«Όσο μεγαλύτερο το ψέμα, και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται, τόσο πιο πιστευτό γίνεται» Γκέμπελς (Goebbels), Υπουργός Προπαγάνδας του Χίτλερ.
Με αυτή την πίστη συνταγή, το γνωστό συγκρότημα που υπηρέτησε οτιδήποτε αντεθνικό και βλαβερό για τον λαό, συνεχίζει την πορεία του. Σήμερα όμως θα έκανε ακόμα και τον ίδιο τον Γκέμπελς να ντραπεί, αφού είναι από τις ελάχιστες φορές στην ιστορία του τύπου που ένα άρθρο έχει ένα τερατώδες ψέμα σε κάθε αράδα! Η μόνη αλήθεια που εκστομίζει ο αρθρογράφος είναι αυτή της πολιτειακής εκτροπής του 1965. Στην οποία το συγκεκριμένο συγκρότημα πρωτοστάτησε. Γι’ αυτό ίσως ο Μητσοτάκης βιάστηκε να διαγράψει οτιδήποτε ιστορικό συνετελέσθη πριν από τη γέννηση του. Ως άλλος Μωάμεθ. Για να το επαναλάβει.
Ένα άρθρο λοιπόν αφιερωμένο στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γεμάτο με ψεύδη και συκοφαντίες. Ένα άρθρο που διαψεύστηκε ακόμα και στην αναφορά του στην Ιταλία, λίγες ώρες μετά αφού κυκλοφορησε η εφημερίδα. Μπορεί ένας δημοσιογράφος άραγε να είναι τόσο άσχετος ώστε να γράψει πέντε ψέματα σε έξι αράδες; Όχι βέβαια. Άλλωστε, η τέχνη της προπαγάνδας κατά τον Γκέμπελς είναι σαν την ίδια την τέχνη. Δεν πρέπει δηλαδή να σέβεται την αλήθεια.
Είναι δυνατόν αρθρογράφος να μη γνωρίζει ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος δήλωσε πως δεν πρόκειται να γίνει Πρόεδρος της δραχμής; Είναι δυνατόν να μην γνωρίζει ότι η παρεμπόδιση του δημοψηφίσματος θα συνιστούσε πολιτειακή και συνταγματική εκτροπή; Είναι δυνατόν να μην γνωρίζει ότι σε όλη την Ευρώπη γίνονται δημοψηφίσματα;
Είναι δυνατόν να μην γνωρίζει ότι υπουργός Δημόσιας τάξης το καλοκαίρι του 2007 όταν το παρακράτος έκαψε την Ελλάδα ήταν ο Βύρωνας Πολύδωρας και όχι ο Προκόπης Παυλόπουλος; Είναι δυνατόν να χαρακτηρίζει «απάθεια» τις 430 συλλήψεις που έγιναν κατά το μαύρο Δεκέμβρη του 2008;
Είναι δυνατόν να επαναλαμβάνει το τερατώδες ψέμα των δήθεν προσλήψεων Παυλόπουλου; Ψέμα που εκτός από το αρμόδιο υπουργείο, επί κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου μάλιστα, το διαψεύδει η ίδια η λογική αλλά και η ίδια η φυλλάδα που υπηρετεί μετά την κατακραυγή;
Είναι δυνατόν να μην έχει ενημερωθεί από τα επίσημα στοιχεία ότι εκείνη την εποχή οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν υπερέβαιναν τις 600.000 εκ των οποίων το 80% είχε διοριστεί επί ΠΑΣΟΚ; Και να βαφτίζει τις μόλις 15.000 προσλήψεις που έκανε ο Παυλόπουλος και αφορούσαν ευρωπαΐκή υποχρέωση απέναντι στους συμβασιούχους του Σημίτη παρακαλώ, ως «865.000 προσλήψεις Παυλόπουλου»;
Είναι δυνατόν να καταφέρνει να γίνεται ρεζίλι ακόμα και στην ανάλυση του για την Ιταλία, όπου διαψεύδεται από τις εξελίξεις στην γειτονική χώρα;
Μα κυρίως είναι δυνατόν να μην γνωρίζει ότι τον κύριο Βαρουφάκη τον βρήκε υπουργό ο Προκόπης Παυλόπουλος, αφού η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ορκίστηκε 27 Ιανουαρίου 2015 από τον Κάρολο Παπούλια;
Αντίθετα επί Προκόπη Παυλόπουλου καρατομήθηκε ο Βαρουφάκης και την θέση του πήρε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος;
Και τέλος, είναι δυνατόν σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα ένας δημοσιογράφος να γίνεται τόσο ρόμπα και όμως να παραμένει στη θέση του; Εδώ θα συμφωνήσουμε δυστυχώς με τον δημοσιογράφο. Στην Ελλάδα όπου οι θεσμοί υπολειτουργούν, όπου μία εφημερίδα παρότι έχει φεσώσει το Δημόσιο και τις τράπεζες με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, Μπορεί και αλλάζει χέρια υπόδικων για να εξυπηρετεί οποιοδήποτε άλλο συμφέρον πλην του Δημοσίου. Φανταστείτε ότι εάν το συγκρότημα ήταν περίπτερο, θα είχε ξηλωθεί και οι διαχειριστές που θα είχαν οδηγηθεί στις φυλακές. Το έλλειμμα λοιπόν θεσμικής λειτουργίας του κράτους είτε θα αντιμετωπιστεί πάραυτα, Είτε το κράτος θα είναι αντιμέτωπο με Τσιριμώκους και μάστιγες που τρώνε τα σωθικά του.
