Του Γ. Θεοχάρη
Η αθωωτική απόφαση για την Μονή Βατοπαιδίου και για τους υπόλοιπους κατηγορουμένους έγινε γενικά με ευμένεια δεκτή από το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ. Όμως υπήρξαν και αρνητικές φωνές. Όπως για παράδειγμα, αυτή του ΓΑΠ, ο οποίος σε δηλώσεις του, είπε μεταξύ άλλων, ότι η σημερινή απόφαση αναγνωρίζει ότι η λίμνη είναι «δημόσια».
Εμείς δεν θα κρίνουμε την απόφαση του καθ’ όλα αξιοσέβαστου Δικαστηρίου. Εξάλλου δεν είναι μικρή υπόθεση για έναν δικαστή να αθωώνει τόσους κατηγορουμένους, επάνω στους οποίους είχαν πέσει τόσοι τόνοι άδικης λάσπης και συκοφαντίας.
Όμως, επειδή γνωρίζουμε απλή ιστορία και αριθμητική, μπορούμε να πούμε ότι το θέμα της λίμνης είναι εξαιρετικά απλό.
Όταν κάνεις ανταλλαγή, δίνεις σε κάποιον π.χ. 5 κιλά πορτοκάλια και αυτός σου δίνει π.χ. 7 κιλά μήλα.
Ποτέ ο ένας από τους δύο δεν θα ισχυριστεί ότι δεν έδωσε τα πορτοκάλια ή τα μήλα για να τα φάει ο άλλος και ότι εξακολουθεί να διατηρεί την κυριότητα σε αυτά.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το Ελληνικό Δημόσιο ισχυρίζεται ότι συμφώνησε με την Μονή το 1930 να της πάρει δύο μετόχια 40.000 στρεμμάτων, πολύ μεγάλης αξίας, και δεν τής έδωσε την κυριότητα της λίμνης, αλλά… μόνο την εκμετάλλευση.
Ίσως να μην βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι, που θα τολμήσουν να υποστηρίξουν αυτήν την απλή αλήθεια. Ίσως όλοι να σκέφτονται: «είναι δυνατόν μία μονή να έχει μία λίμνη;». Ναι, είναι δυνατόν, για πολλούς λόγους, αλλά τουλάχιστον γιατί η Μονή έδωσε για αυτήν την λίμνη 40.000 στρέμματα, τα οποία το Δημόσιο δεν έχει επιστρέψει, ενώ εξακολουθεί να θέλει και την λίμνη.
Μπορείς να παίρνεις 40.000 στρέμματα και να μην δίνεις εν τέλει τίποτε;
Αυτή είναι η πολιτική χάους και αδικίας, που ακολουθεί -ευτυχώς όχι πάντα- το Ελληνικό Δημόσιο και την οποία, συνειδητά ή ασυνείδητα, πήγε να διορθώσει η Κυβέρνηση Καραμανλή, όπως και κάποιες άλλες Κυβερνήσεις παλαιότερα. Ήθελαν να ωφεληθούν; Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Σημασία έχει ότι είχαν κάνει την σωστή επιλογή.
Και ήλθαν ξαφνικά κάποιοι καναλάρχες με τεράστια χρέη στο Δημόσιο.
Και ήλθε ένας πολιτικός, ο οποίος πίστεψε ότι ήταν η ώρα να πάρει την πολυπόθητη εξουσία.
Και βρήκαν έναν λαό, ο οποίος πιστεύει ό,τι του σερβίρουν.
Ας εξετάσουμε και τί βγήκε με τους χειρισμούς της Κυβέρνησης ΓΑΠ και ποιοι πραγματικά ζημίωσαν το Δημόσιο:
Κατά πόσο το Δημόσιο θα έχανε τίποτε από τα ακίνητα που έδινε στη Μονή Βατοπαιδίου είναι ένα ερώτημα. Κατά πόσο το Δημόσιο έχει αξιοποιήσει την περιουσία που απαλλοτρίωσε από τις Μονές και κατά πόσο αυτή κατέληξε στον λαό, είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, που δεν θα αναλύσουμε αυτήν την στιγμή.
Πάντως, η όλη προσφορά της Μονής Βατοπαιδίου μέχρι σήμερα απέδειξε ότι η Μονή θα αξιοποιούσε τα ακίνητα για το δημόσιο καλό.
Ο ΓΑΠ αρνήθηκε την πρόταση της Μονής για συμβιβασμό και επάνοδο στην προ των ανταλλαγών κατάσταση και αντ’ αυτού τί έκανε:
Επιδόθηκε σε έναν εξοντωτικό για την Μονή και για το ίδιο το Δημόσιο δικαστικό αγώνα, που ήδη έχει κρατήσει 8 χρόνια και σίγουρα θα κρατήσει άλλα τόσα.
Αντί της συμφιλίωσης, το Δημόσιο, που εκπροσωπούνταν τότε από τον ΓΑΠ, προτίμησε την μονομαχία.
Όμως η μονομαχία αυτή είναι τόσο επώδυνη και για τους δύο αντιπάλους, ώστε στο τέλος δεν θα υπάρχουν νικητές, αλλά μόνο ηττημένοι και λαβωμένοι.
Όμως η επιλογή της ξιφομαχίας ήταν του Δημοσίου και του ΓΑΠ. Αντί για την ειρήνη προτίμησαν τον πόλεμο, τον οποίο μπορούσαν άνετα να αποφύγουν.
Με την πολιτική που ακολούθησε ο ΓΑΠ προσπάθησε να εξοντώσει ηθικά, φυσικά και οικονομικά ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, με χίλια χρόνια ιστορίας, τα μέλη του οποίου διαφυλάττουν ανεκτίμητους εθνικούς πολιτιστικούς θησαυρούς, αγνοώντας τις βαριές συνέπειες και για όλο το Άγιον Όρος.
Η περίπτωση της ειρηνικής – συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς Δημοσίου και Μονής με τρόπο που ωφελούσε και τις δύο πλευρές, ο οποίος θα έπρεπε να αποτελέσει πρότυπο για την σωστή επίλυση των διαφορών Δημοσίου και Μονών, σερβιρίστηκε ως το «σκάνδαλο του αιώνα».
Ο μακαρίτης ο Ευάγγελος Αβέρωφ έλεγε μία σοφή κουβέντα:
-Το ράσο δεν το αγγίζω ποτέ, γιατί είναι κάρβουνο και όσοι το έπιασαν κάηκαν!
Πού πήγαν λοιπόν όσοι κατασκεύασαν το «σκάνδαλο Βατοπαιδίου»;
Όπως έλεγε ο μακαρίτης πατέρας του Γ. Παπανδρέου: στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Η αναγγελία της αθωωτικής απόφασης από τον πρόεδρο του Εφετείου
https://www.youtube.com/watch?v=RVWEXosc_GErn