Σύμφωνα με ανάλυση που δημοσιεύεται σε ρωσικό ΜΜΕ οι «συνομιλίες» ΗΠΑ-Τουρκίας , οι συχνές εκκλήσεις για «ηρεμία» από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος μίλησε για τεταμένη κατάσταση όχι μόνο στη Συρία και το Ιράκ, η δυνατότητα προκλήσεως πολέμου στην ανατολική Μεσόγειο και στα νότια Βαλκάνια, αποτελούν προοίμιο εξελίξεων που θα συμπαρασύρουν Ελλάδα αλλά και Κύπρο .
Οι αλυσιδωτές αντιδράσεις στην Α.Μεσόγειο λόγω Ερντογάν και οι φιλοδοξίες της Άγκυρας για εξουσία , εξόρυξη και εκμετάλλευση φυσικού αερίου κά, ίσως να αποτελέσουν ακόμη και το έναυσμα ενός νέου παγκόσμιου πολέμου .
Η Ανατολική Μεσόγειο και τα νότια Βαλκάνια μπορούν πράγματι να γίνουν σύντομα ένα νέο φυτώριο πολέμου όπου οι κύριες αντιμαχόμενες πλευρές θα είναι η Ελλάδα και η Τουρκία με άμεση ή έμμεση συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ισραήλ, της Κύπρου, της Αιγύπτου , του ΝΑΤΟ και μια σειρά από χώρες της ΕΕ και άλλες περιφερειακές δυνάμεις.
Η κατάσταση είναι τόσο ανησυχητική που οι πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι των δύο χωρών άρχισαν να μιλάνε για πιθανή πολεμική κινητοποίηση, αναφέρει ρωσικό άρθρο.
Αυτές οι διαθέσεις αναζωπυρώνονται από το γεγονός ότι το τουρκικό ναυτικό υλοποιεί ναυτικές ασκήσεις με πυρά στο Αιγαίο δεσμεύοντας ολόκληρες περιοχές για μεγάλο χρονικό διάστημα .
Το ελληνικό υπουργείο Άμυνας πιστεύει ότι η τουρκική πλευρά έχει επιλέξει τον χρόνο και τον τόπο για να κορυφώσει τις προκλήσεις της με συνεχείς στρατιωτικές ασκήσεις.
Ο αριθμός των παραβιάσεων των συνόρων από τα τουρκικά αεροσκάφη και πολεμικά πλοία – καθώς εκατοντάδες μετανάστες προωθούνται στα ελληνικά νησιά από τα τουρκικά παράλια – είναι αμέτρητος.
Η Τουρκία αμφισβητεί την δικαιοδοσία 18 νησιών της Ελλάδας στο Αιγαίο και δεν αναγνωρίζει το διεθνές ναυτικό δίκαιο (από το 1982) σχετικά με το Αιγαίο.
Έτσι, στην ουσία η τουρκική αστική τάξη αμφισβητεί τα δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο και προσπαθεί να διεκδικήσει για λογαριασμό της τους ενεργειακούς πόρους αυτού του Αρχιπελάγους .
Την ίδια στιγμή, εδώ και αρκετές εβδομάδες συνεχίζεται το σκάνδαλο με την κράτηση στις τουρκικές φυλακές δύο Ελλήνων στρατιωτικών .
Τώρα η Άγκυρα χρησιμοποιεί τους δύο στρατιωτικούς ως διαπραγματευτικό χαρτί, για την ανταλλαγή των επτά Τούρκων στρατιωτικών που είχαν αυτομολήσει και ζητήσει άσυλο από την Αθήνα μετά την γνωστή αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος.
Τον Μάιο, ο χρόνος κράτησής τους στις ελληνικές φυλακές περατώνεται και μπορούν πραγματικά να κερδίσουν την ελευθερία τους.
Η Ελλάδα ενέκρινε την επέκταση της στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ στην Κρήτη και άλλων υποδομών, όπως η στρατιωτική βάση του Αράξου ενώ οι ΗΠΑ σχεδιάζουν επίσης να κατασκευάσουν νέες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, όπως η βάση ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη ή στη Λάρισα, όπου οι Αμερικανοί μεταφέρουν UAV.
Επίσης υπάρχουν πολλές στρατιωτικές και ειρηνευτικές επιχειρήσεις, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στο Αιγαίο Πέλαγος, το οποίο μην το ξεχνάμε είναι το «κανάλι» μέσω του οποίου μετακινούνται ρωσικά πλοία στη Συρία όπου υπάρχει ένας πόλεμος σε εξέλιξη.
Τα σχέδια αυτά δείχνουν ότι η ελληνική αστική τάξη, είναι σε βίαιο ανταγωνισμό με την τουρκική αστική τάξη, που προσπαθεί να βελτιώσει το ρόλο της στο ΝΑΤΟ, χρησιμοποιώντας σήμερα όλα τα μέσα.
Στην πραγματικότητα, είναι ήδη εμφανή τρία πιθανά μέτωπα ενός μελλοντικού πολέμου στην περιοχή.
Αυτό του «Βορρά», στην περιοχή της Θράκης, την Ελληνική Μακεδονία και Θεσσαλονίκη, του «Αιγαίου», γύρω από τα πολλά νησιά ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα και στην «Κύπρο», στο νησί της Κύπρου και στην γύρω θαλάσσια περιοχή της Α. Μεσογείου.
Η Κύπρος φέρεται να είναι ο «πιθανότερος πυροκροτητής» μιας ελληνοτουρκικής πολεμικής διένεξης.
Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι η Τουρκία εφαρμόζει μια άκρως επεκτατική πολιτική όσον αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στα ύδατα του νότιου τμήματος της Κύπρου, όπου σήμερα υπάρχουν προσπάθειες να αναπτυχθούν πλωτά τρυπάνια ιταλικών, γαλλικών και αμερικανικών εταιρειώνς εξόρυξης.
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας προειδοποίησε Ελλάδα και Κύπρο ότι είναι «εκτός γραμμής» και δεν πρόκειται να ανεχθεί να θιχτούν δικαιώματα της Τουρκίας.
Η Άγκυρα, όπως βλέπουμε, μιλά ανοιχτά εναντίον των γεωτρήσεων στην περιοχή και διατυμπανίζει ότι η ελληνική πλευρά παραβίασε το δικαίωμα των Τουρκοκυπρίων για τους φυσικούς πόρους του νησιού.
Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται σαφές ότι η κλιμάκωση της δράσης του τουρκικού στόλου κοντά στα νησιά Ίμια στο Αιγαίο Πέλαγος, αφορά την παρουσία των Τούρκων στους τομείς του φυσικού αερίου.
Θέλουν να αναπτύξουν την ικανότητα να ελέγχουν το έδαφος αυτό ώστε να προχωρήσουν σε επιχειρήσεις εξόρυξης υδρογονανθράκων στις «πλούσιες» περιοχές .
Με τέτοια συμπεριφορά είναι φυσικό, η Τουρκία να έρθει σε αντίθεση με τα οικονομικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης των ΗΠΑ, του Ισραήλ και ορισμένων χωρών της ΕΕ, καθώς βέβαια της Ελλάδας και της Κύπρου.
Η Αθήνα έχει εκδώσει άδειες για περιοχές με κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στη νότια Κύπρο και στο ανατολικό και δυτικό τμήμα της Ελλάδος.
Το διακύβευμα των ΗΠΑ σε όλα αυτά είναι το μπλοκάρισμα του ρωσο-τουρκικού αγωγού «Turk Stream» ο οποίος θα προμηθεύει τις χώρες της νότιας Ευρώπης και αφορά σαφώς τα τεράστια συμφέροντα της ίδιας της Ρωσίας .
Αυτό δείχνει την μεγάλη επιθυμία των Αμερικανών να «σπάσουν» το μονοπώλιο του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, με την εξόρυξη, παραγωγή και μεταφορά ενεργειακών πόρων, ελέγχοντας ολόκληρη την ροή προμήθειας φυσικού αερίου στην ΕΕ.
Επίσης η Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται για την αναδιανομή των αγορών και των πηγών πρώτων υλών, κάτι τρομερά σημαντικό και απαραίτητο για να κατανοήσουμε τα αίτια της σημερινής σύγκρουσης και την πιθανότητα πολέμου στην Α.Μεσόγειο.
Με αυτή την έννοια, το «Κυπριακό μέτωπο» θα μπορούσε να είναι ένα από τα θέατρα της βίαιης αντιπαράθεσης τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα, καθώς θα χρησιμεύσει ως πρόσχημα για να συρθεί σε πόλεμο η Ελλάδα ως υπερασπιστής της Κύπρου, τονίζει το άρθρο .
Έχουμε ήδη όμως μια επιδείνωση της κατάστασης των διεθνών σχέσεων στην περιοχή αυτή και μπορεί να βιώσουμε μια νέα έκδοση Βαλκανικών πολέμων που μπορεί να προκληθεί «από διαφορετικούς παίκτες και ανά τον κόσμο κέντρα».
Η Αλβανία και η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), έχουν αναπτύξει στενή στρατιωτική και πολιτική συνεργασία με την Τουρκία, και αυτό θα επιφέρει σύντομα εξελίξεις σε σχέση με Σερβία, Βουλγαρία και Ελλάδα .
Οι εθνικιστές και όλα τα είδη των πατριωτικών μετώπων από όλες τις πλευρές τροφοδοτούν συνεχώς την κατάσταση.
Ένας λόγος για την νέα κλιμάκωση είναι και η επιθυμία πρόκλησης σύγκρουσης από τουρκικούς κυρίαρχους κύκλους , όχι μόνο για την επίτευξη εδαφικών αλλαγών και αναθεώρηση των προηγούμενων συμφωνιών, αλλά και ως ευκαιρία για την εκ νέου θρησκευτική διείσδυση στα Βαλκάνια.
Με πατριωτικά συνθήματα περί τουρκικής «εθνικής ενότητας», οι Τούρκοι θέλουν να ξαναγυρίσουν σε μια περιοχή από την οποία εκδιώχθηκαν πριν 100 χρόνια.
Ο Ερντογάν για τον λόγο αυτόν αναγκάστηκε να στείλει ενισχύσεις τουρκικών δυνάμεων στη Συρία, το Ιράκ και την Βόρεια Κύπρο, για να αποφύγει μια κατάσταση απειλής απώλειας δύναμης.
Από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα Νότια Βαλκάνια και η Ανατολική Μεσόγειος μπορούν να γίνουν ένα νέο θέατρο στρατιωτικών επιχειρήσεων και ακόμη και το μέτωπο ενός ευρύτερου πολέμου.
Η μάχη των αντιφάσεων είναι μόνο συγκεχυμένη και περιλαμβάνει τώρα όλους τους νέους συμμετέχοντες, καταλήγει το άρθρο.