Ο Ιστορικός του μέλλοντος, θα χαρακτηρίσει την 31η Ιανουαρίου 2020 ως το τέλος μιας μακρόχρονης προσπάθειας αντικατάστασης των Ευρωπαϊκών εθνών από μια υπερ-εθνική πολιτικο-οικονομική οντότητα.
Προφανώς, η Ευρωπαϊκή Ιστορία βρίθει αντιστοίχων καταστάσεων, σε βάθος αιώνων.
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έδυσε, για να δώσει τη θέση της στο Βυζάντιο, στην Αυτοκρατορία του Καρλομάγνου, στην Αυστρο-Ουγγαρία, στην Αυτοκρατορία του Ναπολέοντα, στη Βρετανική Αυτοκρατορία, στη Σοβιετική Ένωση και ούτω καθεξής.
Οι προαναφερθείσες υπερ-εθνικές οντότητες μοιράζονταν το χαρακτηριστικό της βίαιης δημιουργίας. Σε όλες, μια στρατιωτικά ισχυρή εθνότητα επέβαλε στους υπόδουλους λαούς την συνύπαρξη, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις δημιουργούσε συνθήκες ευημερίας και ανάπτυξης. Μακροπρόθεσμα όμως, οι οντότητες κατέρρεαν, συνήθως βιαίως.
Το 1957 ως αποτέλεσμα της φρίκης των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, έξη Ευρωπαϊκά κράτη, ίδρυσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση Χάλυβα και Άνθρακα, που σε σύντομο διάστημα δεκαετιών, εξελίχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η σημαντική διαφορά με τις πολιτικο-οικονομικές οντότητες του παρελθόντος, ήταν το πνεύμα συνεργασίας, απουσία ενός κράτους-δυνάστη. Όλα τα εμπλεκόμενα κράτη, συμμετείχαν ισότιμα με απώτερο στόχο την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, με γνώμονα τη συνεργασία.
Οι πρώτες δεκαετίες χαρακτηρίζονταν από υπέρμετρη αισιοδοξία για το εγχείρημα. Οι λαοί, ώριμοι και με αγνές προθέσεις, θα ξεπερνούσαν τις σκοτεινές περιόδους και θα εξελίσσονταν σε μια υπερ-εθνική οντότητα. Την Ενωμένη Ευρώπη των λαών!
Η εξέλιξη δεν ήταν η αναμενόμενη. Η Γερμανία ανέλαβε κυριαρχικό ρόλο στην Ένωση, αντίστοιχο με τα κράτη-δυνάστες του παρελθόντος. Η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετεξελισσόταν σε Γερμανική Ένωση.
Οι Βρετανοί, διατηρώντας ανέκαθεν ίσες αποστάσεις μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης, κατέληξαν να συμπεριφέρονται ως μόνιμος αντιρρησίας όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση: Όχι στην ΟΝΕ, υπό όρους στη Συνθήκη Σέγκεν και μύρια ακόμα παραδείγματα μη συμμόρφωσης στις επιταγές της Γερμανίας.
Προφανώς, η προοπτική να συμμορφώνεται ένα κράτος που ηγήθηκε και των δυο παγκοσμίων πολέμων, στον δις ηττημένο, δεν άφηνε περιθώρια εξέλιξης στην Ένωση.
Εξ ου και το Brexit.
Η Βρετανία αποχωρεί και ουσιαστικά ανοίγει το κουτί της Πανδώρας. Η διατήρηση της Ένωσης δεν προβλέπεται. Ειδικά δε, αν η Βρετανία επιτύχει οικονομική ανάπτυξη ακολουθώντας τον δρόμο της ανεξαρτητοποίησης από την Ένωση.
Παράλληλα, η τρομακτική άνοδος των εθνικιστικών πολιτικών δυνάμεων σε σημαντικό αριθμό κρατών-μελών, επισφραγίζει δυστυχώς, τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση των Ευρωπαίων πολιτών μπροστά στη Μετανάστευση, την Οικονομική δυσπραγία και την κατάρρευση της εθνικής ταυτότητάς τους.
Στο πλαίσιο αυτό, δεν αποκλείεται η περαιτέρω αποχώρηση κρατών, ξεκινώντας από αυτές υπό εθνικιστική ηγεσία, όπως η Ουγγαρία, η οποία πλέον δεν επιθυμεί να ανήκει στην Ευρώπη του Πολιτισμού, της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Η εξέλιξη αναμένεται ενδιαφέρουσα!