Ο προσωπικός αριθμός προορίζεται να αντικαταστήσει τα διάφορα μητρώα και συστήματα που χρησιμοποιούνται σήμερα και να γίνει το μοναδικό εργαλείο αναγνώρισης του πολίτη σε όλες τις καθημερινές του διαδικασίες.
Η βασική σκέψη πίσω από την εισαγωγή του προσωπικού αριθμού είναι η βελτίωση της διαχείρισης των πολιτών και η ευκολία στην απόδειξη της ταυτότητάς τους χωρίς την ανάγκη συνεχούς επικοινωνίας με διάφορες υπηρεσίες και αρχεία. Στο παρελθόν, τα μητρώα και οι καταχωρήσεις των πολιτών ήταν διαχωρισμένα, και πολλές φορές η μηχανογράφηση και η ψηφιοποίηση των δεδομένων ήταν αδύνατη ή αναποτελεσματική λόγω των περιορισμένων τεχνολογικών υποδομών. Σήμερα, με την πρόοδο της τεχνολογίας και της ψηφιοποίησης, υπάρχει η δυνατότητα για μια πιο ολοκληρωμένη και διαλειτουργική καταγραφή των δεδομένων των πολιτών.
Ο προσωπικός αριθμός θα επιτρέπει στους πολίτες να πραγματοποιούν τις περισσότερες από τις διαδικασίες τους χωρίς την ανάγκη να αποδεικνύουν ποιοι είναι σε κάθε περίπτωση. Η νέα αυτή διαδικασία στοχεύει στην απλοποίηση της καθημερινότητας των πολιτών, διευκολύνοντας την αλληλεπίδρασή τους με το κράτος και τις υπηρεσίες του.
Όμως υπάρχει μεγάλος προβληματισμός σχετικά με την εφαρμογή αυτής της διαδικασίας, και συγκεκριμένα σε ότι αφορά την κάρτα του πολίτη. Σύμφωνα με όσα είναι γνωστά, η κάρτα του πολίτη θα περιλαμβάνει όχι μόνο τα βιομετρικά και προσωπικά δεδομένα, αλλά και άλλες ευαίσθητες πληροφορίες, όπως τα φορολογικά δεδομένα, τα ιατρικά αρχεία, τα πολιτικά φρονήματα και άλλα δεδομένα που αφορούν την προσωπική ζωή του πολίτη.
Η ιδέα αυτής της κεντρικοποίησης όλων των δεδομένων σε μία κάρτα προκαλεί ανησυχία για την προστασία της ιδιωτικότητας και της ασφάλειας των πολιτών. Η συγκέντρωση τόσων προσωπικών πληροφοριών σε μία μόνο κάρτα δημιουργεί φόβους για κακόβουλη χρήση των δεδομένων, παραβιάσεις της ασφάλειας και την αποδοχή της παρακολούθησης των πολιτών. Η συγκέντρωση τόσο ευαίσθητων δεδομένων σε μία κάρτα μπορεί να οδηγήσει σε κατάχρηση αυτών των πληροφοριών.
Η αντίδραση στον προσωπικό αριθμό και την κάρτα του πολίτη επικεντρώνεται στη σκέψη ότι οι πολίτες ενδέχεται να γίνουν πιο ευάλωτοι στην παρακολούθηση και τις επιθέσεις κατά της ιδιωτικότητάς τους. Παρά τα πλεονεκτήματα της ψηφιοποίησης και της απλοποίησης των διαδικασιών, η εφαρμογή αυτών των νέων εργαλείων πρέπει να γίνει με αυστηρούς κανόνες και ελέγχους για να εξασφαλιστεί η προστασία των προσωπικών δεδομένων και των δικαιωμάτων των πολιτών.