Κατηγορείται. Ανέκαθεν, λυσσωδώς και αναπόδεικτα. Απύθμενης θρασύτητας οι συκοφαντίες σε βάρος του. Μια ολόκληρη 9ετία έχει υπομείνει τα πάνδεινα σιωπηλός.
Τον κατηγορούν –για τον Κώστα Καραμανλή φυσικά ο λόγος– ακόμη και για το γεγονός ότι δεν μιλάει. Δεν παρεμβαίνει.
Αλλά να μιλήσει σε ποιους;
Εκεί που έπρεπε να μιλήσει, στον λαό, το έπραξε έγκαιρα. Την προεκλογική περίοδο του ’09. Με τους «άλλους» δεν έχει να πει κάτι. Οι «άλλοι» του συστήματος (και κάποιοι μέσα στην παράταξή του) δεν ακούνε.
Ωστόσο, ενώ είναι «αποτραβηγμένος», γιατί ασχολούνται τόσο πολύ μαζί του; Τον αποκαλούν «απόντα», «τεμπέλη», «ανίκανο», «εραστή της ταβέρνας και του playstation», «καταστροφέα του τόπου».
Αν τέτοιος ήταν ο Καραμανλής, θα είχε περιπέσει στην απόλυτη περιφρόνηση, θα ήταν άγραφο χαρτί, αδύναμος, ανύπαρκτος. Θα τον είχε, ήδη, συντρίψει η ιστορία.
Αλλά, φευ! Τα αντίθετα καταφέρνουν οι πολέμιοί του. Δέχεται «συμπτωματικά» επίθεση τις μέρες που κορυφωνόταν η παρουσία της ΝΔ στη ΔΕΘ και ο «ανενεργός» Καραμανλής τυγχάνει πρωτοφανούς υποδοχής και αποθέωσης στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο. Αρκεί που είναι ενεργό το ένστικτο της παράταξης, αυτή η άτρωτη ασπίδα του.
Όποιες προσπάθειες κι αν καταβληθούν ακόμη, φρονώ ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν θα μιλήσει στο εγγύς μέλλον. Άντε το πολύ, από καιρού εις καιρό, να επαναλαμβάνει αυτά που είπε τις προάλλες στη Θεσσαλονίκη. Ότι είναι αδήριτη ανάγκη η κεντροδεξιά παράταξη του κοινωνικού φιλελευθερισμού να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Λίγες λέξεις, μεστές όμως νοήματος, χωρίς να ονοματίσει τους αποδέκτες. Ξέρουν αυτοί ποιοι είναι και έχουν πάρει το μήνυμα.
Ιδιαίτερα οι εντός των τειχών, που «υπηρετούν» τη μετάλλαξη της ΝΔ και έχουν συμβάλει στην παραμόρφωση του ιδρυτικού καταστατικού χάρτη της.
Κι ύστερα, όσο και να θέλουν κάποιοι διάλογο, γιατί να τους γίνει η χάρη;
Αξίζει κανείς να ανατρέξει στο μακρινό 1961. Τότε που –λένε οι αντίπαλοι της Δεξιάς– ψήφισαν… δέντρα και… πεθαμένοι. Τότε που η ΕΡΕ κέρδισε τις εκλογές με 17 μονάδες διαφορά! Ουδείς, όμως, μνημονεύει τη διαφορά, λες και δεν ήταν πασιφανής. Από τότε αυτή η παράταξη κουβαλάει το κόμπλεξ του αδύναμου ή ανύπαρκτου αντίλογου. Κάπως έτσι, άφηνε ανυπεράσπιστο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και αργότερα τον Κώστα Μητσοτάκη.
Έτσι και σήμερα. Πέρασε ο Κώστας Καραμανλής τη «βάσανο» του Βατοπεδίου και των δομημένων ομολόγων.
Διαβάσαμε το βούλευμα για την υπόθεση «Πυθία», που αποκάλυπτε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το σχέδιο δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού από ξένες Μυστικές Υπηρεσίες και βεβαίως για το σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας.
