Η αφωνία του ΝΑΤΟ στην κρίση των ελληνοτουρκικών σχέσεων ήταν αναμενόμενη και κακώς έχει δημιουργήσει κλίμα έντονης δυσφορίας στην Αθήνα για τη στάση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας έναντι των τουρκικών προκλήσεων που στρέφονται κατά της Ελλάδας και της Κύπρου αφού ΔΕΝ επρόκειτο να γίνει κάτι άλλο.
Η δυσαρέσκεια για τη στάση του ΝΑΤΟ και ιδίως του γραμματέα του, ο οποίος συμπεριφέρεται ως «Πόντιος Πιλάτος», διατρέχει οριζόντια το πολιτικό σύστημα και αγγίζει τόσο την κυβέρνηση όσο και τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά μάλλον περισσότερο προσποιούνται ότι δεν ήξεραν ότι θα είχε το ΝΑΤΟ μια τέτοια συμπεριφορά.
Το ΝΑΤΟ δεν είναι δικαστήριο αλλά μια Συμμαχία και ως τέτοια ποτέ δεν θα έπαιρνε το μέρος ενός μέλους εναντίον ενός άλλου. Το ΝΑΤΟ δεν ενδιαφέρεται για τις διαφορές των μελών του αλλά για την διατήρηση της εσωτερικής συνοχής.
Σε κάθε περίπτωση οι τελευταίες εξελίξεις επισκιάζουν την διήμερη (χτες και σήμερα) παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού στο Λονδίνο για την επετειακή σύνοδο του ΝΑΤΟ που φέτος συμπληρώνει 70 χρόνια ζωής, με την Ελλάδα να είναι μέλος του από το 1952, όταν τρία χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου, η χώρας μας εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ μαζί με την… Τουρκία.
Ενδεικτικές του κλίματος δυσαρέσκειας είναι οι επίσημες τοποθετήσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης μετά την νέα πρόκληση της Τουρκίας και την υπογραφή συμφωνίας με την κυβέρνηση της Λιβύης για την μεταξύ τους οριοθέτηση ΑΟΖ.
Είναι χαρακτηριστική η χτεσινή τοποθέτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσα που δεν περιορίστηκε να επαναλάβει τις τελευταίες δηλώσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ότι το ΝΑΤΟ «αδικεί» την Ελλάδα με την «τακτική των ίσων αποστάσεων» απέναντι στο «θύτη και το θύμα», αλλά υπενθύμισε και το επεισόδιο Μητσοτάκη και Στόλτενμπεργκ κατά τη διάρκεια των κοινών τους δηλώσεων στο μέγαρο Μαξίμου τον περασμένο Οκτώβριο όταν ο πρωθυπουργός άδειασε το γραμματέα της Συμμαχίας δημοσίως για την απάντησή του ότι δεν είναι αρμοδιότητα του ΝΑΤΟ να παρέμβει κατά της τουρκικής επιθετικότητας έναντι της Ελλάδας.
Μάλιστα οι αναφορές αυτές του κ. Πέτσα έγιναν με αφορμή τη χτεσινή δήλωση του κ. Στόλτενμπεργκ στην εφημερίδα «Καθημερινή» όπου ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ υποστήριξε για δεύτερη φορά το τελευταίο δίμηνο ότι «το ΝΑΤΟ δεν αποτελεί μέρος της αντιμετώπισης αυτών των θεμάτων (σ.σ. των τεταμένων ελληνοτουρκικών σχέσεων με ευθύνη της Άγκυρας).
Αλλά δεν είναι μόνο οι συνεχείς δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη που εκφράζουν την έντονη δυσαρέσκεια της Αθήνας και της κυβερνητικής παράταξης. Εξόχως ηχηρή και ενδιαφέρουσα ήταν και η παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά στο 13ο συνέδριο της ΝΔ το περασμένο Σαββατοκύριακο όπου ο πρώην πρωθυπουργός αναρωτήθηκε με νόημα στηλιτεύοντας τη στάση της Συμμαχίας έναντι της Ελλάδας στα κρίσιμα και ανοιχτά εθνικά ζητήματα της χώρας: «φτάσαμε πια στο σημείο, εμείς, οι φιλο-ατλαντιστές, να αναρωτιόμαστε: Το… ίδιο το ΝΑΤΟ, ποιος θα το σταθεροποιήσει;» τόνισε ο κ. Σαμαράς.
Κακώς στη κυβέρνηση πίστευαν σε κάποια βοήθεια από το ΝΑΤΟ και μάλλον δεν το πίστευαν αλλά έπρεπε να διεξαχθεί ένα πολιτικό επικοινωνιακό παιχνίδι.
Βεβαίως το πολιτικό σκηνικό στην Αθήνα αυτές τις μέρες μπορεί να είναι βαρύ για το ΝΑΤΟ, όπως αποτυπώνεται στις αντιδράσεις της κυβέρνησης και των κομμάτων μετά και τις δηλώσεις Στόλτενμπεργκ, ωστόσο δεν μπορεί να συγκριθεί με το κλίμα του 1974 όταν η Ελλάδα αποχωρούσε από το στρατιωτικό σκέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή μετά τον Αττίλα 2.
Αξίζει να σημειωθεί η επισήμανση του τότε πρωθυπουργού ότι «το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου» και μάλιστα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προσέθετε: «Το ΝΑΤΟ δεν έχει επομένως λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του».
Παρόλα αυτά η Ελλάδα –παρά τις αντιδράσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΣΟΚ- επανήλθε στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1980, λίγο πριν την ένταξη στην τότε ΕΟΚ, επί πρωθυπουργίας Ράλλη, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να έχει μεταπηδήσει στην προεδρία της Δημοκρατίας.