Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης Η Coca Cola από το ξεκίνημα του μποϊκοτάζ προσπάθησε με αλλεπάλληλες προσφυγές στην δικαιοσύνη να εκφοβίσει τους απεργούς του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης και να ποινικοποιήσει τον αγώνα τους. Πέρα από την προσφυγή στα ποινικά δικαστήρια, προσέφυγε και στα αστικά δικαστήρια απαιτώντας από τους εργαζόμενους αποζημιώσεις για τη ζημία που την προκαλούν με τις κινητοποιήσεις της. Συνολικώς η αμερικανική πολυεθνική απαιτεί ένα εκατομμύριο διακόσιες πενήντα χιλιάδες (1.250.000) δραχμές ως αποζημίωση για ηθική βλάβη και άλλα παρόμοια από τους απεργούς!
Σταχυολογώ από μια προσφυγή της στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών μερικά εδάφια για τον τρόπο με τον οποίο η ίδια η Coca Cola περιγράφει τον αγώνα και τις κινητοποιήσεις ενημέρωσης των καταναλωτών από την πλευρά των απεργών της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα, λοιπόν, με το κείμενο της “Αγωγής” “η ενάγουσα Coca Cola Τρία Έψιλον Ελλάδος […] αποτελεί μέλος του πολυεθνικού ομίλου Coca Cola HBC [δηλαδή Hellenic Bottling Company– Ελληνική Εταιρία Εμφιαλώσεως- 3 Ε) που εδρεύει στην Ελβετία και έχει διεθνή παρουσία σε 28 χώρες. Ο Όμιλος είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εμφιαλωτής παγκοσμίως της γνωστής Αμερικανικής Εταιρείας “The Coca Cola Company””.
H εταιρεία δικαιολογεί αρχικώς την προσφυγή της κατά των εργαζομένων ως εξής: “Οι εναγόμενοι ξεκίνησαν … μια αυθαίρετοι και καταχρηστική εκστρατεία μποϊκοτάζ των προϊόντων μας (Coca Cola, Amita, Fanta κλπ.), και προσβολής της προσωπικότητας, της φήμης και της αξιοπιστίας της εταιρίας μας και των προϊόντων μας που μας προκαλεί σημαντική οικονομική ζημία και βλάβη. [υπογράμμιση, Τ.Ο.] Με το μποϊκοτάζ αυτό, όπως έτσι το αποκαλούν οι εναγόμενοι [εννοεί τους απεργούς, Τ.Ο.] η εταιρία μας βάλλεται από μια τεράστια και καλά οργανωμένη επιχείρηση εναντίον της, η οποία εκτελείται από τους εναγόμενους. Το μποϊκοτάζ αυτό κατά των προϊόντων μας και η δυσφήμιση της εταιρείας μας ξεκίνησε αρχικά τοπικά στην Θεσσαλονίκη και ήδη πρόσφατα επεκτείνεται στην περιοχή των Αθηνών και σ΄ όλη την υπόλοιπη Ελλάδα και γίνεται με διάφορους τρόπους, δηλ. με αφίσες και πανό σε δημόσιους χώρους ευρείας συγκέντρωσης και κυκλοφορίας του κοινού, με φυλλάδια διανεμόμενα ως φέϊγ-βολάν ή αυτοκόλλητα, με μπλουζάκια με μηνύματα που διατίθενται στο κοινό με ή χωρίς αντάλλαγμα, με αναρτήσεις που γίνονται στο διαδίκτυο κλπ., που όλα έχουν διαφημιστικό περιεχόμενο κατά της εταιρίας μας και μα αυτά καλείται το καταναλωτικό κοινό να μην αγοράζει τα προϊόντα μας μέχρι να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιό μας στην Θεσσαλονίκη… ”.
