Μετακίνηση με λεωφορείο του ΟΑΣΘ. Μια σύγχρονη Οδύσσεια. Στη στάση περιμένεις από 15-30 λεπτά μέχρι να έρθει το λεωφορείο. Αν είσαι στο τέρμα είσαι τυχερός, γιατί θα βρεις να κάτσεις. Από τη δεύτερη στάση και μετά τζίφος. Αν σου τύχει τώρα να το πάρεις κάπου στη μέση; Τότε αν μπορέσεις και επιβιβαστείς, πρέπει να νιώθεις πολύ τυχερός. Σαν να έπιασες το τζόκερ. Είναι αυτός ο ΟΑΣΘ που θέλουμε;
Αυτές οι συγκοινωνίες είναι χειρότερες από ποτέ. Και στο παρελθόν, με το προηγούμενο καθεστώς, υπήρχαν προβλήματα αλλά όχι με τη συχνότητα των δρομολογίων. Είχαμε, όπως και έχουμε, προβλήματα με τα χαλασμένα κλιματιστικά ή με τα λεωφορεία που «σκάνε» μέσα στη μέση του δρόμου. Δεν υπήρχε αυτή η σημερινή τραγικότητα.
Στην ThessNews είχαμε επισημάνει σε δεκάδες ρεπορτάζ τα μεγάλα ζητήματα του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης. Αποκαλύψαμε από το καλοκαίρι του 2016 ότι τελειώνει ο ιδιωτικός ΟΑΣΘ, έναν χρόνο πριν φέρει τον νόμο ο Χρ. Σπίρτζης.
Σε αυτόν τον έναν χρόνο, με τις επισχέσεις εργασίας των εργαζομένων και το χειρόφρενο στα λεωφορεία, είχαμε επισημάνει την ανάγκη για βιώσιμες αστικές συγκοινωνίες και την ανάγκη για νέο στόλο. Ειδικότερα, το Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016 η ThessNewsέγραφε «η μορφή των συγκοινωνιών στη Θεσσαλονίκη χρειάζεται μεταβολές, όχι μόνο στο επίπεδο του εκσυγχρονισμού των μέσων μαζικής μεταφοράς, αλλά και στο επίπεδο της νοοτροπίας και της αποτελεσματικότητας όσων παρέχουν αυτήν την υπηρεσία στο κοινωνικό σύνολο […] Η Θεσσαλονίκη δεν αντέχει νέα αδιέξοδα. Χρειάζεται τώρα να ξεκινήσει η εκπόνηση ενός βιώσιμου και σύγχρονου σχεδιασμού για τις αστικές συγκοινωνίες της πόλης, που θα σέβεται τη δημοσιονομική συγκυρία και θα διασφαλίζει τουλάχιστον τις θέσεις εργασίας στον ΟΑΣΘ».
Ο γηρασμένος στόλος
Το Σάββατο 11 Μαρτίου 2017 η ThessNews επανέρχεται στην τραγική κατάσταση του στόλου των οχημάτων . «Στη χειρότερή του κατάσταση βρίσκεται ο στόλος των λεωφορείων του ΟΑΣΘ. Ο υπουργός […] φεύγοντας άφησε γερασμένα, κακοσυντηρημένα και έτοιμα για απόσυρση λεωφορεία. […] Λεωφορεία που «μένουν κάθε τρεις και λίγο» στη μέση του δρόμου, μαύρα και βρώμικα σασί από τα καυσαέρια, με φθαρμένα πλαστικά και φώτα. Αυτήν την εικόνα συναντούν οι δεκάδες επιβάτες του ΟΑΣΘ. Αρκετά από τα λεωφορεία δεν καθαρίζονται, άλλα μπάζουν νερά, άλλα δεν έχουν κλιματιστικά. Εν έτει 2017» έγραφε χαρακτηριστικά η εφημερίδα.
Έχασαν το στοίχημα
Αμέσως μετά τις αλλαγές στον ΟΑΣΘ, η ThessNews στις 12 Αυγούστου 2017 παρουσιάζει τις πρώτες προτεραιότητες της νέας κρατικής διοίκησης υπό τον Στ. Παππά. Περισσότερα λεωφορεία στους δρόμους, μηχανήματα με ρέστα και δημόσιος έλεγχος. Το τελευταίο έγινε, στο δεύτερο βρέθηκε μια μεσοβέζικη λύση, στο πρώτο όμως υπήρξε καθολική αποτυχία. Τότε στο ρεπορτάζ αναφερόταν ότι κυκλοφορούσαν εκείνο το καλοκαίρι στην πόλη 270 λεωφορεία, με τους εργαζόμενους να διατείνονται προς τη νέα διοίκηση ότι μπορούν να κυκλοφορήσουν 420 και με υποσχέσεις για 525 (!) από τον Σεπτέμβριο του 2017.
