Η πρωτοβουλία του Κυριάκου Μητσοτάκη να καταθέσει πρόταση μορφής κατά της κυβέρνησης δίκην απόπερας ακύρωσης της συμφωνίας για το Μακεδονιό ,ανέδειξε περισσότερο απο ποτέ την ανεκάρκεια της πολιτικής παρουσίας του. Για την ακρίβεια την ώρα που διαμορφώνεται η Ιστορια, αυτός εμεινε στα μετώπισθεν να πετροβολάει παρέα ,ε τους εθνικιστες τους πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Ο αντιπαλός του προτείνεται για Νομπελ Ειρήνης και αυτός κάνει συμπλεγματικά καλαπουράκια καφενείου εναντίον του. Αντιμετώπισε την – ιστορική οπως εξελίχθηκε- συζήτηση, που ο ιδιος προκάλεσε , σαν … επερώτηση για ψηφοθηρία.
Αυτη η συμπεριφορά εχει ήδη πολλές ερμηνείες. Μια σχετίζεται με τον ερασιτεχνισμό του επιτελείου του, που τον οδήγησε σε μια κίνηση που ωφελούσε εμφανώς την κυβέρνηση, ιδίως από τη στιγμή ο ίδιος δεν ήταν καν σε θέση να την υποστηρίξει, με την -ανερμάτιστη- παρουσία του στη Βουλή.
Η δεύτερη αποδίδει την πρόταση στην επιρροή της ομάδας Σαμαρά – Γεωργιάδη – Βορίδη που τον θέτει διαρκώς υπό χειραγώγηση με την απειλή της διάσπασης και τη συνδρομή παραγόντων εκτός κόμματος που τον βλέπουν απλώς ως μοχλό αντικυβερνητικής πίεσης. Μια τρίτη -και φιλικότερη γι’ αυτόν- είναι ότι προσπαθεί να κερδίσει χρόνο μέχρι την ψήφιση της συμφωνίας για να δει πώς θα αντιμετωπίσει τα δύο προηγούμενα.
Όποια από τις τρεις ερμηνείες και αν δεχθεί κανείς, η ουσία δεν αλλάζει: η συζήτηση της πρότασης αποδείχθηκε προσωπικό Βατερλό του. Ειδικά στο κλείσιμο της συζήτησης ο ίδιος ήταν μια τραγική φιγούρα που προσπαθούσε με νευρικότητα να σταθεί στο βήμα και έγινε περισσότερο από κάθε άλλη φορά εύκολος στόχος για τον Πρωθυπουργό που τον «λιάνισε».
Αυτή η συζήτηση ίσως αποδειχθεί μοιραία για τον σημερινό επικεφαλής της ΝΔ. Δεν ανέδειξε μόνο την πολιτική απειρία και τις προσωπικές αδυναμίες του στο χειρισμό μεγάλων θεμάτων -επιβεβαιώνοντας μια φράση του πατέρα του για έναν άλλο κληρονόμο : «Δε κάνει το παιδί».
Ανέδειξε -όταν δεν δημιούργησε- και το εσωκομματικό πρόβλημα της ΝΔ που την οδηγεί από στην αποδιάρθρωση και την αλλοίωση της φυσιογνωμίας της, όπως επισημαίνει διαρκώς ο Βαγγέλης Αντώναρος, αλλά και στη διάσπαση τελικά, όπως το 1993.
Φάνηκε καθαρά ότι ο ίδιος είναι φτερό στον άνεμο ανάμεσα στη σκληρή και οργανωμένη φράξια Σαμαρά -που έχει τον έλεγχο των κινήσεων και επιβάλλει δια του Γεωργιάδη προσανατολισμό- και τον ίδιο τον Μητσοτάκη. Πολλοί σημειώνουν άλλωστε ότι η σημερινή Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ διαμορφώθηκε από τον Σαμαρά και η επιρροή του Κυριάκου είναι περιορισμένη.
Εκ παράλληλου διαπιστώθηκε ο κατακερματισμός της παράταξης συνολικά. Ο κεντρικός άξονας παραμένει προσηλωμένος στον Κ. Καραμανλή που αρνήθηκε να υποκύψει στους δημόσιους εκβιασμούς και να αποκηρύξει τη συμφωνία τη βάση της οποίας διαμόρφωσε ο ίδιος το 2008.
Η διακριτή ομάδα των ακραίων και των εθνικιστών ενισχύεται και δεν επιβάλλει απλώς την πολιτική της, αλλά οργανώνεται με στόχο είτε να παραμερίσει τον Κυριάκο υπέρ του Σαμαρά -ακόμη και υπέρ του Άδωνι διακρίνουν ορισμένοι πολιτικοί παρατηρητές- είτε να προχωρήσει στη διάσπαση. Να εμφανιστεί στις επόμενες εκλογές με δικό της σχηματισμό -με την «εντολή των συλλαλητηρίων»- για να υπερασπιστεί όσα δεν μπορεί υπερασπιστεί ο Μητσοτάκης, όπως του αποδίδουν.
Η παρουσία της Ντόρας Μπακογιάννη ανέδειξε τη διαρκή αντιπαλότητά της με τον Σαμαρά, στο όνομα του Κώστα Μητσοτάκη- και τον Γεωργιάδη. Επιβεβαίωσε τον άξονα της με τον Καραμανλή, με εμφανή την αντίθεση της στον Κυριάκο προσωπικά -κάνοντας απλώς χρήση του ασφαλώς ισχυρότερου ταπεραμέντου της και του ευρύτερου προσωπικού πολιτικού εκτοπίσματος της και της εμπειρίας της απέναντί του.
Χωρίς ταυτότητα και σχέδιο
Το σημαντικότερο συμπέρασμα των ημερών όμως είναι ότι η ΝΔ του Μητσοτάκη έχει κρίση ταυτότητας, έλλειψη στρατηγικής και αδυναμία πολιτικών χειρισμών. Ο ίδιος δεν μπορεί να επιβληθεί στις εσωτερικές φράξιες με πολιτικές προτάσεις και την επεξεργασία σχεδίου και πολιτικής. Επαφίεται κάθε φορά σε σκηνοθετημένες εμφανίσεις που τον εκθέτουν, καθώς δεν μπορεί να υπηρετήσει επί σκηνής τις απαιτήσεις τους.
Η ανάγνωση κειμένων που γράφουν άλλοι -με όλο και πιο ευτελές περιεχόμενο- τείνει να γίνει βασανιστική για τον ίδιο. Ιδίως στα σημεία που το κείμενο τον έστρεφε εναντίον της Ευρώπης, ή τον τοποθετούσε στον εθνικιστικό χώρο.
Το φιάσκο της πρότασης μομφής έκλεισε ένα κύκλο πολιτικών αποτυχιών και εσφαλμένων κινήσεων που ξεκίνησε από το πρόωρο αίτημα για πρόωρες εκλογές και συνεχίσθηκε με τις άστοχες επιδιώξεις να μην δοθούν τηλεοπτικές άδειες, να μην κλείσουν οι αξιολογήσεις για να βγει η χώρα από το Μνημόνιο και να μην υπάρξει συμφωνία στο Σκοπιανό,- ή ακόμη και να πέσει η κυβέρνηση από τη συμφωνία.
Απέτυχε σε όλα και έπεισε και τους πιο καλοπροαίρετους απέναντί του ότι δεν έχει στόφα και πολιτικά προσόντα να ηγηθεί κόμματος εξουσίας. Οι εξαρτήσεις του από μιντιακά και οικονομικά κέντρα, η χειραγώγησή του από τους ακραίους της σαμαρικής πτέρυγας, η αδύναμη δημόσια παρουσία του, το κενό πολιτικού λόγου και ιδεολογικού προσανανατολισμού -μαζί με τις διαδοχικές γκάφες και τα πολιτικά λάθη και τους σκελετούς στα ντουλάπια του- τον έχουν αποκαθηλώσει στη συνείδηση της κομματικής βάσης που τον είχε αποδεχθεί με μόνο κριτήριο την προοπτική της διακυβέρνησης.
