Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελέστηκε το πρωί της Κυριακής, , στον Πατριαρχικό Ναό, η εις Επίσκοπον χειροτονία του εψηφισμένου Επισκόπου Τράλλεων Βενιαμίν και η εις Πρεσβύτερον χειροτονία του Πατριαρχικού Διακόνου Αετίου Νικηφόρου.Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Τρανουπόλεως Γερμανό, Δωδώνης Χρυσόστομο, Μύρων Χρυσόστομο, Ικονίου Θεόληπτο, Κυδωνιών Αθηναγόρα και Λήμνου Ιερόθεο. Πριν από την χειροτονία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, απηύθυνε προς τον εψηφισμένο Επίσκοπο Βενιαμίν, πατρικούς λόγους οικοδομής και νουθεσιών για τη νέα αποστολή διακονίας που του ανέθεσε η Μητέρα Εκκλησία.
Ο Παναγιώτατος προέτρεψε τον νέο Επίσκοπο, ο οποίος θα διακονήσει την Μεγαλώνυμο Κοινότητα Σταυροδρομίου, δίπλα στον Αρχιερατικώς Προϊστάμενο αυτής, Μητροπολίτη Τρανουπόλεως Γερμανό, να τον υπακούει και να ζητεί πάντοτε την συμβουλή του. “Να εμπνέεσαι από το παράδειγμά του, από τον ένθεον ζήλον του, την φιλάνθρωπον δράσιν του, την υποδειγματικήν αφοσίωσίν του εις την διακονίαν του λαού του Θεού εν τη Περιφερεία Σταυροδρομίου. Να μη λησμονείς ποτέ ότι έχεις το μέγα προνόμιον να είσαι Επίσκοπος της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, της φερούσης τα πρώτα εν τη Ορθοδοξία. Την Μεγάλην Εκκλησίαν, τας παραδόσεις της, τας αξίας της, το ποίμνιόν της θα διακονείς, το πνεύμα της θα εκπροσωπείς πανταχού και πάντοτε”.
Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Γέρων Πριγκηποννήσων Δημήτριος, Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Συνάδων Διονύσιος, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος, Αδριανουπόλεως Αμφιλόχιος, οι Επίσκοποι Αλικαρνασσού Αδριανός και Αραβισσού Κασσιανός, κληρικοί, Άρχοντες Οφφικιάλιοι της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, η Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη κυρία Δανάη Βασιλάκη, συγγενείς και φίλοι των νεοχειρονηθέντων, και πλήθος πιστών από την Πόλη και προσκυνητές από την Ελλάδα.
Αμέσως μετά, στη δεξίωση που παρετέθη στο Ευγενίδειο κτήριο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο νέος Επίσκοπος Τράλλεων Βενιαμίν εξέφρασε την αφοσίωση και τον σεβασμό του στο πρόσωπο του Παναγιωτάτου και ευχαρίστησε τους Συνοδικούς Αγίους Αρχιερείς για την εκλογή του καθώς και εκείνους που συμμετείχαν στην χειροτονία του.
Ακολούθως ο Παναγιώτατος προσφώνησε πατρικώς τον νεοχειροτονηθέντα Εκκλησιάρχη Του, κ.Αέτιο, επισημαίνοντας την εργατικότητα που επέδειξε και την αφοσίωση του στο καθήκον. Αναφερόμενος δε στο όνομα που του έδωσε στην εις διάκονον χειροτονία του, κατά τον φετεινό εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας, προς τιμήν του Αρχιδιακόνου της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως Αετίου, ο οποίος διεδραμάτισε καίριο ρόλο στην Δ’ Οικουμενική Σύνοδο, κατά την οποία θεσπίστηκαν τα προνόμια της Μεγάλης Εκκλησίας, ο Πατριάρχης σημείωσε:
“Βεβαίως δι’ ημάς αι προνομίαι και τα δίκαια ταύτα δεν μεταφράζονται εις εξουσιαστικάς ή ηγεμονικάς τάσεις, ως μέμφονταί τινες ημάς, άγευστοι όντες του ήθους και του εν ταπεινώσει μεγαλείου της Εκκλησίας των του Χριστού πενήτων, καίτοι από αυτήν έλαβον το φως του Χριστού, αλλά νοηματοδοτούνται και υλοποιούνται ως πρωτείον διακονίας, προσφοράς και κενώσεως, ως μαρτυρεί η αδιάψευστος ιστορία. Όντως, η καθ’ ημέραν επισύστασις της μαρτυρικής ταύτης Εκκλησίας είναι η μέριμνα πασών των Εκκλησιών.”
Στη συνέχεια ο Παναγιώτατος περιέγραψε τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του Μ.Εκκλησιάρχου, ενώ αναφερόμενος στις σπουδές του π.Αετίου πάνω στο Κανονικό Δίκαιο τόνισε: “Ειδικεύεσαι εις το Κανονικόν Δίκαιον. Αυτό συμβαδίζει με τα νέα καθήκοντά σου να τηρείς την τάξιν εν τω ναώ και να ανακαλείς εις την τάξιν τους παραβαίνοντας και καταπατούντας αυτήν. Και οι κανόνες τι είναι εν τη Εκκλησία; Εις τι χρησιμεύουν; Ακριβώς, εις την τήρησιν της τάξεως, της πειθαρχίας, της ειρήνης, της ενότητος και εις την εύρυθμον λειτουργίαν της εκκλησιαστικής ζωής. Δι’ αυτό και θέτουν μίαν σειράν και μίαν ιεράρχησιν των θρόνων και των εκκλησιαστικών πραγμάτων εν γένει. Και μέσα εις αυτό το σύστημα και την οργάνωσιν η Κωνσταντινούπολις κατέχει την πρώτην θέσιν, διακονικήν ως είπομεν, την οποίαν θέσιν, με όσα προνόμια και δικαιώματα αυτή συνεπάγεται, επιχειρούν επ’εσχάτων να αμφισβητήσουν αγνώμονες υιοί και θυγατέρες, κινούντες την πτέρναν κατά του ευεργέτου. Αμφισβητούν θέσφατα και θέσμια, καθηγιασμένα διά των αιώνων, προσπαθούντες να ικανοποιήσουν ανθρωπίνας φιλοδοξίας και πολιτικάς σκοπιμότητας. Πλην, ματαιοπονούν! Διότι η Ορθόδοξος εκκλησιολογία και η κανονική τάξις της Εκκλησίας, της οποίας Εκκλησίας και πύλαι άδου ου κατισχύσουσι, δεν μεταβάλλονται. Είναι τόσον βαθέως ερριζωμέναι εν τη δισχιλιετεί ιστορία του Χριστιανισμού, ώστε ουδείς να δύναται να τας εκριζώσει όσον ισχυρός και ρωμαλέος και αν είναι, ή νομίζει ότι είναι, κατά κόσμον πάντως και ου κατά Θεόν”.