Σε πρόσφατη δικαστική διαμάχη, πάλι στην Αθήνα, στέλεχος της Coca Cola που κατέθετε ως μάρτυρας, επεσήμανε την παρουσία των απεργών σε όλα τα μέρη της Ελλάδας: “αυτοί βρίσκονται παντού”! Η δυσκολία της αμερικανικής πολυεθνικής και των στελεχών της σε αυτές τις δικαστικές διαμάχες είναι ότι από τη μια πρέπει να αποδείξουν πως το μποϊκοτάζ προκαλεί ζημία στην επιχείρηση, από την άλλη, όμως, δεν επιτρέπεται να το διατυπώσουν αυτό ευθέως, διότι έτσι θα είναι σα να παραδέχονται δημοσίως ότι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων πετυχαίνουν στο σκοπό τους. Τα αποτελέσματα αυτής της αντίφασης είναι όλες τις φορές τραγελαφικά. Από τη μια τα στελέχη της αμερικανικής πολυεθνικής ζητούν την απαγόρευση του μποϊκοτάζ διότι προκαλεί ανυπολόγιστη ζημία στην εταιρία, από την άλλη αρνούνται ότι υπάρχει τέτοια ζημία! Εντός σύντομου χρονικού διαστήματος αναμένεται να εκδοθεί η απόφαση του πρωτοδικείου της Αθήνας για την τελευταία δικαστική διαμάχη των δύο πλευρών.
Στην “Αγωγή” στην οποία παραπέμψαμε αρχικώς αναφέρεται με σαφήνεια η διαδικασία των “λουκέτων”, που ξεκίνησε η Coca Cola στην Ελλάδα: “Παλαιότερα, διατηρούσαμε μερικότερες μονάδες παραγωγής και στη Θεσσαλονίκη, στο Μεσολόγγι, την Κέρκυρα, τη Ρόδο, την Αθήνα και την Πάτρα. Την παραγωγική δραστηριότητα στα εργοστάσιά μας αυτά διακόψαμε διαδοχικά στο διάστημα από το 2006 μέχρι το 2012 στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης και αναδιοργάνωσης της οικονομοτεχνικής δομής και παραγωγής της εταιρείας μας…”. Το κείμενο της “Αγωγής” δεν αναφέρει το κλείσιμο του εργοστασίου στο Βόλο, διότι ακολούθησε δύο μήνες αργότερα, αλλά αποκρύπτει το κλείσιμο της εταιρίας παραγωγής του νερού “Λυττος” στα Χαμόπρινα του δήμου Μαλίων στην Κρήτη.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποία αιτιολογούν οι συντάκτες της “Αγωγής”, καθ΄ υπόδειξιν φυσικώς, των στελεχών της Coca Cola, τη λήψη της απόφασης να κλείσουν τόσα εργοστάσια στην Ελλάδα: “Η εταιρεία μας, όπως και η πλειονότητα, αν όχι το σύνολο, των Ελληνικών επιχειρήσεων αντιμετωπίζει, από τετραετίας και πλέον, τα προβλήματα που απορρέουν από την πρωτόγνωρης διάρκειας και έντασης οικονομική κρίση στην Ελλάδα, τα οποία επηρεάζουν το σύνολο της αγοράς καθώς και τους καταναλωτές. Ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης ήταν ο περιορισμός της κατανάλωσης γενικά στην Ελλάδα. Ειδικότερα, κατά την τετραετία 2009-2012 οι πωλήσεις μη αλκοολούχων ποτών στην Ελλάδα μειώθηκαν κατά 32,7%. Δεδομένης της πτωτικής πορείας της κατανάλωσης, αυτονόητα παρέστη ανάγκη λήψης όλων των αναγκαίων κατά περίπτωση μέτρων, μεταξύ των οποίων και αντίστοιχου περιορισμού της παραγωγής των προϊόντων μας, αφού θα ήταν αντίθετο στην κοινή λογική να εξακολουθούμε να παράγουμε περισσότερα προϊόντα απ΄ όσα μπορούν πράγματι να καταναλωθούν»”.