Τώρα όλοι αντιλαμβάνονται ότι οδηγεί τη ΝΔ σε μια αναμέτρηση με λάθος διάταξη δυνάμεων, χωρίς σχέδιο και πολιτικό αφήγημα, απομονωμένη από τις συναφείς δυνάμεις στη Ευρώπη και με το στίγμα του εθνικισμού πλέον, χωρίς καν την προοπτική συμμαχιών με άλλες δυνάμεις- που επιδίωκε ως τώρα με μιντιακή συνδρομή, ενώ ο ίδιος περιέρχεται όλο και περισσότερο στο έλεος του Αλέξη Τσίπρα στις αναμετρήσεις τους.
Αβέρωφ ή Έβερτ;
Σ’ αυτό το σκηνικό της απογοήτευσης διευρύνεται περισσότερο μεταξύ των κομματικών στελεχών και των παλαιών πολιτικών παραγόντων της ΝΔ -αλλά και σε εξωτερικούς υποστηρικτές της που επενδύουν στην επικράτηση της-η ιδέα να ερευνηθει η αλλαγή ηγεσίας πριν από τις εκλογές, κατά το πρότυπο του Ευάγγελου Αβέρωφ το 1984.
«Αν δεν τον κάνουμε Αβέρωφ , θα γίνει μόνος του Έβερτ» λέει πεπειραμένος παράγοντας που θυμάται πόσο μεγάλη κομματική επένδυση είχε γίνει στο πρόσωπο του «Μπουλντόζα» – που ηταν συμπαθής εν αντιθεσει με τον Κυριάκο- και πήγε στράφι . Ηττήθηκε από τον Σημίτη, πρωτίστως λόγω των προσωπικών αδυναμιών του.
Στην περίπτωση Μητσοτάκη αυτές οι αδυναμίες είναι περισσότερες, εμφανέστερες και σε πολλά επίπεδα. Οι διορατικοί βλέπουν ήδη ότι ο σημερινός επικεφαλής της ΝΔ δεν θα αντέξει στις ασφυκτικές συνθήκες της προσεχούς προεκλογικής περιόδου . Ο αντιπαλός του δεν έχει στίγματα σε 
βάρος του και θα παρουσιάσει κατάλογο επιτυχιών με ευρωπαϊκή και διεθνή επικύρωση, θα καταθέσει σχέδιο για το μέλλον . Πρωτίστως του έχει παρει τον άέρα και έχει το ηθικό πλεονέκτημα, απέναντι σε σκάνδαλα και προβληματικές συμπεριφορές παραγόντων της ΝΔ που εναγκαλίζεται και καλύπτει ο Μητσοτάκης.
» Πως θα πάμε σε εκλογές όταν ακόμη και ένας ανακριτής μπορεί να μας τινάξει στον αέρα;» λένε κάποιοι στη ΝΔ. Αλλοι απορούν πως έφτασε η ΝΔ στο σημειο να …καταγγέλει τυην Ευρώπη επειδη στηρίζει την Έλλάδα και να διακηρύσεσει στη Βουλη ο επικεφαλής της οτι < το κάνουν για το δικό τους συμφέρον>.
Αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί αν ο Μητσοτάκης -στηριζόμενος στον προσωπικό μηχανισμό των ερασιτεχνών που διαμορφώνει για να εξοβελίσει τους υπολοίπους-μπορεί να αντισταθεί στην ενδεχομένη αξίωση να εγκαταλείψει την ηγεσία για να πάει η ΝΔ στην επόμενη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης κιόλας , με ικανότερο αρχηγό. Ήτοι, να διαμορφώσει εγκαίρως προϋποθέσεις εκλογικής νίκης με πραγματικά πολιτικά δεδομένα και επαρκή ηγεσία που θα αναδεικνύει την ταυτότητά της -και όχι με διατεταγμένες δημοσκοπήσεις που δεν εμπιστεύεται κανείς.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αυτό το καλοκαίρι θα είναι κρίσιμο για τον ίδιο, καθώς πρέπει να βρει τρόπο να αποφύγει τη διάσπαση και ταυτόχρονα να επαναβεβαιώσει τη θέση του ως πρόεδρος του κόμματος. Τα υπόλοιπα επί της οθόνης.