Το νερό είναι ο βασικός πυλώνας της ζωής, και αυτή η αλήθεια δεν αμφισβητείται από κανέναν.
Η σημασία του επεκτείνεται σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης ύπαρξης, καθώς το νερό συνδέεται άρρηκτα με την ανάπτυξη, την ευημερία, και την ποιοτική διαβίωση. Η παρουσία του συμβάλλει καθοριστικά στη βελτίωση του φυσικού περιβάλλοντος μιας περιοχής και διαμορφώνει τις συνθήκες που ευνοούν τη διαρκή και βιώσιμη πρόοδο. Πέραν της καθαρής περιβαλλοντικής του αξίας, το νερό αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες στις επιχειρηματικές αποφάσεις, ιδιαίτερα όταν αυτές σχετίζονται με την πρωτογενή παραγωγή, ενώ καθοδηγεί και τις ατομικές και συλλογικές συμπεριφορές που έχουν ως στόχο τη διατήρηση ενός υγιούς περιβάλλοντος.
Παρά τη θεμελιώδη σημασία του, το νερό είναι ένας πόρος που όλο και πιο συχνά καταδεικνύεται ανεπαρκής. Σύμφωνα με τα δεδομένα, το 15% της κατανάλωσης νερού αφορά την ύδρευση και το υπόλοιπο 85% κατευθύνεται στην άρδευση. Αυτό καταδεικνύει ότι, όταν υπάρχει έλλειψη νερού, οι συνέπειες είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικές για τον πρωτογενή τομέα. Η άνιση κατανομή του νερού και η αυξημένη κατανάλωση, ειδικά στις γεωργικές δραστηριότητες, εντείνουν το πρόβλημα, επηρεάζοντας τη βιωσιμότητα και την παραγωγικότητα των καλλιεργειών και, συνεπώς, την οικονομία της εκάστοτε περιοχής.
Η λειψυδρία έχει πλέον αναδειχθεί ως ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα σε παγκόσμια κλίμακα. Οι επιπτώσεις της δεν περιορίζονται μόνο στον πρωτογενή τομέα αλλά αγγίζουν και την ύδρευση των αστικών κέντρων. Η κατάσταση αυτή δεν έχει μόνο τοπική ή εθνική διάσταση, καθώς αφορά και τη διεθνή κοινότητα. Τα αίτια της λειψυδρίας είναι ποικίλα και πολύπλοκα, με την υπερθέρμανση του πλανήτη, την κλιματική αλλαγή και την αλλαγή των καιρικών συνθηκών να κατέχουν δεσπόζουσα θέση. Η αποψίλωση των δασών, η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού, και η αλόγιστη χρήση των φυσικών πόρων επιτείνουν τη λειψυδρία και θέτουν σε κίνδυνο την περιβαλλοντική και κοινωνική σταθερότητα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, έγκειται στο γεγονός ότι η λειψυδρία αναμένεται να ενταθεί στο άμεσο μέλλον, επηρεάζοντας σημαντικά την επισιτιστική ασφάλεια και την επάρκεια πόσιμου νερού. Σε αυτό το πλαίσιο, η επαρκής διαθεσιμότητα νερού αποτελεί κρίσιμο ζήτημα, καθώς οι ελλείψεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κοινωνικές και οικονομικές αναταραχές. Για χώρες όπως η Ελλάδα, η οποία περιβάλλεται από θάλασσα, η αφαλάτωση αποτελεί μία εναλλακτική που δύναται να προσφέρει λύση σε περιοχές που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα λειψυδρίας, κυρίως για την άρδευση. Δεδομένων των υψηλών αναγκών του πρωτογενή τομέα, η αφαλάτωση μπορεί να συμβάλλει στην ανακούφιση των καλλιεργητών και στην ενίσχυση της τοπικής γεωργικής παραγωγής.
Η πρωτοβουλία για την ίδρυση εταιρειών ειδικού σκοπού που θα αναλάβουν την κατασκευή μονάδων αφαλάτωσης σε περιοχές που βρίσκονται κοντά σε θαλάσσια σύνορα είναι μία πρόταση που θα μπορούσε να επιφέρει αποτελέσματα. Οι εταιρείες αυτές θα μπορούσαν να λειτουργούν υπό τη μορφή συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) και να ενισχύουν τη δημόσια ωφέλεια σε επίπεδο υδροδότησης και άρδευσης. Ένα τέτοιο μοντέλο έχει ήδη εφαρμοστεί στο παρελθόν με την ίδρυση αναπτυξιακών εταιρειών σε τοπικό επίπεδο για την ενίσχυση της περιφέρειας και του πρωτογενή τομέα, και φαίνεται πως σήμερα η ανάγκη για τέτοιες λύσεις είναι πιο επιτακτική από ποτέ.
Η περίπτωση του νομού Κορινθίας μπορεί να αναδειχθεί ως χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η περιοχή αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα άρδευσης, τα οποία απειλούν την οικονομική βιωσιμότητα των καλλιεργητών της παραλιακής ζώνης. Σε πολλές περιπτώσεις, οι καλλιεργητές αναγκάζονται να εγκαταλείψουν εκτάσεις που παλιότερα απέδιδαν προϊόντα υψηλής ποιότητας και ποσότητας, λόγω της ανεπάρκειας νερού. Το πρόβλημα αυτό επηρεάζει άμεσα καλλιέργειες όπως τα αμπέλια, τα λεμονόδεντρα, τα ελαιόδεντρα και τα οπωροκηπευτικά, που παραδοσιακά αποτελούν τη βάση της τοπικής οικονομίας και της διατροφικής αυτάρκειας.
Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν , η λειψυδρία θα αποτελεί πλέον ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα σε παγκόσμιο επίπεδο που συνδυαστικά και άμεσα με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων θα οδηγήσει σε μειωμένη παραγωγή και σε υψηλότερες τιμές .
Ο πληθωρισμός σε πρώτη φάση θα είναι το άμεσο και ορατό αποτέλεσμα της μειωμένης παραγωγής λόγω της λειψυδρίας και σε βάθος χρόνου η επισιτιστική κρίση με απρόβλεπτες καταστάσεις για την κοινωνία και γενικότερα για την δημοκρατία.