Εξαιρετικά κρίσιμη είναι η κατάσταση στην ελληνοτουρκική μεθόριο, από την περιοχή Καστανιές του Έβρου μέχρι το Καστελλόριζο. Επιχειρείται μεθοδευμένη παραβίαση των ελληνικών συνόρων, στην ουσία μία εισβολή στον Έβρο χιλιάδων παραπλανημένων και ταλαιπωρημένων αλλοδαπών. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα, είναι δημιούργημα, γεωπολιτικών εξελίξεων, διεθνών συσχετισμών, στρατιωτικών επεμβάσεων, βομβαρδισμού αμάχων πληθυσμών, αλλά και πολιτικής εργαλειοποίησης του, από το σύστημα εξουσίας του Ερντογάν.
Και ακόμη, απροθυμίας ή και αδυναμίας της ΕΕ να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν, ενώ το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, αδιαφορούν. Αδιαφορούν, διότι δεν θέλουν, η ήδη προβληματική σχέση τους με την Τουρκία, να επιδεινωθεί και να καταστεί συγκρουσιακή. Η Άγκυρα υπολογίζει σε ένα ανατολίτικο παζάρι με Μόσχα, Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες. Ποντάρει στο ότι, κανείς δεν θέλει να χάσει την Τουρκία από σύμμαχο. Έτσι, η Ελλάδα παλεύει μόνη και αβοήθητη να αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό-προσφυγικό, που εξελίσσεται σε μείζονα εθνική απειλή.
Είναι η πρώτη φορά που πρόσφυγες-μετανάστες επιχειρούν μαζική εισβολή στα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα, μέσω Έβρου, γεγονός που (και) οι ελληνικές αρχές το συνδέουν με τις απειλές του προέδρου Ερντογάν, με αφορμή τις εξελίξεις στην Συρία. Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τους στόχους του Ερντογάν, η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διαφυλάξει, με κάθε πρόσφορο μέσο, το απαραβίαστο των ελληνικών συνόρων, όπως αρμόζει σε κάθε κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος.
Πυρετός στην ελληνική κυβέρνηση
Μετά την κυβερνητική σύσκεψη που συγκάλεσε εκτάκτως στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας δήλωσε ότι «η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να φυλάξουμε τα σύνορά μας». Το κλίμα είναι τεταμένο, τόσο στα χερσαία, όσο και στα θαλάσσια σύνορα, με την κυβέρνηση να δείχνει πως δυσκολεύεται να σηκώσει το δυσβάσταχτο βάρος του προσφυγικού. Η ευχή είναι, να πρυτανεύσει η λογική και να μην ξεφύγει η κατάσταση και καταστεί ανεξέλεγκτη. Στα σύνορα, υπάρχει στρατός που οπλοφορεί και έχει πολύ συγκεκριμένη αποστολή.
Όλα ξεκίνησαν με την εμπρηστική δήλωση του προέδρου Ερντογάν: «Ανοίξαμε τα σύνορα. Μέχρι σήμερα το πρωί, περίπου 18.000 άτομα κινήθηκαν για να περάσουν απέναντι και πιστεύω πως σήμερα ο αριθμός αυτός μπορεί να φτάσει στις 30.000. Δεν θα κλείσουμε τα σύνορα στο μέλλον». Ακολούθησε η ελληνική απάντηση. Οι ελληνικές δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας ενισχύονται διαρκώς. Ενισχύσεις τους καταφθάνουν και από την κεντρική Μακεδονία για να μπλοκάρουν όλα τα περάσματα κατά μήκος του ποταμού Έβρου και στην περιοχή Καστανιές, βόρεια του νομού Έβρου. Στην περιοχή βρίσκονται και μονάδες των ειδικών δυνάμεων του στρατού.
Προβληματισμός μεγάλος υπάρχει στην κυβέρνηση για το αν και πως θα χρησιμοποιηθεί ο στρατός, στην περίπτωση που οι αλλοδαποί πρόσφυγες και μετανάστες σπάσουν το φράγμα των αστυνομικών δυνάμεων στον Έβρο. Τι θα γίνει αν επιχειρήσουν βίαιη είσοδό τους στην ελληνική επικράτεια, απωθώντας τους στρατιώτες, τους φρουρούς των συνόρων μας, που υπηρετούν εκεί την πατρίδα.
Εγκατάλειψη από ΕΕ και Δύση
Τα όσα συμβαίνουν στην ελληνοτουρκική μεθόριο, σχετίζονται με τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας. Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία, είναι εξαιρετικά επικίνδυνες. Τραγικές είναι οι συνέπειες για τους λαούς των κρατών της περιοχής και το σημαντικότερο είναι ότι, ολόκληρη αυτή η περιοχή, απειλείται με αποσταθεροποίηση. Από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στη Συρία, επιβεβαιώθηκε η διάσταση απόψεων Τουρκίας και Ρωσίας και μάλιστα με οδυνηρό τρόπο.
Όμως, η μεγάλη εικόνα, ο γεωστρατηγικός και ενεργειακός ανταγωνισμός στην περιοχή, είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική και επικίνδυνη. Ο λόγος είναι πως εγκυμονεί κινδύνους για γενικότερη ανάφλεξη, που είναι ταυτόχρονα και εξόχως απειλητική για τα ελληνικά συμφέροντα. Η πραγματικότητα είναι ότι η Δύση (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) επιθυμεί με κάθε τρόπο να επαναφέρει την Τουρκία στην δυτική συμμαχία. Για αυτό και δεν καταδικάζει τις προκλητικά παράνομες επιλογές του Ερντογάν.
Η Ρωσία, από τη άλλη πλευρά, επιθυμεί να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη. Η Μόσχα επιδιώκει να αναπτύξει σχέσεις εξάρτησης στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς με την Άγκυρα και μέσω της διπλωματίας των εξοπλισμών να ασκήσει πολιτική και διπλωματική επιρροή στις επιλογές του Ερντογάν. Η Τουρκία χρησιμεύει στη ρωσική εξωτερική πολιτική ως πυλώνας αποσταθεροποίησης, μέσω της διαίρεσης του κύριου αντιπάλου της, του ΝΑΤΟ, το οποίο δικαίως θεωρεί ως “ενεργούμενο” των ΗΠΑ.
Άρα η Τουρκία, αποτελεί το στρατηγικό διακύβευμα δυο ισχυρών αντίπαλων υπερδυνάμεων, από την μία πλευρά της Ρωσίας και από την άλλη της Αμερικής και του ΝΑΤΟ. Κοντολογίς, να μην περιμένει η Ελλάδα ενεργό στήριξη από ΗΠΑ, Ρωσία, ΝΑΤΟ και ΕΕ, στον υβριδικό πόλεμο που δέχεται από την Τουρκία, με αιχμή ορδές αλλοδαπών. Και θεωρώ αυτονόητο, ότι πολιτικά κόμματα και πολίτες, θα στηρίξουν τις επιλογές της κυβέρνησης. Απαιτείται, κοινωνική συνοχή και ομοψυχία, καθώς απειλούνται ζωτικά εθνικά συμφέροντα.