Δυστυχώς, για την ώρα, η ατέρμονη βλακεία κερδίζει. Έχει πιάσει από το λαιμό την στοιχειώδη, έμπλεη «ψευδεπίγραφου» φόβου, λογική και την έχει πετάξει τόσο δυνατά στα σχοινιά, που ο εύθρυπτος λαιμός της μοιάζει να χρειάζεται ένα απαλό φύσημα για να τσακιστεί ολοσχερώς.
Τι σημασία έχει αν ακριβώς δίπλα μας, στην Ιταλία, η κατάσταση θυμίζει δυστοπικό βιβλίο του Χάξλεϋ με τους νεκρούς από τον κορωνοϊό ν’ αυξάνονται με τρομακτικούς ρυθμούς καθημερινά ή ότι οι ειδήμονες δεν κρούουν απλά, αλλά έχουν αλλάξει τον αδόξαστο στον κώδωνα του κινδύνου;
Με το που ανακοινώθηκαν τα μέτρα της κυβέρνησης (που, ειρήσθω εν παρόδω, έπραξε άριστα, μα με μια μικρή- ελπίζουμε όχι ζωτικής σημασίας- καθυστέρηση), ο Έλληνας αντέδρασε όπως αντιδρά στο φανάρι όταν είναι δεύτερος και αυτό ανάψει πράσινο: μέσα σε nanosecond πήρε την κατάσταση στα χέρια του.
Έτσι, από την 1η ημέρα (τη 2η η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη) της καραντίνας αποφάσισε πως δεν αντέχει άλλο, πως μπούχτισε από την κλεισούρα, πως «Δε θα πεθάνουμε κιόλας ρε αδερφέ αν μαζευτούμε 15 φιλαράκια να τα πούμε» και βγήκε έξω σα να μην υπάρχει αύριο.
Η πλάκα είναι πως αν συνεχίσουμε έτσι, παίζει σοβαρά να μην υπάρχει πράγματι αύριο. Αυτή η συμπεριφορά έφτασε ακόμα και τον προσηνή και ήρεμο Στέφανο Χίο να προβεί σε μια σπάνια live έκρηξη:
Το πραγματικά στενόχωρο στην όλη υπόθεση με τον Covid-19 στη χώρα μας είναι πως το ευρύ κοινό δεν έχει καταλάβει την σοβαρότητα της κατάστασης, τερματίζοντας για τρισχιλιοστή φορά τον ωχαδερφισμό.
Αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά του αποκρουστικού φεγγαριού. Η φωτεινή λέει πως παρά το γεγονός πως έχουμε ήδη περίπου 250 καταγεγραμμένα κρούσματα και 3 νεκρούς, υπάρχει ακόμα χρόνος για να προλάβουμε τα απείρως χειρότερα- όχι πολύς, μα υπάρχει για να κάνουμε ακόμα το σωστό και να επιδείξουμε (γιατί αλλιώς την επηδήξαμε…) σημάδια συλλογικής ευθύνης.
Κι αυτό γιατί το #menoumespiti δεν είναι ένα απλό trend που σαρώνει στο twitter για τους σωστούς λόγους, αλλά γιατί σώζει πραγματικά ζωές και είναι το μυστικό για να στείλουμε στο πυρ το εξώτερον- προσωρινά, μα με βλέψεις για διακοπές διαρκείας- τον κορωνοϊό.
Οι επιστήμονες τονίζουν πως με δεδομένο πως αυτή την στιγμή μιλάμε για 250 κρούσματα περίπου, σε 10 μέρες, και λαμβάνοντας υπόψη την εκθετική τους αύξηση, αυτά θα ανέρχονται σε 1500-2000, νούμερο που θα αποτελεί την κορύφωση της επιδημίας.
Βέβαια, η παραπάνω ελπιδοφόρα πρόταση κρύβει στα διπρόσωπα σπλάχνα της έναν ογκώδη αστερίσκο: τα 2000 κρούσματα μπορεί να είναι η κορύφωση ΑΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΕΣΑ.
Αν καταφέρουμε μ’ έναν μαγικό τρόπο να πειθαρχήσουμε όλοι και να μειώσουμε στο ελάχιστο τις εξόδους μας, τότε σε 15 περίπου μέρες θα υπάρξει μείωση των κρουσμάτων, σε 3 εβδομάδες η μείωση θα είναι της τάξης του 75-85% και σε έναν μήνα τα νέα κρούσματα θα έχουν μηδενιστεί.
Ναι, εντάξει, το καταλαβαίνουμε. Δε χρειάζεται να είναι κανείς απόγονος του Τειρεσία ή να δηλώνει στην εφορία ως τόπο κατοικίας του το Μαντείο των Δελφών- το ξέρουμε: είναι τελείως ουτοπικό να περιμένει κανείς πως σε μια χώρα που οι κάτοικοί της επιλέγουν, με όπλο την αδιανόητη χαζομάρα τους, να αψηφήσουν τα όσα γίνονται στην Ιταλία και που δεν άντεξαν ούτε 24 ώρες εντός του σπιτιού, αίφνης θα αλλάξουν 800% την συμπεριφορά τους και το «ευσυνείδητος» θα γίνει το μεσαίο τους όνομα (Γιάννης Ευσυνείδητος Παπαδόπουλος, για παράδειγμα).
Όχι, ο Έλληνας θα συνεχίσει να κόβει βόλτες στην παραλιακή της Θεσσαλονίκης ή θα βρει τρόπο να μπουκάρει μαζί με τους κολλητούς του στις, κλειστές πια, οργανωμένες παραλίες της Αθήνας, με λεκτικό του όχημα το «Σιγά, εγώ θα κολλήσω;». Μόνο που…
Μόνο, που να πάρει, μιλάμε για μηδέν νέα κρούσματα αν δεν βγούμε έξω για έναν μήνα. Μηδέν.
Ναι, είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρο, ναι, θα φλερτάρουμε περιστασιακά με την κατάθλιψη, ναι, τα οικονομικά μας θα πάνε ακόμα περισσότερο κατά διαόλου (προς θεού, τώρα πηγαίνουν περίφημα…), ναι, θα δοκιμαστούν οι αντοχές του μυαλού (αν και κάτι τέτοιο δε θα έπρεπε ν’ απασχολεί τους περισσότερους για προφανείς λόγους…), ναι, τα stories των influencers στο Instagram δε θα είναι και τόσο influencing, ναι, αν ξανατρέξει σε λαμπαδηδρομία ο «Λεωνίδας» Τζέραλντ Μπάτλερ δε θα μπορέσεις να το δεις από τα 2 μέτρα και ν’ ανταλλάξεις μικρόβια με τους απειράριθμους διπλανούς σου, αλλά αν νομίζεις ότι πράγματι “This is Sparta” απλά παρ’ τα, μ@λάκα.
Τριάντα μέρες και το 2000 (3000-4000, ίσως και παραπάνω) μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ολοστρόγγυλο, λαχταριστό μηδενικό ή, στην χειρότερη των περιπτώσεων, παρουσιάζει μια σημαντικότατη μείωση.
Ένας μήνας για να ξαναπάρουμε την ζωή στα χέρια μας- κι εν συνεχεία, να πάρουμε και την Ζωή (εκείνη τη θεογκόμενα από τον 3ο) στα χέρια μας. Γι’ αυτό… Πώς το λέει να δεις εκείνη η ελεγχόμενα αθυρόστομη χορηγούμενη διαφήμιση στα social media;
Α, ναι: Μείνε στο γ@#μένο το σπίτι σου.
Άντε γ@μώ το σπίτι σου.