του Σταμάτη Θεοδωρόπουλου
-Όταν πριν ένα περίπου μήνα η ΝΔ εγκατέλειψε την γραμμή του Βουκουρεστίου και σύρθηκε από την ακροδεξιά στην γραμμή «μη λύσης τώρα» του θέματος με την ονομασία της ΠΓΔΜ, η πιο εμπεριστατωμένη κριτική που της ασκήθηκε ήταν ότι η ΝΔ υποτιμά την ανάγκη σταθερότητας στα βόρεια σύνορα μας σε μια περίοδο που εντείνεται η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Ενώ προφανώς τα πρόσφατα γεγονότα επιβεβαιώνουν αυτή την κριτική, η ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ που σαφέστατα έχει πάρει πια τον έλεγχο της πολιτικής του κόμματος, απαντάει στο προηγούμενο σφάλμα της με ένα δεύτερο. Αντί να αντιληφθεί από πού προέρχεται η πραγματική απειλή και να αναθεωρήσει την μέχρι σήμερα αναποτελεσματική για τα εθνικά συμφέροντα γραμμή της επιχειρεί να «παντρέψει» όλα τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, με τρόπο και λογική ακόμη περισσότερο προβληματική για τις ελληνικές θέσεις.
Από την επίσημη διαδικτυακή έκφραση της τάσης Σαμαρά – Γεωργιάδη, το πασίγνωστο Antinews, διακινείται μετ επιτάσεως τις τελευταίες ημέρες η θεωρία της περικύκλωσης της Ελλάδας από Τουρκία, ΠΓΔΜ. Αλβανία. Με πλήρη ταύτιση των διαφορετικών ζητημάτων μεταξύ τους και επίσης με το –ουσιαστικά συνωμοσιολογικό- επιχείρημα ότι επειδή η Ελλάδα επιδιώκει συμφωνία με την ΠΓΔΜ άνοιξε την όρεξη στον Ερντογάν να προβάλλει αξιώσεις.
Επί της ουσίας, πρόκειται απολύτως για την οπτική που εξυπηρετεί τον Ερντογάν. Όλα τα Βαλκάνια και η Ανατολική Μεσόγειος πεδίο άσκησης επιρροής της Τουρκίας και η Ελλάδα στριμωγμένη στη μέση. Είναι μια από τις κλασσικές περιπτώσεις που ο ακροδεξιός εθνικισμός λειτουργεί αντικειμενικά υπέρ του εθνικισμού της άλλης πλευράς. Αν κλειστούμε στο καβούκι μας αθροίζοντας στο μυαλό μας πραγματικούς και φανταστικούς κινδύνους, τα χειρότερα σενάρια θα γίνουν από φαντασία πραγματικότητα.
Γιατί προφανώς ο Ερντογάν θα ήθελε να υπαγορεύει τις εξελίξεις σε όλη την περιοχή, το θέμα είναι αν εμείς και άλλοι παράγοντες θα του επιτρέψουμε να το επιτύχει. Δυστυχώς, ο ακροδεξιός εθνικισμός των Σαμαρά – Γεωργιάδη και των διάφορων απόστρατων Φράγκων δεν φαίνεται να έχει κανένα πρόβλημα με αυτό. Γιατί σε αυτές τις λογικές στηρίζει τις ελπίδες του για μια ακροδεξιά στροφή στην Ελλάδα και την άνοδο του στην εξουσία. Όχι επάνοδο, άνοδο. Μια καθαρή ακροδεξιά όπως η πτέρυγα Σαμαρά – Γεωργιάδη δεν έχει ποτέ κυβερνήσει τη χώρα μεταπολιτευτικά και φιλοδοξεί τώρα να το πετύχει με προπέτασμα τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ο τελευταίος άνθρωπος που θέλει να δει την ΠΓΔΜ προτεκτοράτο της Τουρκίας είναι ο Ζάεφ. Πολιτικά προέρχεται από τους σοσιαλδημοκράτες και εθνικά από τους σλαβομακεδόνες.
Προς άλλες γεωγραφικές κατευθύνσεις, οι διεκδικήσεις της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ αφορούν και ενοχλούν όλα τα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου (από την Αίγυπτο μέχρι το Ισραήλ). Γιατί με διάφορους τρόπους (επέμβαση στη Συρία, στήριξη οργανώσεων που πρόσκεινται στους Αδελφούς Μουσουλμάνους) ο Ερντογάν λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για όλη την περιοχή.
Συμπέρασμα: Αυτός που μπορεί να απομονωθεί είναι ο Ερντογάν και οι τυχοδιωκτισμοί του. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται η ελληνική εξωτερική πολιτική με μια σειρά πολυεπίπεδων χειρισμών. Από την προσπάθεια επίλυσης του θέματος ονομασίας της ΠΓΔΜ μέχρι τις προσεγγίσεις με όλα τα κράτη για ζώνη ασφάλειας και σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το πιο θετικό θα ήταν η επίσημη ΝΔ να αντισταθεί επιτέλους στην ακροδεξιά πίεση. Να τους πει ευθέως «παραλογίζεστε και βλάπτετε τα εθνικά συμφέροντα» και συνεκτιμώντας τις τουρκικές ενέργειες να υιοθετήσει παραγωγική και ωφέλιμη για την ελληνική εξωτερική πολιτική στάση και στο ζήτημα με την ονομασία της ΠΓΔΜ και σε όλη την διπλωματική αντιπαράθεση με την Τουρκία που έχει ξεκινήσει.