Γκάφα Μητσοτάκη: Πώς εγκλωβίστηκε ακόμα και με την ανεξαρτητοποίηση Λαζαρίδη

Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προανήγγειλε την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης για τη συμφωνία με την πΓΔΜ, κάνοντας λόγο για εξάντληση όλων των θεσμικών όπλων που έχει στη διάθεσή του, ελάχιστοι ήταν εκείνοι -ακόμα και εντός της ΝΔ– που πίστεψαν πως η πρόταση δυσπιστίας θα μπορούσε να αποφέρει καρπούς στην Πειραιώς και να οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης.

Η εργαλειοποίηση του «Μακεδονικού» ως υπομόχλιο πολιτικής πίεσης στον κυβερνητικό συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και η θυσία του υπέρτατου κοινοβουλευτικού όπλου, της πρότασης μομφής, στο βωμό της διολίσθησης στην ακροδεξιά ρητορική των Αντώνη Σαμαρά και Άδωνι Γεωργιάδη για το θέμα αυτό, δεν αντιμετωπίστηκαν από τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη με όρους πολιτικής αλλά με όρους επικοινωνίας. Και μάλιστα κοντόφθαλμης.

Δέκα ημέρες μετά, τα δεδομένα έχουν ως εξής:

Μετά την προδιαγεγραμμένη αποχώρηση του Δημήτρη Καμμένου ακολούθησε χθες και ο Γιώργος Λαζαρίδης από τους ΑΝΕΛ, ο οποίος μη παραδίδοντας την έδρα του περιορίζει την κυβερνητική πλειοψηφία στους 152 βουλευτές.

Οι πιέσεις προς τους βουλευτές της βόρειας Ελλάδας και κυρίως αυτούς που προέρχονται από τους ΑΝΕΛ είναι υπαρκτές, δεδομένου ότι η Πειραιώς έχει βάλει όλα τα λεφτά της στη στήριξη των δήθεν αυθόρμητων κινημάτων αγανάκτησης για το «Μακεδονικό», προτρέποντας εμμέσως πλην σαφώς – διά της σιωπής της ή του Αντιπροέδρου της – σε προπηλακισμούς βουλευτών της πλειοψηφίας.

Μέσα σε αυτό το κλίμα εμφυλιοπολεμικού παροξυσμού που καλλιεργεί η ΝΔ σε άτυπη συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή και με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα να στηρίζουν τον «ανένδοτο» κατά της κυβέρνησης, αν και τα άμεσα ρεφλέξ του Μεγάρου Μαξίμου με ανοιχτές καταγγελίες για αποστασία καθιστούν δύσκολες τυχόν νέες διαρροές, ουδείς μπορεί να αποκλείσει νέες παραφωνίες, είτε αυτές αποδίδονται σε υπόγειες διαδρομές αποστασίας είτε σε υπαρκτές πιέσεις.

Ως εκ τούτου, θα περίμενε κανείς ο Κυριάκος Μητσοτάκης να καραδοκεί στη γωνία με την πρόταση μομφής παρά πόδα, προκειμένου ανασύροντάς την στην κατάλληλη χρονική συγκυρία να προκαλέσει την πτώση της κυβέρνησης.

Αντ’ αυτού, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ το μόνο που μπορούν να κάνουν τους επόμενους έξι μήνες είναι να περιμένουν τι θα αποφασίσει ο Αλέξης Τσίπρας, αφού οι ίδιοι έκαψαν το χαρτί της πρότασης δυσπιστίας πριν δέκα μέρες, όπερ συνεπάγεται ότι βάσει συντάγματος δεν μπορεί να επανακαταθέσει για τους επόμενους έξι μήνες.

Ακόμα και στην περίπτωση λοιπόν που η κυβέρνηση δει τη δεδηλωμένη να χάνεται, πράγμα απίθανο με την προοπτική εξόδου από το μνημόνιο, αύξησης του κατώτατου μισθού, επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων και άλλων πρωτοβουλιών που έχει στα κιτάπια του το πρωθυπουργικό γραφείο στην τελική ευθεία για τις εκλογές του 2019, η ΝΔ δε μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα.

Ακόμα και σε αυτό το απίθανο σενάριο, ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορεί να επανασχεδιάσει το χάρτη της κυβερνητικής πλειοψηφίας κατά το δοκούν και με την ησυχία του, φέροντας κανονικά νομοσχέδια προς ψήφιση στη Βουλή, τα οποία θα περνούν με διαφορετική από τη σημερινή πλειοψηφία…