Σήμερα στη διοίκηση του ΟΑΣΘ υποστηρίζουν ότι κυκλοφορούν στους δρόμους 350 λεωφορεία (αριθμός που αμφισβητείται σφόδρα από τους πολίτες), με τον υπουργό Υποδομών Χρ. Σπίρτζη να υπόσχεται ότι το 2019 θα υπάρξει αγορά 100-150 λεωφορείων.
«Έχετε χρέος στην πόλη»
«Δημιουργήστε φορέα αστικών συγκοινωνιών που να ανταποκρίνεται στη νέα εποχή – Έχετε χρέος στην πόλη […] Έχει χρέος η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να χτίσει βιώσιμες συγκοινωνίες που να ανταποκρίνονται στη νέα εποχή και τις κοινοτικές οδηγίες. Αλλιώς ο ιδιώτης θα έρθει ως… πανάκεια» έγραφε ο Στέφανος Διαμαντόπουλος στις 16 Σεπτεμβρίου 2017, τις μέρες της ΔΕΘ. Το αίτημα αυτό παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ με την τριτοκοσμική εικόνα που παρουσιάζουν σήμερα οι αστικές συγκοινωνίες Θεσσαλονίκης.
Οι τίτλοι των ακροατών
Στο πλαίσιο του ρεπορτάζ ζητήσαμε από τους ακροατές του Ράδιο Θεσσαλονίκη να προτείνουν τίτλους για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης.
Άλλοι ευφάνταστοι, άλλοι πιο κοινότοποι, άλλοι σκληροί, άλλοι πιο ουδέτεροι, όλοι όμως οι τίτλοι καταδεικνύουν την αντίδραση και την οργή του κόσμου για όσα βιώνουν καθημερινά με τον ΟΑΣΘ.
– Κατσαπλιάδες
– Φωνάξτε τον Σπίρτζη να φτιάξει τον ΟΑΣΘ
– Μπράβο παλικάρια…
– Ξεχαρβάλωμα!
– Λεωφορεία- Νεκροφόρες
– ΟΑΣΘ ασθενής
– Οργανισμός Άχρηστων (ή Άθλιων) Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης
– Όλα αργούν στη Θεσσαλονίκη
– Ερωτεύσου (σ)τη στάση
– Λεωφορείον ο… πόνος
– ΟΑΣΘ: ο Παππάς τον έκοψε ΣΥΡΙΖΑ
– Άσε το Κάμα Σούτρα! Έλα στη μόνιμη στάση του ΟΑΣΘ
ΧΡΗΣΤΕΣ ΤΟΥ ΟΑΣΘ ΜΙΛΟΥΝ ΣΤΗΝ THESSNEWS ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Των Θανάση Μυλωνά
Και Αντώνη Τσολναρά
«Μας δουλεύουν, έχει καταντήσει ανέκδοτο»
Ο Ζώης Γιαννόπουλος περιμένει το λεωφορείο στη στάση Ευζώνων στη Β. Όλγας. Είναι οργισμένος με την κατάσταση του ΟΑΣΘ, με τα δρομολόγια, τις καθυστερήσεις, την τηλεματική. «Η τηλεματική είναι χαλασμένη σε μια από τις κεντρικότερες στάσεις, έχω πάρει τουλάχιστον 4 φορές τηλέφωνο να έρθουν να τη φτιάξουν αλλά τίποτα. Η γραμμή 8 ανεβαίνει προς Πανεπιστήμια και με εξυπηρετεί για τη δουλειά μου, όποτε πετύχεις λεωφορείο είσαι τυχερός. Παίρνω τηλέφωνο για να ρωτήσω πότε ξεκινά από την αφετηρία και υπολογίζω τον χρόνο για να κατέβω στη στάση από το σπίτι μου. Μας δουλεύουν, έχει καταντήσει ανέκδοτο, δεν ξέρω με ποια λογική κινούνται» σημειώνει στην ΤhessΝews.
