Η απόσταση από το να διατυπώνεις μια εκτίμηση για την εκλογική συμπεριφορά των συμπολιτών σου μέχρι να τη βλέπεις να εκπληρούται στην πράξη είναι συνήθως μεγάλη. Ακόμη και για εμάς τους δημοσιογράφους. Φανταστείτε, λοιπόν, την έκπληξή μου όταν -περασμένες δύο μετά τα μεσάνυχτα προχθές το βράδυ- κατά τη διάρκεια της προβολής των διακαναλικών συνεντεύξεων μικρών κομμάτων αλλά και μεταδόσεων επαναλήψεων τηλεοπτικών εκπομπών παρακολούθησα δύο αγαπημένους φίλους δεκαετιών να κάνουν αυτό που προ εβδομάδος είχα περιγράψει ως το «μεγάλο άλμα»: Να μετακινούνται από τη Ν.Δ. σε αριστερά ή άλλα κόμματα και μάλιστα… πολιτευόμενοι.
Δεν είχα κοντά μου καρέκλα να καθίσω για να πέσω από αυτήν! Το πρώτο σοκ υπέστην παρακολουθώντας την εκπομπή της Σοφίας Παραδείση στο Art TV. Πάντοτε κάνω μια στάση για να παρακολουθήσω σε επανάληψη τις παρεμβάσεις του Γιώργου Καρατζαφέρη, για τον οποίο, ό,τι άποψη κι αν έχει κανείς, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει ότι γνωρίζει άριστα το παρασκήνιο της πολιτικής. Ακόμη και από τα μισόλογά του μαθαίνεις κάτι.
Σε αυτή την εκπομπή έμαθα, λοιπόν, ότι ο παλιός μου φίλος, συμφοιτητής στη Νομική Θράκης και συναγωνιστής στη ΔΑΠ τη δεκαετία του 1990, ο Σαράντος, δικηγόρος Αθηνών σήμερα, κατέρχεται υποψήφιος βουλευτής στην Α’ Αθηνών με το MέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη. Τον είδα συγκεκριμένα να αντιπαρατίθεται μαχητικά με υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ! Ο Σαράντος, με τον οποίο κολλούσαμε μαζί στα νιάτα μας αφίσες του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στις εκλογές της δεκαετίας του 1990, δεν είναι απλή υπόθεση. Είχε πάντοτε στέρεα συγκρότηση και ανέπτυξε δραστηριότητα για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Για να φτάσει να κάνει το μεγάλο άλμα από το ένα άκρο του πολιτικού φάσματος που έχει ως σύνθημα το «σταθερά» στο άλλο που έχει ως σύνθημα τη «ρήξη», πρέπει να το έχει δουλέψει πολύ μέσα του.
Βασανιστικές διεργασίες
Γενικότερα οι μετακινήσεις δεξιών προς άλλους χώρους είναι προϊόν βασανιστικής διεργασίας και επίπονου προβληματισμού. Οι δεξιοί πατριώτες δεν είναι σαν τους καιροσκόπους πρώην κνίτες και εκσυγχρονιστές τέως πασόκους που μετεγγράφονται σε άλλο κόμμα εν μία νυκτί, μόλις μυρίσουν κόκαλο εξουσίας. Δεν παίρνει εύκολα διαζύγιο από την παράταξή του ένας πατριώτης δεξιός. Υπό αυτήν την έννοια θαυμάζω τον Σαράντο. Δεν είναι σαν και εμάς, που ασκούμε κριτική μεν και διαμαρτυρόμαστε για τα κακώς κείμενα, αλλά παραμένουμε στην ευρύτερη οικογένεια της παράταξης -ανεξαρτήτως προσώπων- γιατί θέλουμε να αλλάξουμε την οικογένεια. Ο Σαράντος αποφάσισε ότι αυτή η οικογένεια δεν του κάνει πλέον, του είναι ξένη. Μεγάλη απόφαση. Respect.
Εξω από το μαντρί…
Αν το σοκ από τη μετακίνηση του Σαράντου στον Βαρουφάκη ήταν το μοναδικό, θα έλεγα «εντάξει», αλλά δεν ήταν. Παρακολουθώντας λίγο αργότερα τη διακαναλική του κόμματος του ναυάρχου Φενέκου, διέκρινα ένα πρόσωπο που έμοιαζε πολύ στη φίλη μου τη Στέλλα. Κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου Προεδρίας στο παρελθόν επί Μιλτιάδη Εβερτ, διευθύντρια, αρχιτέκτων, καθηγήτρια του Παντείου, με επαίνους από τη γαλλική κυβέρνηση, νεοδημοκράτισσα φιλελεύθερη αναντάμ παπαντάμ. Δεν επρόκειτο περί ομοιότητος. Ο ναύαρχος επικαλέστηκε λίγο αργότερα το επώνυμό της και πείστηκα ότι ήταν το αυτό πρόσωπο: Εκείνη. Την είχα δει προ καιρού στην παράσταση «Τουλούζ Λωτρέκ» του φίλου σκηνοθέτη Δήμου Αβδελιώδη, αλλά δεν ήμουν και σίγουρος. Εξω από το μαντρί και η Στέλλα, λοιπόν. Υποψηφία βουλευτής. Respect και εδώ για το θάρρος.
