«Το συνταγματικό όνομα Republika Makedonija (Δημοκρατία της Μακεδονίας) θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται για εσωτερική χρήση εντός της FYROM, κάτι που σημαίνει ότι δεν απαιτείται καμία συνταγματική αλλαγή η οποία θα μπορούσε να έχει αρνητικές συνέπειες στη Συμφωνία της Οχρίδας του 2001».
Αυτό είναι το πιο συγκλονιστικό απόσπασμα της επιστολής του Κώστα Καραμανλή στον πρόεδρο Μπους το 2005.
Η Αθήνα αρνείται να ζητήσει συνταγματικές αλλαγές στα Σκόπια άρα και την αλλαγή του ονόματος εντός της χώρας των Σκοπίων και τις αλλαγές σε εθνότητα γλώσσα ιστορία και σύμβολα, Μειονότητα, σύνορα.
Γιατί;
Γιατί επικαλείται την Συμφωνία της Αχρίδας του 2001.
Να μην «υπάρξουν αρνητικές συνέπειες».
Τι έγινε το 2001;
Οι Σλαβόφωνοι Ορθόδοξοι των Σκοπίων ήρθαν σε Εμφύλια σύρραξη με τους Αλβανούς Μουσουλμάνους της χώρας τους με κίνδυνο να γίνουν τα Σκόπια το νέο Κόσοβο.
Πριν εξαπλωθεί η φωτιά σε όλα τα Βαλκάνια και στη χώρα μας, ο διεθνής παράγων που είχε πικρή πείρα από όσα έγιναν στην Γιουγκοσλαβία επενέβη αμέσως.
Κήρυξε κατάπαυση του πυρός και έβαλε τις δύο εθνικές συνιστώσες των Σκοπίων να υπογράψουν την Συμφωνία της Αχρίδας.
Με την συμφωνία αυτή οι Αλβανοί άλλαξαν το Σύνταγμα υπέρ τους.
Γλώσσα, δήμοι, εθνότητα, πινακίδες, εκπαίδευση κλπ.
Σε ισορροπία οι Σλάβοι Ορθόδοξοι έπρεπε να πάρουν κάτι.
Η Ελλάδα ως μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που ήταν εγγυητές της συμφωνίας δεν έθεσε επί Σημίτη κανένα θέμα.
Ούτε για γλώσσα και εθνότητα στις αλλαγές στο Σύνταγμα.
Είχε το δικαίωμα και ήταν μεγάλη ευκαιρία.
Και όχι μόνο αυτό.
Το 2005 η Ελλάδα όπως φαίνεται στην επιστολή από φόβο νέας πυροδότησης εμφύλιας σύγκρουσης στα Σκόπια δεν ζητά αλλαγές στο Σύνταγμα και αφήνει το «Μακεδονία» σκέτο στο εσωτερικό ακριβώς για να στηριχθεί η Σλαβόφωνη πλειοψηφία των Σκοπίων ενόψει νέας αναταραχής που θα κλυδώνιζς τα Βαλκάνια και την Ελλάδα.
Το λέει καθαρά ο Καραμανλής.
Για την λήξη της εκκρεμότητας που προκαλούσε ζητήματα ασφάλειας στην περιοχή.
Έβαλε δηλαδή την γεωπολιτική σταθερότητα και την μη επανάληψη Κοσόβου στα σύνορα της Ελλάδας πάνω από το όνομα την ταυτότητα και την γλώσσα και την Ιστορία. Αυτά..