«Με τα πόδια φτάνεις πιο γρήγορα»
Ο Νίκος Καραγκούνης χρησιμοποίει το λεωφορείο σχεδόν κάθε μέρα. Είναι θυμωμένος με τις συνθήκες που επικρατούν στον οργανισμό. Αναφέρει στην ΤhessΝews ότι η αναμονή για τις γραμμές 5 και 6 μπορεί να φτάσει και τη μισή ώρα. «Δεν έχουν λεωφορεία, η κατάσταση είναι δράμα, τραγική, είναι χειρότερα τα πράγματα, με τα πόδια φτάνεις πιο γρήγορα στη δουλειά σου».
«Πολλές καθυστερήσεις»
Η Πολυξένη είναι συχνή επιβάτης της γραμμής 30, καθώς το σπίτι της είναι στην περιοχή της Μαρτίου. «Τώρα τελευταία οι καθυστερήσεις είναι πολλές» αναφέρει. Σύμφωνα με την Πολυξένη, το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα δρομολόγια που χρησιμοποιούν τα μέλη της οικογένειάς της για τις καθημερινές τους δραστηριότητες».
«Μας παστώνουν σαν σαρδέλες»
Η Αλκμήνη Ψωμά χρησιμοποιεί το λεωφορείο για να κατέβει στο κέντρο σχεδόν κάθε μέρα. Περιμένει στη στάση μέσα στη ζέστη από 20 λεπτά μέχρι και μισή ώρα για τις γραμμές 5-6-8. «Όταν το λεωφορείο έρχεται, κοιτάς μέσα και είναι τόσο γεμάτο, που δεν χωράς, είμαστε σαν παστωμένες σαρδέλες, αφήστε δε την κλεψιά που πέφτει μέσα.»
«Φίσκα τα λεωφορεία»
Ο Τάσος Γιαμουρίδης παίρνει το λεωφορείο κάθε μέρα. «Η αναμονή φτάνει το δεκάλεπτο συνήθως, μπορεί και παραπάνω. Τα λεωφορεία τις περισσότερες φορές είναι γεμάτα, φίσκα, και οι συνθήκες μέσα σε αυτά δεν είναι ό,τι καλύτερο» τονίζει, ενώ κάνει αναφορά στην τηλεματική, η οποία είναι χαλασμένη, όπως λέει, καιρό τώρα.
«Ο ΟΑΣΘ είναι ανοργάνωτος»
Η Μαρίνα Φασίτη έχοντας τον καφέ της στο χέρι αναμένει στη στάση το λεωφορείο της. «Είναι φανερό ότι δεν επαρκούν τα λεωφορεία, είναι πάντα γεμάτο, οι θέσεις είναι πιασμένες, όσοι στέκονται όρθιοι κινδυνεύουν από τα φρεναρίσματα αλλά και από τους επιτήδειους. Σε κλέβουν πιο εύκολα όταν είσαι όρθιος. Σου σκίζουν την τσάντα με το ξυραφάκι. Τη μητέρα μου την έκλεψαν δυο φορές. Στον ΟΑΣΘ είναι ανοργάνωτοι» αναφέρει στην ΤhessΝews.
«Αφερέγγυα η τηλεματική»
Ο Χρήστος Χατζής στέκεται περισσότερο στη λειτουργία της τηλεματικής, καθώς λέει ότι στο ζήτημα της αναμονής η κατάσταση είναι ίδια. «Η τηλεματική υπάρχει αλλά δεν λειτουργεί, και όπου λειτουργεί είναι αφερέγγυα» τονίζει. Για την κατάσταση των λεωφορείων επισημαίνει ότι η κατάσταση στον ανατολικό τομέα είναι κάπως καλύτερη σε σύγκριση με τα λεωφορεία που κυκλοφορούν στα δυτικά.
«Δεν τηρούν τα δρομολόγιά τους»
Ο Κέβιν Πεπκολάι, κάτοικος Ανατολικής Θεσσαλονίκης σημειώνει στην ThessNews πως «ο ΟΑΣΘ έχει προσπαθήσει να κάνει πολλά θετικά, αλλά χάνει κυρίως στη διαχείριση της πολυκοσμίας που υπάρχει στα αστικά λεωφορεία και γι΄ αυτό δεν είμαι ικανοποιημένος». «Αυτό το πρόβλημα υπάρχει, γιατί συνήθως πολλές γραμμές δεν τηρούν τα δρομολόγιά τους και αργούν να ξεκινήσουν από την αφετηρία ή το τέρμα τους. Ο ΟΑΣΘ πρέπει να τοποθετήσει περισσότερα δρομολόγια στις γραμμές των λεωφορείων, ώστε να εξυπηρετεί καλύτερα τους πολίτες της Θεσσαλονίκης» αναφέρει.