Στις δύο πρώτες περιπτώσεις εξεδόθησαν αθωωτικές αποφάσεις. Καμιά ζημιά δεν υπέστη το Δημόσιο. Είδατε πουθενά κάποια ανακοίνωση της ΝΔ; Έκανε κάποιος βουλευτής ή πρώην υπουργός της ΝΔ σχετική δήλωση;
Για όσα συνταρακτικά περιγράφονται στο βούλευμα, που είναι συντεταγμένο από εφέτες, υπήρξε κάποια παρέμβαση της ΝΔ; Άκρα του τάφου σιωπή…
Η ίδια αφωνία κι όταν έρχεται στον δημόσιο διάλογο κάποια εξέλιξη στο ζήτημα της αλλοίωσης του ελλείμματος του 2009. Τηρούν ευλαβικά το «συμβόλαιο» με τη σιωπή.
Αλλά έχει γίνει και κάτι άλλο πιο χυδαίο.
Βλέπει ο Καραμανλής μέσα στην παράταξη, για τη οποία «έφτυσε αίμα» μέχρι να την οδηγήσει στο 46%, να περιστοιχίζουν τον τωρινό αρχηγό της και να καθορίζουν τη ρότα της ορκισμένοι εχθροί του.
Κι όμως σιωπά. Αγνοεί τους… μουσαφίρηδες. Δεν παραπονιέται, που βάλλεται πανταχόθεν κι ουδείς φιλοτιμείται να τον υπερασπισθεί. Και σαν να έφθαναν αυτά, βιώνει και το άκρον άωτον της προκλητικότητας. Μέσα ενημέρωσης που πρόσκεινται φιλικά στη ΝΔ επιτίθενται με σφοδρότητα στον πρώην πρωθυπουργό!
Αλλά και τότε, δεν βρίσκει συμπαράσταση.
Κι ακόμη χειρότερα! Φροντίζουν έντεχνα τη συνειδητή διακριτική πολιτική συμπεριφορά του να τη χαρακτηρίζουν «δεκανίκι» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Ένα δήθεν «δεκανίκι», που δήθεν υποβαστάζεται και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Παρότι δεν έχει βρεθεί ψεγάδι στην άσκηση των καθηκόντων του, εντούτοις επειδή ο Πρόεδρος είναι ένας άξιος «απόφοιτος» της «καραμανλικής» σχολής και σκέψης βάλλεται κι αυτός, στην απέλπιδα προσπάθεια να πεισθεί ο κόσμος ότι το Προεδρικό Μέγαρο και η Ραφήνα συνδέονται… υπογείως με το Μαξίμου.
Γιατί όλα αυτά σε βάρος ενός «ξοφλημένου»;
Διότι ξέρουν ότι ο Καραμανλής εγγυάται τη θεσμική ισορροπία του τόπου. Διότι κάθε άλλο, παρά «ξοφλημένος» είναι.
Διότι, όσο πιο παρατεταμένη είναι η σιωπή του, τόσο και πιο πολύ γιγαντώνεται και τρομάζει.
Θα έλθει, βέβαια, η ώρα της αντίστροφης μέτρησης. Η ώρα που η πολύχρονη «αυτοσιωπή» του Καραμανλή θα λάβει τέλος. Και θα θυμηθούμε τότε την υπερηφάνεια των διαλόγων του με τον Πούτιν, τον Ομπάμα, τον Μπους, τους τσακωμούς του με τη Μέρκελ, το γενναίο «όχι» του Βουκουρεστίου, τις μυστικές επωφελείς συνομιλίες του με τον Σαρκοζί για το Αιγαίο και τον μαεστρικό τρόπο στο να διαχειρίζεται τις «τρέλες» του Ερντογάν.
Μέχρι τότε, βέβαια, είναι προφανές ότι θα περάσει κι από άλλες φάσεις η παντοδύναμη σιωπή του Κώστα Καραμανλή. Θα ενταθούν οι επιθέσεις εναντίον του. Ακόμη και εισηγήσεις ανεγκέφαλων αναμένονται προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη –αν ήδη δεν έχουν γίνει–, ώστε να μη συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια της ΝΔ!
Γιατί μέχρι εκεί φθάνει ο φόβος τους. Κι εκείνη που φοβάται τον Κώστα Καραμανλή δεν είναι η ελληνική κοινωνία. Αυτή περιμένει να μιλήσει ο πρώην πρωθυπουργός και να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο με τον τρόπο που η ίδια θα επιλέξει.
Είναι, δε, προφανές, ότι όσοι ζουν με τον φόβο της δημοφιλίας του Καραμανλή θα ρίξουν κι άλλο νερό στον… μύλο της επανάκαμψής του και άθελά τους θα έχουν συμβάλει στην πανηγυρική επιστροφή του στο πολιτικό προσκήνιο του τόπου!
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο