγραψε ο Χρηστάκης, υπογραμμίζοντας την κολεκτιβιστική κουλτούρα του λαού και την απολυταρχική διακυβέρνηση της χώρας, ως παράγοντες που επέτρεψαν την επιτυχημένη αντιμετώπιση του ιού.
Μάλιστα, ο ελληνικής καταγωγής επιστήμονας εντοπίζει την επιτυχία της Κίνας στις 23 Ιανουαρίου, όταν η κυβέρνηση επέβαλλε περιορισμούς μετακίνησης σε επαρχίες με συνολικό πληθυσμό άνω των 930 εκατομμυρίων κατοίκων.
Παράλληλα, επισήμανε την τακτική της «κλειστής διοίκησης» που σημαίνει έλεγχο στην κίνηση ανθρώπων και οχημάτων, έλεγχο της θερμοκρασίας των ανθρώπων, αποστείρωση οχημάτων, άδεια μετακίνησης σε ένα μόνο άτομο ανά νοικοκυριό, κλπ.
Παράλληλα, το εργατικό δυναμικό αξιοποιήθηκε για την μεταφορά φαγητού στους κατοίκους που ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους, ενώ οι τοπικές κυβερνήσεις έλαβαν και άλλα μέτρα για τον έλεγχο της εξάπλωσης της ασθένειας.
Κλείνοντας, ο Χρηστάκης τόνισε ότι ο ιδιαίτερος πολιτικός και κοινωνικός χαρακτήρας της Κίνας της επέτρεψε να πετύχει με αυτά τα μέτρα και εξέφρασε αμφιβολία για το αν μπορούν αντίστοιχα μέτρα να εφαρμοστούν σε χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Βρετανία.
Τι είναι η Δημοκρατία;
Η Δημοκρατία είναι ένα σύστημα διακυβέρνησης στο πλαίσιο και υπό τους όρους ενός συγκεκριμένου τρόπου ανθρώπινης συμβίωσης (κοινωνία), ο οποίος αποτελεί ιστορική ειδοποιό διαφορά απέναντι σε προηγούμενες ή ακόμη και συγχρόνως υπάρχουσες παραδοσιακές μορφές ανθρώπινης συμβίωσης (κοινότητες). Αυτό το σύστημα διακυβέρνησης διαμορφώνεται βάσει τριών συγκροτησιακών προϋποθέσεων και κατευθυντηρίων αρχών υλοποίησης και ισχύος τους:
- Η έννοια του ελεύθερου, αυτοπροσδιοριζόμενου υποκειμένου φορέα αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων και ελευθεριών (κατά την περίφημη διατύπωση του Thomas Jefferson στο κείμενο της διακήρυξης της αμερικανικής ανεξαρτησίας).
- Η έννοια της αναγνώρισης του «άλλου», του οποιουδήποτε «άλλου», ως φορέα (των ίδιων) δικαιωμάτων και ελευθεριών και ως εκ τούτου η ουσιαστική ταύτιση αυτής της διαδικασίας αναγνώρισης με την έννοια του εκδημοκρατισμού, δηλαδή με την σταδιακή, ή/και επαναστατική διεύρυνση του κύκλου των φορέων δικαιωμάτων και ελευθεριών.
- Η έννοια του ανθρώπου (προκύπτουσα από την ισχύ των δύο παραπάνω εννοιών) ως έννοιας «πραγματικής αφαίρεσης». Κάθε άνθρωπος είναι μέτοχος αυτής της αφηρημένης έννοιας του ανθρώπου-φορέα δικαιωμάτων και ελευθεριών πέρα από κάθε πραγματικό, συγκεκριμένο και ειδικότερο προσδιορισμό και ασχέτως καταγωγής, χρώματος, φύλου, σεξουαλικών προτιμήσεων, θρησκείας, προσωπικής βιογραφίας κ.λ.π.