«Παλιά ήταν λίγο πιο καλά»
Ο Παναγιώτης Βελεμής, φοιτητής, σχολιάζει πως «παλιά, που ήταν ιδιωτική εταιρεία, ήταν λίγο πιο καλά αλλά και πάλι έμπαιναν «κλέφτες» που δεν έκοβαν εισιτήριο. «Τώρα, αντί να διορθωθεί το πρόβλημα, αυξάνεται, καθώς δεν υπάρχει έλεγχος» συμπληρώνει προσθέτοντας και το γεγονός πως καθυστερούν οι γραμμές. Τέλος αναφέρεται και στο πρόβλημα των χρηστών ναρκωτικών ουσιών. «Τα άτομα αυτά δεν θα έπρεπε να μπαίνουν, κινδυνεύουν οι άλλοι πολίτες, έχουν καταγραφεί περιστατικά τα οποία οι ελεγκτές δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν» τονίζει.
«Καθυστέρηση στην δουλειά»
Η Αναστασία Κεχαγιά, ετών 19, στέκεται στο γεγονός πως δεν ισχύουν τα δρομολόγια που αναγράφονται στην ηλεκτρονική εφαρμογή του ΟΑΣΘ. «Έχει τύχει να καθυστερήσω στη δουλειά μου εξαιτίας λανθασμένης ενημέρωσης της εφαρμογής του ΟΑΣΘ. Η κατάσταση μέσα στα λεωφορεία έχει βελτιωθεί για εμένα προσωπικά, ωστόσο φοβάμαι τους τοξικομανείς που τριγυρνούν στο «31», το οποίο χρησιμοποιώ καθημερινά για τη δουλειά μου. Έρχομαι από τα Διαβατά, οπότε καθημερινά κάνω μία διαδρομή μίας τουλάχιστον ώρας προκειμένου να φτάσω και άλλη τόση για να γυρίσω σπίτι μου» αναφέρει.
ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΣ THESSNEWS
ΑΝΕΒΗΚΑΝ ΣΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΟΑΣΘ ΚΑΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥΣ
«Μάχη» και μαρτύριο
Γραμμή 26 Καλλιθέα-Πλατεία Ελευθερίας: Πρωί Δευτέρας και στις εργατικές συνοικίες της Δυτικής Θεσσαλονίκης ο λαός… αναστενάζει στις στάσεις του ΟΑΣΘ. Με τη θερμοκρασία να έχει ήδη «σκαρφαλώσει» στους 30 βαθμούς Κελσίου, στην περιοχή της Καλλιθέας, ανάμεσα δηλαδή από τη Νεάπολη και τις Συκιές, ένα χαρμάνι ταλαίπωρων επιβατών αναμένει το λεωφορείο της γραμμής 26.
Τα δρομολόγια της «χειρότερης γραμμής», όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν οι οδηγοί του ΟΑΣΘ, είναι λίγα. Η περιοχή που εξυπηρετεί όμως είναι πυκνοκατοικημένη από ανθρώπους με ελάχιστο εισόδημα, που έχουν ως μόνη λύση μετακίνησης την αστική συγκοινωνία.
Λίγο μετά τις 10.00 το λεωφορείο περνά από τη στάση «Σκαλάκια», είναι ήδη γεμάτο και πάνω από δέκα νέοι επιβάτες καλούνται να μπουν στη «γιορτή της σαρδέλας» που είναι σε εξέλιξη μέσα στο όχημα που αγκομαχάει. Μαμάδες με καρότσια, ηλικιωμένοι, αλλοδαποί, πρόσφυγες από τη Συρία, εργαζόμενοι και δεκάδες άλλες ιδιότητες ανθρώπων στριμώχνονται για τα λίγα, ευτυχώς, λεπτά που διαρκεί το δρομολόγιο μέχρι να φτάσει στο τέρμα του στην πλατεία Ελευθερίας.
Πολλοί δε, βλέποντας ότι θα κληθούν να λύσουν προβλήματα… πυκνότητας, όπως ίσως είχαν κάνει στο σχολείο, επιλέγουν την πεζοπορία, με τον κατηφορικό δρόμο της περιοχής να οδηγεί στον προορισμό τους σε κάτι περισσότερο από 30 λεπτά.
Το ίδιο βέβαια δε συμβαίνει και στην επιστροφή, καθώς το ερώτημα «πόσες κατηφόρες έχει μια περιοχή» απαντάται με το «όσες και ανηφόρες» και το περπάτημα σε αυτήν την περίπτωση κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο του Ιουλίου δεν ενδείκνυται.
Το τέρμα στη συμβολή της Βενιζέλου με την Μητροπόλεως είναι μονίμως γεμάτο από κόσμο και η φράση «πάλι άργησε» μονοπωλεί τα χείλη των ταλαίπωρων επιβατών.
Όσο για το σύστημα τηλεματικής, μπορεί να είναι από τα ελάχιστα που λειτουργούν κανονικά στην πόλη, ωστόσο ο διψήφιος συνήθως αριθμός λεπτών αναμονής δημιουργεί επιπρόσθετη κούραση από αυτήν που δημιούργησε μια ήδη δύσκολη μέρα στη δουλειά και τις υποχρεώσεις.
Το λεωφορείο έρχεται και αρχίζει η «μάχη» για την είσοδο, την… προνομιακή θέση, αλλά και το μαρτύριο του οδηγού που με ένα πεπαλαιωμένο όχημα καλείται να ανέβει τις υψηλής κλίσης ανηφόρες της Καλλιθέας, με τα απρόοπτα πυρκαγιάς στο όχημα ή της βλάβης να καραδοκούν, όπως έχει αποδείξει η ιστορία. Ως ένα από τα οχήματα που διέρχεται από τη Βενιζέλου, το λεωφορείο της γραμμής 26 περνά από τη μονή λωρίδα που έχει μείνει λόγω των έργων του μετρό. Ως εκ τούτου, αναμονή αρκετών λεπτών, σε ένα μικρό λεωφορείο, συνήθως χωρίς κλιματισμό, το οποίο πρέπει να επιβιβάσει, ήδη γεμάτο, ανθρώπους από τις πολυσύχναστες στάσεις της Αντιγονιδών και της Πλατείας Δημοκρατίας. Η αποβίβαση, όταν γίνεται, συνοδεύεται πάντα από τους επιβάτες της γραμμής 26 με ένα ισχυρό αίσθημα ανακούφισης.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΖΑΒΛΙΑΡΗΣ
Ένα πρωινό στην πόλη με τον ΟΑΣΘ
Τρίτη πρωί, ρίχνω μια ματιά στην ατζέντα και συνειδητοποιώ ότι μετά από πολύ καιρό έχω ένα πρωινό σχεδόν ελεύθερο, προκειμένου να διεκπεραιώσω μια – δυο δουλίτσες. Θυμάμαι ότι πριν από μια εβδομάδα μού έστειλαν ένα δέμα το οποίο βρίσκεται στην αποθήκη του πρακτορείου στον σταθμό «Μακεδονία».
Κατεβαίνω στη Β. Όλγας στο ύψος της Μαρτίου, για να πάρω τη γραμμή Αεροδρόμιο – ΚΤΕΛ. Για καλή μου τύχη δεν περιμένω παραπάνω από ένα πεντάλεπτο και έρχεται το λεωφορείο της γραμμής ΧΙ Αεροδρόμιο – ΚΤΕΛ. Ανεβαίνω βιαστικά, επικυρώνω το εισιτήριο και αναζητώ ένα κάθισμα, όμως όλες οι θέσεις είναι πιασμένες. Στέκομαι όρθιος κρατώντας μια ξεφτισμένη χειρολαβή.
Παρατηρώ ότι αρκετοί επιβάτες έχουν τις βαλίτσες ανάμεσα στα πόδια τους και αυτομάτως καταλαβαίνω ότι το λεωφορείο που συνδέει αεροδρόμιο και ΚΤΕΛ και εξυπηρετεί καθημερινά εκατοντάδες ταξιδιώτες, Έλληνες και τουρίστες, δεν διαθέτει έναν οργανωμένο χώρο για τις αποσκευές. Ο υποτυπώδης χώρος που υπάρχει είναι ήδη γεμάτος με 4-5 χειραποσκευές, οι οποίες εννοείται ότι δεν είναι δεμένες με ιμάντα.
Αναρωτιέμαι τι θα γίνει σε ένα απότομο φρενάρισμα τόσο για τους επιβάτες που έχουν μαζί τους τις βαλίτσες, όσο και για αυτές που βρίσκονται χύμα στο συγκεκριμένο μέρος.
Το βλέμμα μου πέφτει σε έναν πυροσβεστήρα. Μου προξενεί εντύπωση ότι η ετικέτα με τις πληροφορίες και τις οδηγίες χρήσης είναι σχεδόν σκισμένη. Ελπίζω η αποτελεσματικότητά του, εφόσον χρειαστεί, να είναι καλύτερη από την εικόνα του.
Το δρομολόγιο συνεχίζει την πορεία του. Τα ανοιχτά παράθυρα δημιουργούν μια αίσθηση δροσιάς, καθώς το κλιματιστικό είναι κλειστό, πιθανότατα γιατί είναι υποφερτή η θερμοκρασία. Εκμεταλλεύομαι το γεγονός ότι ένας κύριος κατέβηκε στην Καμάρα και κάθομαι. Η κίνηση στην Εγνατία φυσιολογική, το λεωφορείο φτάνει στον Σιδηροδρομικό Σταθμό, κάνει μια σύντομη στάση και αναχωρεί για τον τελικό του προορισμό, τα ΚΤΕΛ. Υπολογίζω ότι η διαδρομή κράτησε περίπου 40-45 λεπτά.
Δέχομαι τηλέφωνο από τη δουλειά. Επιστρέφοντας πρέπει να περάσω από το δημαρχείο για μια συνέντευξη Τύπου.
Επιλέγω να πάρω το 12 (Κάτω Τούμπα), που κάνει στάση στη Στρατού. Το λεωφορείο είναι σταθμευμένο στην αφετηρία. Χτυπώ το εισιτήριο και πιάνω μια από τις κενές θέσεις.
Στο δεκάλεπτο της αναμονής παρατηρώ το εσωτερικό. Τα καθίσματα φθαρμένα και σκισμένα στις γωνίες, τα τζάμια βρόμικα από τις τελευταίες βροχές, σίδερα σκουριασμένα και κομμένα πετσιά στις χειρολαβές.
Με ένα τράνταγμα το λεωφορείο ξεκινά, ο πίνακας με τις στάσεις εκτός λειτουργίας. Μια κοπέλα, προφανώς επισκέπτρια, αναρωτιέται σε ποια στάση θα πρέπει να κατέβει, καθώς ούτε φωνητική λειτουργία δεν υπάρχει. Εύλογα γεννάται το ερώτημα: Ο επισκέπτης ή ο τουρίστας που δεν γνωρίζει την πόλη ή, ακόμη χειρότερα, ένας τυφλός πώς θα ξέρει πού να κατέβει;
Το δρομολόγιο του 12 πολύπλοκο, περνά από Μοναστηρίου, κατεβαίνει στη δυτική έξοδο, ανεβαίνει τα δικαστήρια, βγαίνει Εγνατία, στρίβει στη Δραγούμη, Πλατεία Δημοκρατίας, Μητροπόλεως, Νικ. Γερμανού, Στρατού και συνεχίζει για Τούμπα.
Αφού έχουμε περάσει δυο φανάρια με πορτοκαλί, σε μια στάση στη Μητροπόλεως η πίσω πόρτα δεν ανοίγει. Μια κυρία φωνάζει για να ανοίξει η πόρτα δύο φορές, για να λάβει την απάντηση του οδηγού σε έντονο ύφος και μάλιστα δύο φορές: «υπάρχουν και τα κουδούνια».
Φτάνω στο Δημαρχείο από την πλευρά της Στρατού και κατεβαίνω. Κοιτώ την τηλεματική για τα δρομολόγια. Μου προξενεί εντύπωση ότι ενώ η ώρα άφιξης δρομολογίου είναι σε 8 λεπτά, το λεωφορείο έρχεται εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Μένοντας για λίγο στο σημείο, τελικά καταλαβαίνω ότι ο πίνακας της τηλεματικής έχει κολλήσει…
Γνωρίζω ποια είναι η κατάσταση με τα λεωφορεία, άλλωστε έχω λάβει μέρος σε συνεντεύξεις Τύπου των διοικούντων του οργανισμού ή καλύτερα της προσωρινής διοίκησης. Χρησιμοποίησα τον ΟΑΣΘ για να έχω μια ιδία αντίληψη για την εμπειρία που βιώνουν καθημερινά χιλιάδες συμπολίτες μου.
