Η είδηση που μας ήρθε από το Λας Βέγκας ότι «πέφτουν τίτλοι τέλους για το εμβληματικό ξενοδοχείο Tropicana του Λας Βέγκας». Κλείνει τις πύλες του στις 2 Απριλίου. Το Tropicana φιλοξένησε αστέρες και γυρίσματα ταινιών.
Απόστολος Αποστόλου
Μάλιστα ο συγκεκριμένο ξενοδοχείο «πρωταγωνίστησε» στην ταινία του Τζέιμς Μποντ «Diamonds are Forever», ενώ αστέρες όπως ο Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ, ο Λούις Άρμστρονγκ και η Γκλάντις Νάιτ άφησαν το στίγμα τους με την παρουσία τους στον χώρο. Σύμφωνα με το Travel + Leisure είναι ένα από τα τελευταία ξενοδοχεία του φαντασμαγορικού Λας Βέγκας από τη δεκαετία του 1950.
Μαζί με το γκρέμισμα του Tropicana, έρχεται και το τέλος της σαγήνης εκείνης όπου όλα καλύπτονταν από χρυσόσκονη, από έναν πληθωρισμό του θεάματος, από τη γοητεία του τεχνάσματος του φωτός που έδιναν τη ψευδαίσθηση ότι τίποτε δεν τελειώνει, ότι η μέρα δεν γνωρίζει χρόνο και διαδοχές δευτερολέπτων αλλά μια ένταση και έκταση που δε σταματούν ποτέ.
Το 2007, ο Γάλλος φιλόσοφος Jean Baudrillard πέρασε πολύ χρόνο αναλύοντας τον ρηχό παραλογισμό του Λας Βέγκας. Η εκτίμηση του για το Λας Βέγκας ήταν ότι έμοιαζε με το «The Hangover», όλα αποτελούσαν μια ζάλη ύστερα από ένα μεθύσι. Η πόλη, έγραφε, αντιπροσωπεύει μια «εκπληκτική συγχώνευση μιας ριζικής έλλειψης πολιτισμού και φυσικής ομορφιάς». Ο Νιγηριανός συγγραφέας Chris Abani που ζει στο Λας Βέγκας έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο « Η Μυστική Ιστορία του Λας Βέγκας». Το Λας Βέγκας σημειώνει ο συγγραφέας είναι η μητρόπολη η οποίας ουσιαστικά είναι περικυκλωμένη από την έρημος που πραγματοποιούνται οι πυρηνικές δοκιμές. Πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι στις όχθες της λίμνης Mead υπάρχουν χωματερές από δεκάδες νεκρούς άστεγους. Και συνεχίζει λέγοντας ότι το Λας Βέγκας «ήταν ουσιαστικά το πιο σκοτεινό και φωτεινό υποσυνείδητο της Αμερικής αλλά και ολόκληρου του κόσμου». Δεν είναι κάτι που συνέβη εντελώς ξαφνικά θα υποστηρίξει ο Chris Abani «αλλά πολλαπλασιάζεται και φουντώνει για δεκαετίες». Πίσω λοιπόν από τη χρυσόσκονη και τα φώτα και την γκλαμουριά πάντα υπάρχει μια μαύρη τρύπα που ρουφάει την εικόνα της «δηθενιάς». Και αποτελεί ένα μυστικό που το ξέρουν όλοι. Εξάλλου ο Μπέρναρντ Σω έλεγε: «Δεν υπάρχουν καλύτερα φυλαγμένα μυστικά από εκείνα που όλοι τα γνωρίζουν».
Αυτή όμως η εποχή του γκλάμουρους ύφους με την κρυμμένη δυστυχία φαίνεται πως τελειώνει και έρχεται μια άλλη η οποία διατηρεί τη δυστυχία υποσχόμενη όμως ένα τεχνικό πεπρωμένο. Εκεί η εποχή που όπως έξοχα μας λέει ο Jean Baudrillard «η πραγματικότητα δεν υπάρχει πια εκτός από τα όρια της τεχνητής παραμέτρου». Ωστόσο ζώντας ο άνθρωπος με την τεχνητή νοημοσύνη, και τη ρομποτική, «με τεχνητές παραμέτρους», χάνει τα όρια της διευθέτησης των σημείων του και της υποκειμενικότητας του.
Να όμως που και εδώ τρέχει μια άλλη είδηση που έχει να πει πολλά. Ο τίτλος είναι: “Αυτοκτόνησε” ρομπότ – δημοτικός υπάλληλος. … «Μια περίεργη υπόθεση απασχολεί τις αρχές της Νότιας Κορέας καθώς ένα ρομπότ-δημοτικός υπάλληλος έπεσε από μια σκάλα, χωρίς προφανή λόγο, σύμφωνα με την γαλλική Le Parisien. Ερευνάται μάλιστα όπως αναφέρουν οι τοπικές πηγές το ενδεχόμενο το ρομπότ να… «αυτοκτόνησε» τρόπον τινά. Αναλυτικότερα, μια έρευνα ξεκίνησε από το δημαρχείο του Γκούμι, αφού ένα ρομπότ που εργαζόταν ως δημοτικός υπάλληλος βρέθηκε αδρανές στο κάτω μέρος μιας σκάλας γύρω στις 4 μ.μ. την Πέμπτη 20 Ιουνίου. Σύμφωνα με τον δήμο, ο οποίος παίρνει το θέμα πολύ σοβαρά, το android φαίνεται να έπεσε ή να πετάχτηκε από την κορυφή μιας σκάλας. Για σχεδόν ένα χρόνο, αυτό το ρομπότ βοηθούσε κατοίκους του δήμου Γκούμι, στο κέντρο της χώρας, να εκτελέσουν διοικητικά καθήκοντα, εξήγησε στο AFP ένας διευθυντής της δημοτικής ομάδας. Ο τοπικός Τύπος ασχολήθηκε ευρέως με το θέμα, θρηνώντας για την πρώτη “αυτοκτονία” ρομπότ στη χώρα, όπως την χαρακτήρισε, με ορισμένους τίτλους να ρωτούν στην πρώτη σελίδα, “γιατί αυτός ο εργατικός δημόσιος υπάλληλος ενήργησε με αυτόν τον τρόπο; …” μήπως “η δουλειά ήταν πολύ δύσκολη για το ρομπότ”. Λίγο πριν την πτώση του, μάρτυρες είδαν το ρομπότ “να γυρίζει σε κύκλους σαν να υπήρχε κάτι”, πρόσθεσε ο αξιωματούχος, σύμφωνα με τον οποίο διερευνώνται τα αίτια του περιστατικού. “Τα εξαρτήματα έχουν συλλεχθεί και θα αναλυθούν από την εταιρεία που το σχεδίασε”, πρόσθεσε.”Ήταν επίσημα μέλος του δημαρχείου, ήταν ένας από εμάς”, είπε στενοχωρημένος ένας άλλος αξιωματούχος» .
Από την εποχή με τα μυστικά και τα θεάματα, με τη χλιδή των ασύμβατων ουτοπιών που παντρευόταν η εκκεντρικότητα μαζί με τη βαρβαρότητα, περάσαμε στη εποχή της υπνοτοληψίας που μας παρέχει η τεχνητή νοημοσύνη και η ρομποτική, αλλά και στη σκηνή της νέας παρωδίας, ωστόσο δεν αποφεύγουμε το θάνατο ως νόσημα αδιεξόδου της ζωής. Και εμείς και τα ρομπότ. Γιατί βλέπετε «αυτοκτονούν» και τα ρομπότ. Για γέλια ή για κλάματα;
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας