Το σημερινό «δημοψήφισμα» στα Σκόπια ήταν το Βατερλώτου Ζάεφ και των σκοπιανών και ο θρίαμβος της Ελλάδας για την υπεράσπιση της ιστορίας της.
Οφείλουμε όμως να θυμηθούμε σήμερα τον κορυφαίο, εθνικό κυριολεκτικά, ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου για να φτάσουμε σ’ αυτό το θρίαμβο και να οδηγηθεί ο Ζάεφ και οι σκοπιανοί στο Βατερλώ.
Πως συνέβη αυτό;
Τίποτα δεν θα είχε συμβεί αν η Ελλάδα δεν είχε θέσει, ως προϋπόθεση για όποια συμφωνία με τα Σκόπια, την αναθεώρηση του συντάγματός τους. Και ποιος έθεσε την προϋπόθεση αυτή; Μα φυσικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.
Και να θυμόμαστε ότι ουδείς στο παρελθόν είχε θέσει τέτοια προϋπόθεση. Ούτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ούτε ο Κώστας Σημίτης -σιγά που ο Σημίτης θα την έθετε ποτέ- ούτε ο Κώστας Καραμανλής ούτε, πολύ περισσότερο, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο γιαλαντζί «μακεδονομάχος» Σαμαράς ως πρωθυπουργός.
Και για να είμαστε δίκαιοι με τα πράγματα ούτε η Κυβέρνηση Τσίπρα το είχε σκεφθεί, ούτε -πολύ περισσότερο- ο Κούλης Μητσοτάκης και ο «πύραυλος» Κουμουτσάκος. Και να θυμόμαστε επίσης και τα εξής δύο πράγματα: Ο Νίκος Κοτζιάς ήταν «λάβρος» κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου γιατί έθεσε τότε την προϋπόθεση της αναθεώρησης του συντάγματος των Σκοπίων, συνεπικουρούμενος από τον «εγκέφαλο» και «συνταγματολόγο» Ευάγγελο Βενιζέλο που «κραύγαζε» ότι αρκεί η Διεθνής Συμφωνία.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, αγνοώντας όλους τους αδαείς, εργάσθηκε μεθοδικά για να υπερασπιστεί και αυτό το Εθνικό Θέμα. Έπεισε για την αναγκαιότητα της αναθεώρησης του σκοπιανού συντάγματος τόσο την Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και το ΝΑΤΟ. Να θυμόμαστε την ιστορική συνάντησή του με την Αναπληρώτρια Γενική Γραμματέα του ΝΑΤΟ RoseGottemoeller στους Δελφούς, στις 1.3.2018.
Για την ιστορία λοιπόν παραθέτουμε τις δύο πρώτες δημόσιες παρεμβάσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου για την προϋπόθεση της αναθεώρησης του σκοπιανού συντάγματος, τότε όλο το σημερινό πολιτικό σύστημα «κοιμόταν» τον «επιμενήδειούπνο».
ΑΚΡΟΑΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΕΒΡΑΪΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ Α.Ε. ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ
15.01.2018
…………………….
Έρχομαι στο τρίτο και ιδιαίτερα επίκαιρο ζήτημα που αφορά την ονομασία του γειτονικού κράτους της ΠΓΔΜ. Γνωρίζετε ότι η επίλυση αυτού του ζητήματος είναι προϋπόθεση και για την ένταξη της γειτονικής αυτής χώρας στο ΝΑΤΟ και βεβαίως για την όποια ευρωπαϊκή της προοπτική. Σας διαβεβαιώ, εμείς οι Έλληνες, που δεν έχουμε και καμία βλέψη στην γειτονική μας χώρα, έχουμε κάθε λόγο να ευνοούμε αυτή την προοπτική και στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Αυτό όμως έχει μια προϋπόθεση: Το τι όνομα θα επιλεγεί. Γιατί είναι λάθος να πιστεύουμε ότι, ξέρετε, η σημασία του ονόματος ενός μικρού κράτους δεν δημιουργεί προβλήματα. Είναι λάθος. Από τέτοια μικρά προβλήματα πολλές φορές δημιουργούνται και παρανοήσεις και εστίες κακής γειτονίας. Και μάλιστα σε μια περιοχή όπως τα Βαλκάνια που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη ακόμα και σήμερα. Τι λέμε λοιπόν εμείς οι Έλληνες; Ότι η ονομασία αυτή πρέπει να σέβεται, όπως είναι αυτονόητο, το Διεθνές Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Άρα πρέπει να είναι μια ονομασία που σέβεται πρώτα απ’ όλα την Ιστορία, δεν παραχαράζει την Ιστορία. Και, δεύτερον, αυτή η ονομασία δεν μπορεί να αποπνέει αλυτρωτικές τάσεις. Τι θα πει αλυτρωτικές τάσεις; Γιατί εδώ χρειάζεται μια διευκρίνιση. Δεν επιτρέπεται δηλαδή η ονομασία αυτή που θα επιλεγεί να αφήνει ανοιχτά ζητήματα ως προς το status quo των συνόρων. Τα σύνορα αυτά είναι και αυτά θα μείνουν. Κανένα όνομα δεν μπορεί να επιλεγεί που θα παρέπεμπε, έστω και εμμέσως, σε αλλαγή των συνόρων. Δεν μπορεί να το δεχτούμε αυτό εμείς οι Έλληνες όχι μόνο λόγω Ελλάδας, αλλά λόγω ΝΑΤΟ και ΕΕ. Αυτό είναι προϋπόθεση και από πλευρά Ευρωπαϊκού Δικαίου και από πλευράς του ιδίου του Δικαίου του ΝΑΤΟ σε ό,τι αφορά το status quo. Όμως ο αλυτρωτισμός εκφράζεται πολλές φορές και διαφορετικά. Γι’ αυτό το όνομα δεν πρέπει μόνο να σέβεται την Ιστορία και τα σύνορα αλλά πρέπει να μην παραπέμπει σε άλλες έννοιες που επίσης αποπνέουν αλυτρωτισμό. Και τέτοιες έννοιες είναι, παραδείγματος χάριν, μεταξύ άλλων αλλά κυρίως, το ζήτημα της γλώσσας και το ζήτημα της εθνότητας. Είναι αδιανόητο λόγω του ονόματος να δημιουργούνται ψευδείς διεκδικήσεις για ζητήματα γλωσσικά και εθνοτικά. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Και σας τονίζω: Δεν είναι μόνο θέμα σεβασμού της Ιστορίας, αλλά είναι θέμα σεβασμού του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Επομένως, η ΠΓΔΜ πρέπει να κάνει όλες τις αλλαγές στην έννομη τάξη της που είναι απαραίτητες για την επίλυση του ζητήματος του ονόματος υπό τις ως άνω προϋποθέσεις. Αν δεν τις κάνει, αυτή θα είναι αποκλειστικώς υπόλογη για τις αντίστοιχες συνέπειες. Όχι η Ελλάδα.
ΣΗΜΕΙΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΟΣ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ 1ης ΣΤΡΑΤΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ
Λάρισα 4 Φεβρ. 2018
……………………………
Τρίτο, το ζήτημα της γειτονικής μας Χώρας, της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας: Το έχουμε καταστήσει σαφές, επιδιώκουμε και την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την είσοδό της στο ΝΑΤΟ. Αλλά για να γίνει τούτο πρέπει η Χώρα αυτή να πληροί τις προϋποθέσεις, που απαιτούνται για να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βασική προϋπόθεση -όπως γίνεται αποδεκτό πλέον από το ΝΑΤΟ και από την Ευρωπαϊκή Ένωση- είναι η επίλυση του ονόματος. Για ποιο λόγο δεν μπορεί, σήμερα, να μπει η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Διότι το όνομά της -ανεξαρτήτως του πόσοι το έχουν αναγνωρίσει και πώς- από πλευράς Διεθνούς Δικαίου και Ευρωπαϊκού Δικαίου αποπνέει αλυτρωτισμό. Δηλαδή, αποπνέει τάσεις που αφορούν αμφισβήτηση συνόρων και δημιουργία εντυπώσεων, οι οποίες έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Τούτο σημαίνει, ότι πρώτα θα λυθεί το ζήτημα του ονόματος και μόνον ύστερα θα υπάρξει πορεία προς το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να λυθεί, όμως, το όνομα είναι σαφές, ότι η γειτονική μας Χώρα, πρέπει να επιφέρει όλες εκείνες τις μεταβολές στην έννομη τάξη της, αρχής γενομένης από το Σύνταγμά τους, ώστε να εκλείψουν όλα τα ίχνη του αλυτρωτισμού. Και τα ίχνη αλυτρωτισμού που φέρει το ίδιο της το όνομα, και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να προκύψει εμμέσως ως προς την αμφισβήτηση συνόρων, ως προς τις ψευδείς εντυπώσεις περί Εθνότητας και ψευδείς εντυπώσεις περί γλώσσας. Ή λοιπόν θα υπάρξουν αυτές οι μεταρρυθμίσεις και οι επέκεινα εγγυήσεις, οι οποίες αφορούν το όνομα, ή εφόσον δεν υπάρξουν δεν υπάρχει καλή θέληση από την πλευρά της πΓΔΜ για την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Δεν είμαστε εμείς που παρεμποδίζουμε αυτή την πορεία. Η ίδια η Χώρα, με την στάση την οποία τηρεί, την παρεμποδίζει. Εμείς δείχνουμε όλη μας την καλή μας θέληση. Αλλά, όπως είπα και πριν, είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπισθούμε και τον Τόπο μας και την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ είναι μία δύναμη που στηρίζεται στην ενότητα, στην συναντίληψητων Μελών που το απαρτίζουν ώστε να επιτελέσει την αποστολή του. Αλίμονο αν στο ΝΑΤΟ εισέρχονται μέλη τα οποία θα έβαζαν μέσα στο ΝΑΤΟ προβλήματα που σήμερα δεν υπάρχουν. Δεν είναι forum επίλυσης διαφορών το ΝΑΤΟ. Πρώτα έχουν λυθεί οι διαφορές και ύστερα στο ΝΑΤΟ αγωνιζόμαστε για την κοινή του αποστολή του.