Σε μια περίοδο έντασης, προκλήσεων, πρωτοφανών Τουρκικών δηλώσεων, συνεχούς ανάδειξης χαρτών της λεγόμενης γαλάζιας πατρίδας που εξαφανίζουν το μισό Αιγαίο, αλλά και κάθε λογής κατάφωρης παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου και των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ανοίχτηκε (ίσως όχι τυχαία) η συζήτηση για προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Όλα αυτά στα πλαίσια εξεύρεσης μιας «δίκαιης λύσης» που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε συμβιβασμό με τη γείτονα χώρα, αφού κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα ενός δικαστηρίου. Την ίδια στιγμή πληθώρα δημοσιευμάτων φίλα προσκείμενων στην ελίτ των Αθηνών προσπαθούν να πείσουν πως η ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη δεν είναι τίποτα διαφορετικό από την πάγια Εθνική θέση και στρατηγική της Χώρας, αγνοώντας μεταξύ άλλων πως ήδη φλέγεται η Μεσόγειος.
Το ερώτημα μοιάζει απλό , αλλά δεν είναι. «Αλλάζουμε γήπεδο την ώρα της κρίσης»;
Ξεκάθαρα «ΟΧΙ» θα πρέπει να είναι η απάντηση ακόμη και από τους πιο μετριοπαθείς, καθώς δεν θα ήταν εθνικά ωφέλιμο και δε νοείται αλλαγή στρατηγικής σε στιγμή κρίσης, γεωστρατηγικών αλλαγών και ανάφλεξης της Μεσόγειου, διότι μεταξύ άλλων κάτι τέτοιο θα υποδήλωνε και εθνική αδυναμία.
(σ.σ. Ακόμη και εκείνοι (οι μετριοπαθείς) μιλούν για προσφυγή στο Δ.Δ. της Χάγης για μια και μόνο ελληνοτουρκική διαφορά, τη οριοθέτηση δηλαδή της υφαλοκρηπίδας, αφού πρωτίστως έχει ανακηρυχτεί / οριοθετηθεί από τη χώρα μας ΑΟΖ και αφού το επιτρέψουν οι χρονικές συνθήκες).
Προς τι όμως η στρατηγική επιλογή για επίλυση των διαφόρων μας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ειδικά αυτή την περίοδο που η νέο – οθωμανική Τουρκία δείχνει πως δεν είναι σε θέση να σεβαστεί κανέναν θεσμό ούτε καν το ίδιο το Διεθνές Δικαστήριο για τις όποιες αποφάσεις δύναται αυτό να εκδώσει;
Μπροστά στα εκατομμύρια τηλεθεατών ο Ερντογάν παραχώρησε προ ημερών Διακαναλική συνέντευξη κατά την οποία αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην πρόσφατη συνάντηση μιάμισης ώρας, όπως είπε, που είχε με τον κο Μητσοτάκη. Με βάση τα λεγόμενά του η Ελληνική πλευρά κατηγόρησε την Τουρκία πως παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, ενώ η απάντηση που δόθηκε από τον Τούρκο Πρόεδρο ήταν «μπορείτε να προσφύγετε σε όποιο δικαστήριο θέλετε», δείχνοντας ευθέως με αυτές τις δημόσιες δηλώσεις την απαξίωσή του ακόμη και για το κατεξοχήν αρμόδιο δικαστήριο επίλυσης τέτοιων ζητημάτων που δεν είναι άλλο από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
«Πάμε στη Χάγη! Δεν μπορεί να μην σεβαστεί η Τουρκία την απόφαση που θα μας δικαιώνει !»
Μια άλλη σκέψη που σιωπηλά αποτυπώνεται το τελευταίο χρονικό διάστημα ως απάντηση στους «σίγουρους» για το αποτέλεσμα μιας προσφυγής στη Χάγη είναι πως κινδυνεύουμε να ζήσουμε την περίπτωση των Κίνα- Φιλιππίνες όταν η προσφυγή της δεύτερης έγινε δεκτή από το Δικαστήριο της Χάγης, απόφαση που η Κίνα θεώρησε άκυρη και φυσικά ποτέ δεν εφήρμοσε εφόσον δεν την συνέφερε.
