Τίτλος του είναι «Σημειώσεις για συζητήσεις στην Ελλάδα, 2017» (01). Φωτίζει το πώς το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών ακτινογραφεί την ελληνική κοινωνία και «ζυγίζει» πρόσωπα, Μέσα Ενημέρωσης, ελληνικά θινκ τανκ και πανεπιστήμια στην πλάστιγγα του αντι- ή φιλο- ρωσισμού. Στόχος είναι να εντοπιστούν πιθανοί Ελληνες συνεργάτες στον αγώνα της Βρετανίας κατά της ρωσικής προπαγάνδας.
Το κείμενο θυμίζει εμπιστευτική συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών. Ξεκινά από τη διαπίστωση ότι «οι Ελληνες έχουν μια ρομαντική αντίληψη για τη Ρωσία, ότι “στα δύσκολα θα μας βοηθήσουν”».
Δεν μιλάει για χρηματισμό, δεν περιγράφει συγκεκριμένες επιχειρήσεις πολιτικής παρέμβασης.
Διατυπώνει όμως πάμπολλες κρίσεις για εσωτερική χρήση. Βάση είναι οι σημειώσεις δύο προσώπων που αναφέρονται μόνο με αρχικά τους (ονοματεπώνυμα ή ιδιότητες;): του CND και του SPCD. Οι δυο τους «είχαν συναντήσεις στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 2017».
Ομως η έδρα της ΙΙ στο Λονδίνο μάλλον δεν τους εμπιστεύεται απολύτως. Γι’ αυτό κάνει κάτι εντυπωσιακό. Ζητά από «το προσωπικό του Τζον Ρέντον στην Αθήνα» να… σχολιάσει τους σχολιαστές. Ενδεχομένως πρόκειται για συνεργάτες της πασίγνωστης αμερικανικής εταιρίας TRG (The Rendon Group) κολοσσού των ΗΠΑ στην πολιτική επικοινωνία, με δράση σε 98 χώρες. Την ίδρυσε το 1981 ο Τζον Ρέντον σύμβουλος, μεταξύ άλλων, του προέδρου Τζορτζ Μπους πατρός στην επικοινωνιακά ακανθώδη περίοδο του πρώτου πολέμου στον Περσικό (1991).
Τα στελέχη της ΙΙ στο Λονδίνο, λοιπόν, είναι κουμπωμένα απέναντι στους δικούς τους ανθρώπους. Και προσλαμβάνουν Αμερικανούς αναλυτές για να τους ελέγξουν. Γι’ αυτό το κείμενο είναι… δίχρωμο. Εχει μαύρα και κόκκινα τυπογραφικά στοιχεία. Με μαύρα αναγράφονται οι κρίσεις του CND και του SPCD. Με κόκκινα οι κρίσεις της TRG επί των κρίσεων!
Το ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ιδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής) –πάντα κατά τους αναλυτές του βρετανικού θινκ τανκ– «εξαρτάται οικονομικά από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών» (02), το δε επιστημονικό του προσωπικό «δεν είναι υψηλού επιπέδου» αφού «οι περισσότεροι το θεωρούν πηγή πρόσθετου εισοδήματος ή ευκαιρία για δημοσιεύσεις». Συμπέρασμα: επειδή «το ΕΛΙΑΜΕΠ αποφεύγει να εμπλέκεται σε ρητορικές αντιπαραθέσεις […] δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όχημα πρώτης γραμμής για την τρέχουσα ρωσική επιρροή».
Ο επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης, εκτιμούν οι συντάκτες του εσωτερικού εγγράφου της Integrity Initiative (03), «δεν είναι απλώς ένας φιλορώσος επιχειρηματίας. Είναι ενεργό μέλος του ρωσικού σχεδίου για την Ελλάδα». Θέλει να αποκτήσει πρόσβαση στην κυβέρνηση Τραμπ μέσω της ελληνοαμερικανικής διασποράς και «δεν έχει μεγάλη οικονομική ισχύ, αλλά έχει κατασκευάσει μια εικόνα που προβάλλει μεγαλύτερο πλούτο από όσον πραγματικά διαθέτει».
Μόνο λάσπη και αστήρικτους ισχυρισμούς έχουν οι συγκεκριμένοι αναλυτές για τους Ελληνες δημοσιογράφους. Ιδίως για τους συντάκτες του αμυντικού ρεπορτάζ (04), τους οποίους αποκαλούν συλλήβδην διεφθαρμένους «από όλες τις εταιρείες, ασχέτως αν εκπροσωπούν ρωσικά ή δυτικά αμυντικά συστήματα». Ωστόσο δεν κάνουν καμία επώνυμη καταγγελία.
Ως «πραγματικό φιλορωσικό κόμμα» θεωρούν τη ΛΑΕ, «η οποία δεν συμμετέχει πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ». Η δε κυβέρνηση, κατά την άποψή τους, «είναι καλυμμένα φιλορωσική όπως και τα φιλικά της ΜΜΕ», ταυτόχρονα όμως και «ρεαλιστική, χωρίς να είναι ιδεολογικά κοντά στη Ρωσία. Τη χρησιμοποιούν ως αντίβαρο στις πιέσεις της ΕΕ και της Γερμανίας».
«Οι Ρώσοι μπορούν να αγοράζουν ανθρώπους σχετικά φτηνά στην Ελλάδα. Αναζητούν όσους έχουν οικονομικά προβλήματα και τους πληρώνουν σχετικά λίγα λεφτά. Για παράδειγμα ο εκδοτικός οίκος Λιβάνη, ιδιοκτήτης του περιοδικού “Επίκαιρα”, λαμβάνει 50.000 ευρώ από τους Ρώσους κάθε χρόνο» (05) ισχυρίζονται οι ανώνυμοι αναλυτές, χωρίς να προσκομίζουν αποδείξεις.
Η εφημερίδα «Καθημερινή» περιγράφεται ως «αξιόπιστη» που «υποστηρίζει νεοφιλελεύθερες ιδέες», αλλά (06) «μερικά από τα στελέχη τους θεωρούνται από το κοινό ως ακραία φιλοαμερικανοί, μειώνοντας την απήχηση των απόψεών τους».
Χωρίς να αναφέρουν ποιος, οι συντάκτες του εγγράφου ενημερώνουν ότι «κάποιος ετοιμάζει μια τηλεοπτική εκπομπή για τον κυβερνοπόλεμο» (07) λέγοντας ότι «εργάζεται σε συντηρητική εφημερίδα, έχει προβλήματα με τον διευθυντή του που φοβάται τις επιθέσεις του συντάκτη κατά της Ρωσίας».
Ο ιστότοπος Inside Story χαρακτηρίζεται «μέσο χωρίς εξέχουσα θέση ή αποδοχή» και «καθοδηγείται κυρίως από τον Τάσο Τέλλογλου που είναι γενικότερα φιλογερμανός και βρίσκεται σε άμεση επαφή και ευθυγράμμιση με την πρεσβεία της Γερμανίας στην Αθήνα» (08). Ο Τ. Τέλογλου, όπως γράφουν οι αναλυτές της Integrity Initiative, «είναι υγιές στοιχείο, αν και τείνει να αναμειγνύει τις κεντροδεξιές πολιτικές του ιδέες με την κατά τα άλλα πολύ αξιόπιστη και σοβαρή εργασία του ως ερευνητή(Πηγή)