Οι συντάκτες του κειμένου δεν πρόσεξαν, ωστόσο, την αντίφαση που προκύπτει ανάμεσα στην χρονολογία έναρξης της διαδικασίας κλεισίματος των εργοστασίων που οι ίδιοι αναφέρουν δηλαδή το 2006 και την περίοδο έναρξης της οικονομικής κρίσεως, όπως αυτή εκδηλώθηκε στην Ελλάδα. Είναι προφανές ότι η επίκληση της οικονομικής κρίσεως και των επιπτώσεών της είναι μια πρόχειρη δικαιολογία της στιγμής, την οποία επικαλούνται οι συντάκτες της “Αγωγής” για να οδηγήσουν σε λανθασμένη κρίση τους δικαστές. Όπως παραθέσαμε σε άλλο δημοσίευμά μας, η απόφαση να κλείσουν τα εργοστάσια στην Ελλάδα και να μεταφερθούν στην Βουλγαρία ελήφθη πριν το 2006. [Βλ. το άρθρο στο Διαδίκτυο, Όμηρος Ταχμαζίδης, Έτσι ύπουλα φεύγει η Coca Cola στην Βουλγαρία]
Από το κείμενο της “Αγωγής” μαθαίνουμε και τι είναι ακριβώς εκείνο που ενοχλεί την Coca Cola: “Πλην της διακίνησης των πιο πάνω εντύπων, πανό κλπ. με τον προαναφερθέντα τρόπο (τοιχοκόλληση αφισών, διανομή εντύπων κλπ.), οι απεργοί και οι υποστηρικτές τους επιστράτευσαν και ορισμένα αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσεως, τα οποία επένδυσαν εξωτερικά με τις αφίσες αυτές και έχοντας ταυτόχρονα εγκαταστήσει, επί της οροφής των εν λόγω αυτοκινήτων, ντουντούκες, περιήρχοντο τις γειτονικές της Θεσσαλονίκης αναμεταδίδοντας το περιεχόμενο των αφισών τους, καλούντες τους καταναλωτές >να μην αγοράζουν Coca Cola από τη Βουλγαρία< καθώς και να μην αγοράζουν τα προϊόντα μας Amita και Fanta”.
Εδώ οι συντάκτες της “Αγωγής” μας δίνουν και μια ακόμη σημαντική πληροφορία, ότι δηλαδή οι απεργοί έχουν και “υποστηρικτές”: το Κίνημα “Ούτε γουλιά Coca Cola” έκανε την πρώτη εμφάνισή του και στα νομικά κείμενα της αμερικανικής πολυεθνικής!
Ένα ερώτημα που θα απασχολούσε το δικαστήριο και αυτό το γνώριζαν οι συντάκτες της “Αγωγής” θα αφορούσε τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, δηλαδή γιατί δεν κινήθηκε η Coca Cola και το νομικό επιτελείο της νωρίτερα νομικώς κατά των απεργών. Το κείμενο είναι και σε αυτό το σημείο κατατοπιστικό: “Σε επίπεδο ασφαλιστικών μέτρων δεν κινηθήκαμε δικαστικώς και τούτο διότι προσδοκούσαμε ότι οι δράστες εκείνων των ενεργειών θα συνετίζονταν […] δε ζητήσαμε τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων τότε διότι το μποϊκοτάζ κατά των προϊόντων μας γινόταν περιοριστικά στην τοπική αγορά της Θεσσαλονίκης και πιστεύαμε πάλι ότι, αργά ή γρήγορα, θα ατονήσει και θα εκτονωθεί […] Όμως, προς μεγάλη μας έκπληξη, το μποϊκοτάζ αυτό, συνεχίστηκε … με επέκτασή του … πλέον και στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας…”.
Κάπως έτσι άρχισε και η άνοδος των πωλήσεων των ελληνικών επιχειρήσεων του κλάδου των αναψυκτικών εις βάρος της αμερικανικής πολυεθνικής Coca Cola και των προϊόντων της. Έχουμε δρόμο μπροστά μας: “Ούτε γουλιά Coca Cola, Amita, Fanta, Sprite, Frulite, Schweppes, Monster, Nestea, νερό ΑΥΡΑ”.
newreport.gr