Παράγκες, στοίχημα, εγκληματικές οργανώσεις, στημένα παιχνίδια, στημένα πρωταθλήματα, ξύλο, επεισόδια, “στρατοί” οπαδών στις υπηρεσίες του προέδρου, ξυλοδαρμοί δημοσιογράφων με εντολή του προέδρου, μαφιόζικες απειλές κατά δημάρχων, χειραγώγηση της διαιτησίας, ξέπλυμα χρήματος, δημοσιογράφοι-οπαδοί που προάγουν τη βία, το ρατσισμό και το «ανδριλίκι»… με λίγα λόγια, το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η μικρογραφία μιας άρρωστης κοινωνίας.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ταχτσίδης
Την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο, ο υφυπουργός αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης, ανακοίνωνε την επ’ αόριστον διακοπή του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Κάτι που όλοι, από εμπειρία, ξέρουμε ότι σημαίνει πως σε περίπου ένα μήνα και αφού όλοι οι παράγοντες συνηγορήσουν πως «πρέπει να εξυγιανθεί το ποδόσφαιρο στη χώρα μας», το πρωτάθλημα -με πρόσχημα και το επερχόμενο μουντιάλ- θα αρχίσει ξανά και τα αθλητικά δικαστήρια θα κρίνουν τον πρωταθλητή.
Πάμε παρακάτω. Στην ουσία.
Δεν ήταν το χθεσινό παιχνίδι στην Τούμπα -που πάλι διεκόπη- η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ούτε η είσοδος του Ιβάν Σαββίδη με τ’ όπλο στο ζωνάρι (ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος πρόεδρος είναι). Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει εδώ και χρόνια. Το πτώμα έχει αποσυντεθεί και περιφέρουμε έναν σκελετό. Τα λείψανα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Είναι μάλιστα τέτοια η σήψη πλέον, που βλέπεις ακόμα και ανθρώπους φαινομενικά σοβαρούς να ωρύονται στα social media για το πόσο αδικείται η ομαδάρα τους, αναλύοντας συγχρόνως κάθε πιθανό και απίθανο λόγο για τους οποίους δε θα πρέπει να διακοπεί το πρωτάθλημα.
Οι φροϋδικές προεκτάσεις, προφανείς. Η ομάδα, το κόμμα, η πατρίδα, η θρησκεία, το αυτοκίνητο… όλα πρέπει να είναι μεγαλύτερα από του άλλου, όλα νικηφόρα και περήφανα.
Μια κοινωνία που βρίσκεται στο μεταίχμιο μιας πολύ επικίνδυνης, νεοσυντηρητικής μεταστροφής, γίνεται έρμαιο «ποινικών» που ελέγχουν ΜΜΕ και ΠΑΕ, χωρίς να νοιάζονται πραγματικά για την ενημέρωση ή το άθλημα. Η επιρροή στη μάζα, η δημιουργία “στρατών” και η πίεση στις εκάστοτε κυβερνήσεις είναι πιο σημαντικά ακόμα και από τα εκατομμύρια των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και των τηλεοπτικών δικαιωμάτων.
Λοιπόν, τα πράγματα είναι απλά και δεν παίρνει από μισόλογα και συμβιβαστικές λύσεις. Η κυβέρνηση είναι η μόνη και απόλυτα υπεύθυνη για το πώς θα γραφτεί η ιστορία από εδώ και εμπρός. Η λεγόμενη “κάθαρση”, όσο καλές προθέσεις και αν υπήρχαν, απέτυχε. Όπως θα αποτύγχανε και το να έδινες σε ύαινες, ένα κουφάρι αντιλόπης… να το μοιραστούν σε ισόποσες μερίδες.
Η κυβέρνηση λοιπόν, αν τολμάει, πρέπει να προχωρήσει σε τουλάχιστον οριστική διακοπή του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, επ’ αόριστον, χωρίς επανέναρξη, αποβολή όλων των ομάδων από την Ευρώπη και απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο όλων των γνωστών-αγνώστων, μπαχαλάκηδων του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Χθες.
Αλλά τελικά, τι θα ήταν ένας διαπλεκόμενος επιχειρηματίας χωρίς ΜΜΕ και ποδοσφαιρική ομάδα στα χέρια του;
Το soundtrack της κατάστασης που ζούμε, ανήκει στον Αλκίνοο Ιωαννίδη, από το τραγούδι “Πατρίδα”
“Με τρομάζεις εσύ! Με τρομάζεις ακóμα, οπαδέ της ομάδας
του κóμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα,
διερμηνέα του Θεού, ρασοφóρε γκουρού,
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο”
ΥΓ2. Οι ψεκασμένοι ακροδεξιοί και νεοφιλελεύθεροι έχουν φτάσει πλέον σε επίπεδο “παρατράγουδου” στην Ανίτα Πάνια.
