Η οδήγηση σε μεγάλη ηλικία είναι ένα ζήτημα που απασχολεί τόσο την κοινωνία όσο και τους φορείς της οδικής ασφάλειας
Με αφορμή το τροχαίο δυστύχημα που καταγράφηκε στην Κατεχάκη άνοιξε η συζήτηση για το αν τα άτομα προχωρημένης ηλικίας πρέπει να οδηγούν.
Η οδήγηση σε μεγάλη ηλικία είναι ένα ζήτημα που απασχολεί τόσο την κοινωνία όσο και τους φορείς της οδικής ασφάλειας. Αν και οι ηλικιωμένοι οδηγοί διαθέτουν εμπειρία και γνώση, συχνά αντιμετωπίζουν προκλήσεις λόγω των φυσικών αλλαγών που επιφέρει η γήρανση. Ωστόσο, η αντιμετώπιση του ζητήματος με οριζόντια μέτρα, όπως η αφαίρεση διπλωμάτων μετά από μια συγκεκριμένη ηλικία, θεωρείται από πολλούς άδικη και ρατσιστική.
Ο Άρης Ζωγράφος, πρόεδρος των εκπαιδευτών οδήγησης τόνισε ότι οι ηλικιωμένοι οδηγοί, σε αντίθεση με τους νεότερους, είναι πιο συνεπείς με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Ωστόσο, αυτή η συνέπεια μπορεί να προκαλεί εκνευρισμό στους υπόλοιπους χρήστες του δρόμου, που έχουν μάθει να λειτουργούν εκτός ορίων.
«Οι ηλικιωμένοι οδηγοί, επειδή έχουν ακριβώς την εμπειρία και τη γνώση, ξέρουν πολύ καλά τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν», ανέφερε.
Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι δεν πρέπει να τσουβαλιάζουμε όλους τους ηλικιωμένους οδηγούς, καθώς η οδηγική συμπεριφορά διαφέρει από άτομο σε άτομο.
«Προσπαθούν να είναι σύννομοι με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και να τηρούν τα σήματα. Αυτό από μόνο του, όμως, πολλές φορές προκαλεί αγανάκτηση στους υπόλοιπους οδηγούς, που έχουν μάθει να λειτουργούν εκτός ορίων», πρόσθεσε.
«Εντελώς διαφορετική συμπεριφορά στον δρόμο, διαφορετική αντίληψη και αντανακλαστικά. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να εφαρμόσουμε οριζόντια μέτρα σε καμία ηλικιακή ομάδα. Τα οριζόντια μέτρα είναι λάθος. Εμείς το θεωρούμε ηλικιακό ρατσισμό», τόνισε.
Για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας και την υποστήριξη των ηλικιωμένων οδηγών, έχει προταθεί η δημιουργία κέντρων εκπαίδευσης κινητικότητας. Αυτά τα κέντρα θα παρέχουν συνεχή κατάρτιση και ενημέρωση σχετικά με τις αλλαγές στην οδική κυκλοφορία, την ασφάλεια και τις νέες τεχνολογίες. Παράλληλα, προτείνεται η ατομική και δωρεάν αξιολόγηση των ηλικιωμένων οδηγών, ώστε να ελέγχεται η φυσική και αντιληπτικοκινητική τους κατάσταση χωρίς να υπάρχει αυτόματος αποκλεισμός τους από την οδήγηση.
«Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που επισημαίνεται είναι η ανάγκη βελτίωσης των εναλλακτικών μέσων μετακίνησης για τους ηλικιωμένους. Η δημόσια συγκοινωνία, τα ειδικά δρομολόγια και η επιδότηση της χρήσης ταξί θα μπορούσαν να αποτελέσουν λύσεις, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας μπορούν να μετακινούνται με ασφάλεια. Επιπλέον, η βελτίωση των πεζοδρομίων και των χώρων για τους πεζούς κρίνεται απαραίτητη, καθώς οι περισσότεροι ηλικιωμένοι χάνουν τη ζωή τους στον δρόμο ως πεζοί και όχι ως οδηγοί», σημείωσε.
Παρότι υπάρχει η εντύπωση ότι οι ηλικιωμένοι οδηγοί προκαλούν τα περισσότερα τροχαία, τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι οι ηλικίες 21-30 και 31-40 ετών καταγράφουν τα υψηλότερα ποσοστά θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Άρης Ζωγράφος, για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα, «θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και τα συνολικά διανυθέντα χιλιόμετρα κάθε ηλικιακής ομάδας. Αν δεν γίνει αυτή η ανάλυση, τα στατιστικά μπορεί να είναι παραπλανητικά».