Σάπια σκαριά, σκουριασμένες λαμαρίνες, φθαρμένα καθίσματα, κομμένες χειρολαβές, κλειστά κλιματιστικά μήνα Ιούλιο, βρομιά στα παράθυρα και τον διάδρομο, χαλασμένες πινακίδες με τις στάσεις, μη φωνητική αναγγελία στάσεων, υποτυπώδεις υποδομές για την εξυπηρέτηση επιβατών με αποσκευές και των ατόμων με ειδικές ανάγκες, προβληματική τηλεματική, ελλιπής στόλος, καθυστερήσεις στα δρομολόγια. Τα παραπάνω συνθέτουν την εικόνα του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης τον Ιούλιο του 2018.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ
Κατάντια!
Δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι πέντε, δεν είναι δέκα οι εμπειρίες από τον ΟΑΣΘ. Είμαι καθημερινός χρήστης από το μακρινό πλέον 2012. Κάθε μέρα από 2-4 λεωφορεία χρειάζεται να χρησιμοποιώ για τις μετακινήσεις, ανάλογα με τις ανάγκες του ρεπορτάζ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της νέας εποχής είναι οι καθυστερήσεις στα δρομολόγια.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το χθεσινό. Βρίσκομαι στο τέρμα της γραμμής 31 (ΒΟΥΛΓΑΡΗ-ΚΤΕΛ) στην οδό Βούλγαρη. Το λεωφορείο αναχωρεί στις 9:20. Το επόμενο έρχεται στο τέρμα, για να ανέβει ο κόσμος στις 09:39 και αναχωρεί στις 09:43. 23 λεπτά απόσταση των δύο δρομολογίων σε μια γραμμή που ήταν κάποτε μία από τις πιο βασικές της πόλης. Με το προηγούμενο καθεστώς – αυτό το κακό και το κρατικοδίαιτο, στο οποίο «λυμαίνονταν» το κρατικό χρήμα οι μέτοχοι, όπως τους κατηγορούν – τα δρομολόγια στη γραμμή που πάει από την ανατολική είσοδο της πόλης μέχρι τα ΚΤΕΛ γίνονταν ανά 7-8 λεπτά.
Τα λεωφορεία ήταν και είναι σε χάλια κατάσταση. Καθημερινά «μένουν» στον δρόμο. Πλέον δεν είναι είδηση να γράψεις ότι έχει χαλάσει λεωφορείο, εκτός κι αν «μένοντας» στη μέση του δρόμου προκαλεί κυκλοφοριακά προβλήματα. Την περασμένη Δευτέρα κινούμαι και πάλι με τη γραμμή 31 και περνάω το χαλασμένο λεωφορείο που βλέπετε στη φωτογραφία.
Χαρακτηριστική των προβληματικών λεωφορείων είναι και η περίπτωση της Τρίτης, στη γραμμή 39 (ΚΗΦΙΣΙΑ – ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ). Ανεβαίνοντας τη Νικολάου Γερμανού αρχίζει το λεωφορείο και βογκάει στην κυριολεξία. Είμαι δίπλα στον οδηγό, ο οποίος ό,τι και να κάνει, το όχημα δεν ανεβάζει ταχύτητα πάνω από 5 χλμ/ώρα. Πάμε σαν χελώνα μέχρι την επόμενη στάση, απέναντι από το Βελλίδειο. Εκεί ο οδηγός κάνει μια προσπάθεια κλείνοντας τον κλιματισμό, μήπως και πάρει μπρος. Τελικά μετά το φανάρι της Γ’ Σεπτεμβρίου δείχνει το «σύστημα» να παίρνει μπρος και, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη στάση που κατέβηκα, το λεωφορείο πήγαινε κανονικά. Μετά ποιος ξέρει…
Πάμε στο βάσανο της τηλεματικής. Πλέον ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ. Είναι αναξιόπιστη. Στάση «Στρατηγείο» στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης απέναντι από το Γ’ Σώμα Στρατού με κατεύθυνση ανατολικά. Δείχνει τις ίδιες ώρες και τα ίδια δρομολόγια. Το παρατήρησα τη Δευτέρα περιμένοντας το λεωφορείο. Το παρατήρησε ο Θανάσης Μυλωνάς την επόμενη μέρα, βγάζοντας και τη σχετική φωτογραφία που έχει στο κείμενό του, τα ίδια και την Πέμπτη στη φωτογραφία δίπλα. Τέλος, την Τετάρτη ανέβηκα το πρωί στη γραμμή 5 (Ν. ΚΡΗΝΗ – ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ), όπου δεν υπήρχε κλιματισμός, ενώ ήταν και εκτός λειτουργίας το σύστημα αναγγελίας στάσεων.
