Έχω βαρεθεί την τελείως άκυρη και αναχρονιστική αναφορά και αντιπαλότητα μεταξύ “Αριστεράς” και “Δεξιάς”.
Αυτά τα πράγματα, δεν υπάρχουν πια. Δεν υπάρχει πλέον ξεκαθαρισμένη ιδεολογικά Αριστερά, και το ίδιο ακριβώς και Δεξιά. Όποιος προσπαθήσει να περιγράψει τι σημαίνουν αυτοί οι όροι, θα δει ότι φτάνει σε μεγάλες αντιφάσεις και αδιέξοδα, και σε επίπεδο θεωρίας αλλά και πράξης.
Τα μοντέλα-παρατάξεις που αντιπαλεύουν είναι πλέον άλλα:
α) από τη μία η διεθνοποιημένη προσπάθεια εξουσίας μιας αποκομμένης από τον πληθυσμό οικονομικής ελίτ (η οποία χρησιμοποιεί ιδεολογήματα “αριστερά” και “δεξιά” για να επιβάλλεται, ακυρώνοντάς τα ταυτόχρονα) και
β) από την άλλη μια ασαφής, συντηρητική, εθνο-κρατιστική τάση, που είναι μια μπερδεμένη και άτσαλη προσπάθεια των λαών να αντιδράσουν στην επέλαση των πρώτων.
Και τα δύο είναι μάλλον χαοτικά στο πώς εκφράζονται και πώς δρούνε. Και αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό, γιατί είδαμε που οδήγησαν οι “ξεκάθαρες” ιδεολογίες του προηγούμενου αιώνα.
Επίσης, δεν είναι πάντα ξεκάθαρο που είναι η “βάση” της κάθε παράταξης, γιατί ειδικά η πρώτη …δεν έχει πατρίδα, λειτουργεί διεθνώς.
Τέλος, καμία από τις δύο παρατάξεις αυτή τη στιγμή δεν εκπροσωπεί το “καλό” της ανθρωπότητας. Και οι δύο είναι επικίνδυνες, λειτουργούν μέσω συμφέροντος και μίσους και βασισμένες σε τελείως αντιφατικούς ιδεολογικούς συνδυασμούς.
Πχ η ελίτ συνδυάζει διεθνισμό, αθεϊσμό, μονεταρισμό με γερές δόσεις κοινωνικού δαρβινισμού (αυτόν τον ονομάζουν και Δημοκρατία, αλλά, όπως την εννοούν αυτοί) και ζητούν τον Νιτσεϊκό Υπεράνθρωπο με μια …αυστηρή χριστιανική προτεσταντική ηθική, και επιβάλλουν ‘πολιτική ορθότητα’, μπολιασμένη με ρατσισμό που εκφράζεται με όρους “επιτυχίας”, “αξιότητας” και “αριστοκρατίας” και πλήρους αδιαφορίας για τους υπόλοιπους ανθρώπους…
….Ενώ οι εθνοκρατιστές είναι ταυτόχρονα θρήσκοι, εθνικιστές, Χριστιανοί αλλά και Μουσουλμάνοι, οπαδοί του Κέινς αλλά και μιας ελεύθερης αγοράς …που όμως έχει κανόνες, πιο ανθρωπιστές αναμεταξύ τους αλλά ταυτόχρονα πιο σωβινιστές και ρατσιστές με τους αλλοεθνείς, με πολλούς να νιώθουν μαρξιστές ενώ άλλοι το ίδιο το ακριβώς μοντέλο κρατικής εξουσίας να το αποδίδουν με… σεβασμό προς το “εθνικό κράτος”… κλπ κλπ.
Κίνα με καπιταλιστικό κομμουνισμό, Ρωσία με μονοπρόσωπη δημοκρατία και αυστηρά ελεγχομενο …καπιταλιστικό κράτος, αναρχοκαπιταλιστικές ΗΠΑ με το πιο ισχυρό κράτος όλου του κόσμου, Γερμανία με …διεθνοποιημένη εθνική ηγεμονία.
Αντιφάσεις πάνω σε αντιφάσεις και αχταρμάς χωρίς κάποια άκρη, αν και προσπαθώ πολύ, αγαπητοί φίλοι, να τη βρω.
Αυτό το ιδεολογικό χάος, κυρίες και κύριοι, περιλαμβάνει πλέον τους όρους “Αριστερά” και “Δεξιά” σήμερα, μόνο ως φάρσες.
Επιτρέψτε μου να γράψω κάποια άλλη στιγμή πώς αυτές οι δύο έννοιες αυτοακυρώνονται σε κάθε τους βήμα. Νομίζω όμως ότι όλοι μας ξέρουμε δεκάδες παραδείγματα.
Όσοι λοιπόν επιμένουν να χωρίζουν τον κόσμο σήμερα με αυτούς τους όρους, είτε είναι αφελείς είτε μας δουλεύουν.
Οι ηλίθιοι και εξυπνάκηδες, όπως εγώ, που θέλουν να λένε ότι είναι ‘διανοούμενοι´, οφείλουν να βάλουν μια τάξη στο σκηνικό, να ανατρέξουν ξανά στην ιστορία της πολιτικής φιλοσοφίας, και να προτείνουν βατές λύσεις και ιδεολογικές τοποθετήσεις.
Αν δεν γίνουν άξιες προτάσεις, δυστυχώς τα πράγματα θα τα αναλάβει ο νόμος της εξέλιξης και της επιβίωσης του ισχυροτέρου…