Σύντομο ιστορικό: οι Φιλιππίνες πριν από περίπου 4 χρόνια προσέφυγαν στο Δικαστήριο της Χάγης Το Πεκίνο δεν αποδέχτηκε την απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης διότι έχασε χαρακτηρίζοντας «αστήρικτη και άκυρη» την απόφαση. «Η εθνική κυριαρχία της Κίνας, αλλά και τα ναυτιλιακά της συμφέροντα στην περιοχή της Νότιας Σινικής Θάλασσας, δε θα επηρεαστούν σε καμία περίπτωση από την απόφαση», τόνιζε ο Τσανγκ αναφερόμενος στη διένεξη που είχε η Κίνα για τη Νότια Σινική Θάλασσα και τη νικητήρια προσφυγή των Φιλιππίνων στο Δ.Δ της Χάγης.
Το ίδιο διάστημα η Κινεζική κυβέρνηση προχώρησε στη δημοσίευση “λευκής βίβλου” υπό το γενικό τίτλο: “ H Κίνα παραμένει στη θέση επίλυσης των διαφορών της με τις Φιλιππίνες για τη Νότια Σινική Θάλασσα μέσω διαπραγματεύσεων.”. Στρατηγική στάση που θυμίζει Τουρκία καθώς είναι ξεκάθαρο πως η Τουρκική ηγεσία επιθυμεί διακαώς να μετατρέψει το ζήτημα της ΑΟΖ Ελλάδας –Τουρκίας σε διμερή διαφορά, διότι εκτιμά ότι έτσι θα επιβάλλει πιο εύκολα τους όρους της. Σε μια τέτοια περίπτωση (αρνητική απόφαση της Χάγης) οι Τούρκοι δεν θα αποδεχτούν τη μη προσδοκώμενη για αυτούς δικαστική απόφαση, καθώς είναι της λογικής win –win (το Αιγαίο, δηλαδή, στη μέση)
Ας μη γελιόμαστε, η σημερινή νέο – οθωμανική Τουρκία που δρα καθαρά με τη θεωρία του ζωτικού χώρου με την οποία δικαιολογήθηκε ο ιμπεριαλιστικός επεκτατισμός των Ναζί και του Χίτλερ, ποτέ μα ποτέ δεν θα ικανοποιείται καθώς η κουλτούρα της, ο στρατός της, το πολιτικό κατεστημένο και ο ίδιος ο Ερντογάν θα ασφυκτιά και δε θα ανεχτεί να έχει δίπλα του ένα πιο μικρό Ευρωπαϊκό κράτος, με μεγάλη ιστορία και υπερηφάνεια που επιδιώκει να ζει ειρηνικά με σεβασμό στο δίκαιο, μέχρι να το υποτάξει πλήρως.
Έχει ΑΟΖ η Ευρωπαϊκή Ένωση ;
Ναι, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καθορίσει Α.Ο.Ζ σε όλα τα θαλάσσια σύνορα εκτός Μεσογείου, κάτω από την αφόρητη πίεση της Τουρκίας. Αυτό που ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε ως Χώρα από κοινού με την Κύπρο και δια των αντιπροσώπων μας στη Ευρωβουλή, είναι να πιέσουμε τις Βρυξέλλες να θεσπίσει Α.Ο.Ζ και στη Μεσόγειο. Τότε αυτομάτως η χώρα μας δεν θα υπερασπίζεται μόνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος αλλά και εν γένει της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το αντίστροφο με ο,τι θετικό αυτό συνεπάγεται. Το ερώτημα είναι αν κάτι τέτοιο θα μπορούσε να πάρει σάρκα και οστά σε μια Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη και μια Μέρκελ που κλείνει συνεχώς το μάτι στον Ερντογάν.
Εν κατακλείδι αυτό που συμπεραίνουμε όλοι είναι πως στο αμέσως πρόσεχες διάστημα οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι τέτοιες που δεν θα μας αφήσουν αδιάφορους, ενώ επιβάλλεται να επικρατήσει η ομοψυχία και κυρίως η ψυχραιμία ακόμη και αν χρειαστεί να στεναχωρηθεί η ανυπόμονη ελίτ των Αθηνών που κάνει σχέδια για εμάς χωρίς εμάς και πάντα… για το καλό μας.
* Αντωνιάδου Αθηνά
Κοινωνιολόγος / Blogger , Freelance writer