Αυτό που παρουσιάζουμε τόσο οι συντάκτες της ThessNews, όσο και αυτό που λέει ο ίδιος ο κόσμος, είναι ξεκάθαρη κατάντια που δεν αξίζει στους Θεσσαλονικείς! Κύριοι του ΟΑΣΘ, κάντε κάτι άμεσα!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΥΡΜΑΤΣΗΣ
Καθημερινό φαινόμενο
10:28. Στάση Τζαβέλλα, Δελφών, με κατεύθυνση προς κέντρο. Τηλεματική στη συγκεκριμένη στάση δεν υπάρχει, οπότε το πότε θα έρθει το λεωφορείο, αν δεν έχεις πρόσβαση στην εφαρμογή του ΟΑΣΘ, είναι άγνωστο. Δώδεκα λεπτά αργότερα, φτάνει το λεωφορείο της γραμμής 39, που κάνει τη διαδρομή Κηφισιά-Δικαστήρια, ενώ στη στάση περιμένουν ήδη έξι άτομα.
Μπαίνω στο μισογεμάτο λεωφορείο και στέκομαι στη μέση, δίπλα στο εκδοτικό μηχάνημα. Ώρα 10:54, στάση Λαογραφικό Μουσείο στη Β. Όλγας, σχεδόν δεν χωράμε στο λεωφορείο. Έχω βγάλει την τσάντα από την πλάτη μου και την έχω ακουμπήσει κάτω, μιας και με τον διπλανό μου είμαστε σε απόσταση αναπνοής.
Η θερμοκρασία εντός του οχήματος έχει ανέβει δραματικά, αφού ο οδηγός δεν έχει ανοίξει το κλιματιστικό και δροσίζονται μόνο οι επιβάτες δίπλα στα παράθυρα (όποια ανοίγουν). Οι επιβάτες που μόλις έχουν ανέβει στο γεμάτο λεωφορείο, λόγω του ότι δεν μπορούν να κάνουν βήμα, ζητούν από όσους βρίσκονται δίπλα στα ακυρωτικά να «χτυπήσουν» το εισιτήριό τους.
Επόμενη στάση: Σχολή Τυφλών. Μία μητέρα, περίπου στα 40, ανεβαίνει με τη βοήθεια άλλων επιβατών με το μωρό της και το καροτσάκι στο λεωφορείο και προσπαθεί να το «στριμώξει» στην ειδική θέση. Για λίγα λεπτά επικρατεί αναστάτωση, αφού προσπαθούμε όλοι να μετακινηθούμε, με το λεωφορείο εν κινήσει, προκειμένου να χωρέσει το καροτσάκι.
Στη στάση της ΧΑΝΘ, στην Τσιμισκή, γίνεται –ως συνήθως- η πρώτη «μεγάλη έξοδος» των επιβατών. Άνθρωποι σπρώχνονται, ο ένας πατάει τον άλλον, ακούγονται φωνές: «κατεβείτε κάτω, σας παρακαλώ, να κατέβουμε», «κάνε στην άκρη, άνθρωπέ μου, να κατέβω». Μέχρι να κλείσουν οι πόρτες, επικρατεί χάος.
Παρόλο που δεκάδες άνθρωποι έχουν κατέβει, το λεωφορείο παραμένει γεμάτο. Τέσσερις στάσεις μετά, φτάνουμε στην Πλατεία Αριστοτέλους, στο καθιερωμένο σημείο «αποσυμφόρησης». Σπρωξίματα, φωνές και χάος: Γύρος δεύτερος.
Από την ώρα που μπήκα στο λεωφορείο έχουν περάσει τριάντα λεπτά για να διανύσουμε μία απόσταση 5χλμ και να φτάσω στον προορισμό μου. Χρόνος ρεκόρ, αν σκεφτεί κανείς ότι τις μέρες με πολλή κίνηση και σε ώρες αιχμής μπορεί να χρειαστώ ακόμη και 45 λεπτά.
Οι παραπάνω εικόνες αποτελούν καθημερινό φαινόμενο και όχι μεμονωμένο περιστατικό. Ασφυκτικά γεμάτα λεωφορεία, μεγάλη αναμονή στις στάσεις, σύστημα τηλεματικής εκτός λειτουργίας, αραιά δρομολόγια και άθλιες συνθήκες εντός των οχημάτων είναι το «κοκτέιλ» που «σερβίρει» καθημερινά ο ΟΑΣΘ στους επιβάτες της Θεσσαλονίκης.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΟΛΝΑΡΑΣ
Από το φύλλο της THESSNEWS #114 (14/07/2018-15/07/2018)