Τελικά, φαίνεται πως έχουμε μετατραπεί σε έναν λαό που πνίγει την εθνική του κατάθλιψη σε ψυχοτρόπες ουσίες, επειδή δεν βρίσκει τη βαθύτερη ουσία της ψυχής του, την αληθινή πηγή ελπίδας και λύτρωσης
Πόσο θλιβερό είναι αυτό το σημείο της εποχής μας! Στις άγιες μέρες των Χριστουγέννων και της προσμονής του νέου χρόνου, αντί να βλέπουμε μια νεολαία γεμάτη όνειρα και ελπίδες για το μέλλον, βλέπουμε χιλιάδες ανήλικους να παραπατούν από το αλκοόλ σε κέντρα διασκέδασης.
Η χρήση αλκοόλ από ανήλικους έχει γίνει μάστιγα, συνδυασμένη με την αυξανόμενη κατανάλωση ψυχοφαρμάκων και την εξάρτηση από ψυχολόγους και ψυχιάτρους. Παιδιά με σπασμένο ηθικό υποδέχονται το νέο έτος όχι με ελπίδα, αλλά με αποδοκιμασία της πραγματικότητας και του κόσμου που τους προσφέρουμε. Η κραυγή τους είναι μια έκκληση για βοήθεια, για απόδραση από τις φυλακές που οι ίδιοι μας κατασκευάσαμε για αυτούς.
Αμέτρητα περιστατικά μέθης ανηλίκων καταγράφηκαν τις γιορτές που πέρασαν. Παιδιά 13-14 ετών δηλητηριάστηκαν από το αλκοόλ, μερικά μάλιστα να καταλήγουν σε διασωλήνωση, ενώ άλλοι κινδύνευσαν σοβαρά. Η ασφάλτινη λεωφόρος αποδεκατίζει δεκάδες αθώες ζωές, καθώς μεθυσμένα παιδιά τρέχουν ολοταχώς προς τον θάνατο, χωρίς καμία επίγνωση του κινδύνου. Είναι πιο εύκολο για τις Αρχές να συλλάβουν τους ανεύθυνους γονείς, παρά τα ταλαιπωρημένα παιδιά που ζητούν σιωπηρά λίγη προσοχή και αμέσως απορρίπτονται.
Δεν αποτελεί έκπληξη αυτό που συμβαίνει, αλλά φυσική συνέπεια των αμαρτιών μας. Το κράτος έχει φορτώσει τα παιδιά με όλα τα βάρη ενός διεστραμμένου κόσμου, και τώρα απορεί για το γιατί «κλατάρουν». Από το δημοτικό, τα παιδιά διδάσκονται να «πρέπει» να αρέσουν, να ξεχωρίζουν, να κυνηγούν απελπισμένα τα υλικά θέλω τους, να μετρούν την αξία τους με «likes» και «views», να ακολουθούν ρηχά πρότυπα χωρίς να αναζητούν την αληθινή σύνδεση με τους άλλους. Μαθαίνουν να προτιμούν το γρήγορο και το εφήμερο, να ζουν σε έναν κόσμο που δεν έχει θέση για βάθος ή μόνιμο νόημα.
Τα παιδιά, ανίκανα να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες αυτού του πλασματικού κόσμου, τρέχουν ασταμάτητα πίσω από το άπιαστο όνειρο του διαδικτύου, χωρίς να το φτάνουν ποτέ. Η αναζήτηση για «εγκρίσεις» και «κοινωνική αποδοχή» μέσω του διαδικτύου δεν τους προσφέρει καμία αληθινή γαλήνη, αφού τους λείπει το μοναδικό βλέμμα που προσφέρει αιώνια αναγνώριση: το βλέμμα του Θεού. Χωρίς Αυτόν, όλα τα άλλα μοιάζουν κενά και ατελή.
Και ενώ οι άρχοντες προσπαθούν να τα «πλημμυρίσουν» με τη νοσηρότητα και τις ψεύτικες ελπίδες των ενηλίκων, τα παιδιά ανταποκρίνονται με την ίδια αλλεργία για τη ζωή που εκφράζουν και οι «μεγάλοι». Εθισμένα σε αλκοόλ, ναρκωτικά, βία και άλλες ψευδαισθήσεις, αναζητούν μία διέξοδο από την αδιέξοδη πραγματικότητά τους, πασχίζοντας να βρουν δύναμη σε κάτι που δεν είναι παρά μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση.
Είναι πρωτόγνωρο το γεγονός ότι τα παιδιά στρέφονται στο αλκοόλ; Όχι, αλλά ποτέ ξανά δεν το έκαναν σε μια τόσο αποξενωμένη και εχθρική κοινωνία. Ποτέ ξανά δεν υπήρξαν τόσες αδιάφορες οικογένειες, ποτέ ξανά το κράτος δεν έπαιξε τόσο ενεργό ρόλο στην υπονόμευση των νέων, ποτέ ξανά οι πειρασμοί δεν ήταν τόσο ισχυροί και προσβάσιμοι, ποτέ ξανά τα πρότυπα δεν ήταν τόσο φαύλα και γεμάτα υποκρισία. Και ποτέ ξανά το κακό δεν είχε ντυθεί με τη μάσκα του καλού όσο σήμερα.
Διαλυμένες οικογένειες, αδιαφορία και απάθεια από τους γονείς, κατεστραμμένο βιοτικό επίπεδο, ακρίβεια, χαμηλοί μισθοί, υπερβολικές ώρες εργασίας, κοινωνική απομόνωση και έλλειψη πίστης στον Θεό δημιουργούν ένα τοξικό περιβάλλον που οδηγεί τα παιδιά στην καταφυγή σε αλκοόλ και άλλες καταχρήσεις. Τα ποτά και οι ναρκωτικές ουσίες τους προσφέρουν προσωρινή παρηγοριά, αλλά δεν απαλύνουν τον πόνο που βιώνουν.
Όσο για την κυβέρνηση, η υπόσχεση να αυστηροποιήσει τους νόμους απαγόρευσης αλκοόλ και καπνίσματος σε ανήλικους, είναι απλώς μια επιφανειακή αντίδραση που δεν θα φέρει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Οι νέοι θα συνεχίσουν να καταναλώνουν αλκοόλ και ναρκωτικά στα κρυφά, μακριά από τα βλέμματα των Αρχών. Είναι σαν να προσπαθείς να θεραπεύσεις έναν καρκίνο με ένα απλό σιρόπι για να καλύψεις τα συμπτώματα, χωρίς να αγγίξεις την πραγματική αιτία της ασθένειας. Καμία πραγματική βούληση για να αντιμετωπιστεί η ρίζα του προβλήματος και να σωθεί η νεολαία από την εκφυλιστική πορεία της.
Τελικά, φαίνεται πως έχουμε μετατραπεί σε έναν λαό που πνίγει την εθνική του κατάθλιψη σε ψυχοτρόπες ουσίες, επειδή δεν βρίσκει τη βαθύτερη ουσία της ψυχής του, την αληθινή πηγή ελπίδας και λύτρωσης.