Η μεταμεσονύκτια διαστροφή παρακολούθησης των διακαναλικών συνεχίστηκε. Στάθηκα για λίγο στις ομιλίες του κόμματος των ντελιβεράδων και της επισιτιστικής εργασίας (ΟΚΔΕ), που σημαίνει «Κομμουνιστές Διεθνιστές», στον φίλο νυν οικολόγο παλαιό ανδρεοπαπανδρεϊκό δημοσιογράφο Νίκο Καραμπάση, αλλά εντύπωση μου έκανε το εξής: Μετά τον νατοϊκό ναύαρχο Φενέκο που πολιτεύεται, «έπεσα» πάνω και σε δεύτερο απόστρατο αρχηγό κόμματος. Σε έναν πλοίαρχο του Πολεμικού Ναυτικού, ονόματι Μπέχλη, τον οποίο παρουσίασε ο -κάποτε διάσημος παρουσιαστής της ΕΡΤ- Σπύρος Χατζάρας.
Πάρα πολλοί απόστρατοι
Η διαπίστωση; Πολλοί απόστρατοι υποψήφιοι σε αυτές τις εκλογές. Πάαααρα πολλοί! Και στα ψηφοδέλτια της «Νίκης» εντόπισα αρκετούς μαζί με επιτυχημένους επιχειρηματίες. Και αν μετείχαν στις εκλογές και τα κόμματα που απαγορεύτηκαν, θα ήταν και άλλοι στρατιωτικοί υποψήφιοι. Το οποίον σημαίνει ότι γίνεται η Εξοδος του Μεσολογγίου από την παράταξη. Ανθρωποι που την ψήφιζαν μια ζωή πειθαρχημένα τώρα όχι απλώς φεύγουν αλλά πολιτεύονται και εναντίον της. Προλαβαίνω το ερώτημά σας: Θα χάσει εξ αυτού η Ν.Δ.; Η απάντηση με τα δεδομένα που έχω σήμερα στη διάθεσή μου (γιατί στις κάλπες αναπτύσσεται πάντοτε τις τελευταίες ώρες δυναμική και από άλλους χώρους) είναι «όχι». Πρώτη θα είναι η Ν.Δ. και με σχετικά καλή διαφορά.
Ωστόσο, παρατηρώντας την κινητικότητα στους 45άρηδες τέως δεξιούς αλλά και στη νεολαία, η οποία ύστερα από δεκαετίες κυριαρχίας της ΔΑΠ στα πανεπιστήμια στρίβει αριστερά πλέον, ισχυρίζομαι ότι είμαστε στην αρχή ενός μεγάλου κύματος. Στην έναρξη μιας μεγάλης μεταβολής, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει και τη ρίζα της ανατροπής στις προσεχείς ευρωεκλογές και μετά, βαθύτερα, εντός των θεσμών. Τμήμα της παλαιάς ομάδας ψηφοφόρων της Ν.Δ. αμφισβητεί την παγκοσμιοποιημένη παράταξή του από τα δεξιά και τμήμα της ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας αμφισβητεί τη συστημική πολιτική μας τάξη από τα αριστερά.
Δεδομένου μάλιστα ότι το μπλοκ των Δημοκρατικών των ΗΠΑ που στηρίζει τις νεοφιλελεύθερες φιλοπόλεμες κυβερνήσεις της Ευρώπης θα έχει αλλού την προσοχή του το 2024, αν εξασθενίσει μέχρι τότε και το μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία, ο ασκός το Αιόλου θα ανοίξει μάλιστα περισσότερο και θα φτάσει έως τους θεσμούς. Στο Εφετείο Αθηνών οι ριζοσπάστες δικαστές που προέρχονται από την Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) είναι πλέον περισσότεροι από τους συντηρητικούς και αργά ή γρήγορα στην κατάσταση παρακμής που είναι η Δικαιοσύνη, ο συσχετισμός θα αλλάξει και στον Αρειο Πάγο. Και στις Ενοπλες Δυνάμεις. Και στην Εκκλησία. Παντού. Σιωπηρές επαναστάσεις εναντίον της σήψης κυοφορούνται. Για την ώρα, η Ελλάς οδηγείται σε μια αναμέτρηση με κύρια στοιχεία ότι το βασικό επιχείρημα της Ν.Δ. είναι η αστάθεια σε περίπτωση ήττας της, ότι το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο είναι παρελθόν, ότι η ατζέντα είναι κεντροαριστερή και ότι όλοι στρέφονται εναντίον όλων. Με συνέπεια τη διαμόρφωση ενός μετεκλογικού συσχετισμού που θα ευνοήσει τα «διαίρει και βασίλευε» σχέδια της Δύσεως για το ενεργειακό παιχνίδι στην περιοχή. Νεότερα προσεχώς.