Ένα ενδιαφέρον στοιχείο που αναμφίβολα πρέπει να προβληματίσει άπαντες στον νέο φορέα της κεντροαριστέρας όποτε και αν αυτός υπάρξει, είναι το ποιοι έσπευσαν να ψηφίσουν στις χθεσινές εκλογές.
Η επιτροπή Αλιβιζάτου που διοργάνωσε τη διαδικασία παρείχε τη δυνατότητα σε κάθε πολίτη, ανεξαρτήτως αν ήταν ή όχι μέλος του ΠΑΣΟΚ ή των άλλων κομμάτων και φορέων εκπρόσωποι των οποίων διεκδίκησαν την ηγεσία, να προσέλθει στις κάλπες. Δόθηκε έτσι η δυνατότητα ακόμη και σε ανθρώπους που ποτέ δεν θα στήριζαν το εγχείρημα της κεντροαριστέρας να ψηφίσουν. Το ερώτημα βέβαια είναι με πιο κριτήριο, αλλά κυρίως με ποιο ζητούμενο;
Προκάλεσαν για παράδειγμα εντύπωση δύο πράγματα: αφενός ότι στις κάλπες προσήλθαν πολιτικά πρόσωπα που παρασάγγας απέχουν από τη σοσιαλδημοκρατία, όπως είναι ο Στέφανος Μάνος ή ακόμα χειρότερα ο πρώην νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης και αφετέρου ότι δημοσιογράφοι προσκείμενοι στη δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και πολλά στελέχη ή φίλοι της ΝΔ εκφράστηκαν ανοικτά υπέρ του εγχειρήματος για τη νέα ηγεσία της κεντροαριστέρας.
Στη δεύτερη περίπτωση ενδεικτικές είναι οι τοποθετήσεις του Άρη Πορτοσάλτε αλλά και του Γιάννη Πρετεντέρη. Ο πρώτος, γνωστός για τα φιλομητσοτακικά αισθήματά του έσπευσε να εκφράσει μέσω του twitter του την ελπίδα όσοι εκφράζονται με το προοδευτικό κέντρο να δείξουν ότι δεν είναι ουρά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ώστε να αναδειχθούν εκείνοι που δεν φοβούνται τη σκιά τους, τις μεταρρυθμίσεις και του Κυριάκο Μητσοτάκη.
Μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος μάλιστα, σαν οπαδός ποδοσφαιρικής ομάδας δεν παρέλειψε να σχολιάσει: «και βουβό κλάμα σε Μαξίμου και Κουμουνδούρου για το αποτέλεσμα με το οποίο ξαναγεννιέται το ΠΑΣΟΚ! Δεν είναι λίγο να φεύγουν ψήφοι από τον Τσίπρα. Πίσω ξανά στο 3%». Πιο συντηρητικά αλλά στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Γιάννης Πρετεντέρης ο οποίος είδε στους 210.000 ψηφοφόρους διαμαρτυρία κατά της κυβέρνησης.
Η θέση των δύο παραπάνω αποτυπώθηκε βεβαίως και στην κάλπη, όπου πολλοί φίλοι της ΝΔ προσήλθαν. Κι αν ο Στέφανος Μάνος υπήρξε κατά το πρόσφατο παρελθόν υποστηρικτής του Σταύρου Θεοδωράκη η περίπτωση Ψωμιάδη είναι διαφορετική και ενδεικτική του τι συνέβη χθες. Ο Ψωμιάδης δεν είναι απλώς ΝΔ. Ο ίδιος εκτός από υποψήφιος για την ηγεσία της το 2009, είναι εκφραστής της σκληρής δεξιάς που καμία σχέση δεν έχει με τον ΠΑΣΟΚ. Ο δε Μάνος δημιούργησε και ηγήθηκε ενός κόμματος (της Δράσης) η οποία μετά την ανάληψη της ηγεσίας της ΝΔ από τον Μητσοτάκη, εγκατέλειψε το Ποτάμι για να συνταχθεί με τον Κυριάκο. Πρόκειται εν ολίγοις για ανθρώπους οι οποίοι δεν ψήφισαν με κριτήριο ποιος θα είναι καλύτερος αρχηγός της νέας κεντροαριστερής παράταξης αλλά ποιος θα είναι καλύτερος σύμμαχος του Κυριάκου Μητσοτάκη σε περίπτωση μελλοντικής συγκυβέρνησης.
Δηλαδή για την ηγεσία του νέου φορέα ή του ΠΑΣΟΚ αν θέλετε, τοποθετήθηκαν με την ψήφο τους όχι απλώς άνθρωποι που αποστρέφονται τη σοσιαλδημοκρατία αλλά κι εκείνοι που ανοικτά και διαχρονικά τοποθετούνται απέναντί της. Είναι λοιπόν πασιφανές ότι παρότι κυριάρχησαν εμφανώς οι μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ που συνέβαλαν στη νίκη της Φώφης Γεννηματά, ανάμεσα στους πάνω από 200.000 ψηφοφόρους βρέθηκαν και άνθρωποι παντελώς άσχετοι με το κίνημα που κριτήριό τους ήταν απλώς να δημιουργηθεί ένας φορέας που θα λειτουργήσει ως ουρά της ΝΔ.
Εξ ου και πολλοί σήμερα κάνουν λόγο για επικοινωνιακό πανηγύρι, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν μπορεί ένας πολιτικός φορέας να συγκροτείται τελικά από πολίτες χωρίς πολιτική συναντίληψη και κοινή πολιτική δράση. Τούτο άλλωστε οδηγεί σε εκφυλισμό, δεδομένου ότι κεντροαριστέρα στη δημιουργία της οποίας έχουν συμβάλλει με τον τρόπο τους σκληροί δεξιοί ή εν πάση περιπτώσει πολιτικοί αντίπαλοι, δεν μπορεί να υφίσταται. Όπως άλλωστε δεν θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίθετο.