Ένα ποσοστό περί το 10-12% των ψηφοφόρων των εθνικών εκλογών της Κυριακής 21 Μαΐου βρέθηκαν ξαφνικά κομματικά άστεγοι, μετά το κόψιμο των κομμάτων από τον Άρειο Πάγο, είτε για λόγους παραβίασης της εκλογικής νομοθεσίας (κόμματα Εμφιετζόγλου-Μπογδάνου και Λατινοπούλου), είτε για τυπικούς λόγους (δεν κατάφεραν να καταθέσουν νόμιμη υποψηφιότητα), όπως οι Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες του Ν.Νικολόπουλου και μια πλειάδα άλλων κομμάτων ή απαγορεύθηκαν βάσει των δύο τροπολογιών, όπως το Εθνικό Κόμμα Έλληνες του Ηλία Κασιδιάρη.
Αυτό το ποσοστό, το 10-12%, όχι απλά βγάζει κυβέρνηση, αλλά θα μπορούσε δυνητικά, να δώσει και αυτοδύναμη κυβέρνηση από τις 21 Μαΐου!
Αν βέβαια, αυτό το ποσοστό ψήφιζε «μονοκούκι» ένα από τα δύο «κόμματα εξουσίας», όπως χαρακτηρίζονται οι κομματικοί σχηματισμοί που διεκδικούν την εξουσία.
Γιατί αυτή την στιγμή τα δύο μεγάλα κόμματα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κινούνται περί το 30%, αν θεωρήσουμε ότι οι δημοσκοπήσεις είναι αληθινές. Έστω και με ποσοστό 26%, το 10-12% των αποκλεισμένων θα έδινε όντως κυβέρνηση!
Αλλά το ερώτημα είναι τι θα ψηφίσουν οι ψηφοφόροι αυτού του 10-11% οι οποίοι νιώθουν ότι αποκλείστηκαν από την κυβέρνηση.
Σίγουρα όχι ΝΔ, τουλάχιστον το συντριπτικό ποσοστό τους.
Είναι το ποσοστό περί το 7% που θα ψήφιζαν Εθνικό Κόμμα Έλληνες και ένα αθροιστικό 3% τα κόμματα Εμφιετζόγλου-Μπογδάνου, Λατινοπούλου και Ν.Νικολόπουλου, αφού και τα τρία κινούνταν περί το 1% το κάθε ένα πριν τον αποκλεισμό τους.
Ίσως το κόμμα Ν.Νικολόπουλου να ήταν στο 0,5% και τα άλλα περί το 1,2%. Αλλά μεσοσταθμικά αυτά είναι τα ποσοστά του Εθνικό Κόμμα Έλληνες και των άλλων τριών μικρών συντηρητικών κομμάτων: Περί το 10%!
Άρα έχουμε αθροιστικά ένα ποσοστό 10% από τους παραπάνω, το οποίο ποσοστό έχει χαρακτηριστικά αντικυβερνητικής ψήφου.
Είτε έντονης αντικυβερνητικής ψήφου, όπως οι ψηφοφόροι στο Εθνικό Κόμμα Έλληνες, είτε λιγότερο έντονης τα άλλα τρία μικροκόμματα τρεις. Πάντως σίγουρα αντικυβερνητικής.
Υπάρχουν και πολλά κόμματα που επίσης απαγορεύθηκαν από τον Άρειο Πάγο, κατά βάσει αντισυστημικά, για τυπικούς λόγους: ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ «ΕΛ.ΛΑ.Σ»-ΕΛΛ. ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ, ΕΥ – ΚΙΝΗΣΗ, ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ, ΛΑΪΚΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΌΜΜΑ (Λ.ΕΥ.ΚΟ), ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΥΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ (Ε.Λ.Κ.Σ.Ι.), ΦΙΛΟΝΟΜΗ ΔΗΜΕΓΕΡΣΙΑ, Πράσινο και Μωβ και Μαζί.
Αυτά τα εννέα κόμματα-κινήματα αθροιστικά θα μπορούσαν να ξεπεράσουν το 2% στην κάλπη και με εξαίρεση το κόμμα ΕΥ-ΚΙΝΗΣΗ, τα υπόλοιπα κόμματα είναι συντηρητικής κατεύθυνσης.
Άρα έχουμε ένα ποσοστό της τάξης του 12% περίπου που αναζητά κομματική στέγη.
Σίγουρα ένα ποσοστό από αυτούς δεν θα πάνε να ψηφίσουν.
Ένα μικρό ποσοστό θα ψηφίσουν ΝΔ, ίσως 1-2%. Αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό θα αναζητήσει να «τιμωρήσει» στην κάλπη αυτόν που τον άφησε κομματικά «άστεγο».
Ειδικά για τους πολίτες και ειδικά τους νέους που θα ψήφιζαν Εθνικό Κόμμα Έλληνες, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε την αποκλεισμό τους από την Βουλή, αντίθετα με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Σε μία εποχή που η ψήφος των νέων ψηφοφόρων στο κόμμα Κασιδιάρη δεν έχει ιδεολογική βάση, αλλά «τιμωρητικό» χαρακτήρα, μια ευκαιριακή ψήφος υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, βασικά λόγω της έλλειψης αξιόπιστου δεξιού κόμματος, μοιάζει απόλυτα λογική.
Η πρώτη «συνεύρεση» εθνικιστικής Δεξιάς και Αριστεράς σε επίπεδο κάλπης ήταν οι αυτοδιοικητικές εκλογές στην Αττική το 2014, όταν η ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής ψήφισαν Δούρου για να αποδυναμώσουν τη ΝΔ του Α.Σαμαρά που είχε ξεκινήσει τις διώξεις των εθνικιστών.
Ακολούθησε η συστράτευσή των δύο άκρως αντίθετων πολιτικών ομάδων με το δημοψήφισμα του 2015, αλλά και μέρος της εθνικιστικής δεξιάς, περίπου του 30% των ψηφοφόρων των ευρωεκλογών του 2014, ψήφισαν τον Σεπτέμβριο του 2015 ΣΥΡΙΖΑ, απλώς και μόνο για να αποτραπεί η επάνοδος στην εξουσία της ΝΔ η οποία είχε κλείσει στην φυλακή την ηγεσία του κόμματος.
Σταδιακά αποστασιοποιήθηκαν μεταξύ 2015-2019 λόγω πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ σε μεταναστευτικό και Σκοπιανό και απείχαν ή ψήφισαν Ελληνική Λύση το 2019.
Δηλαδή δεν πρόκειται περί «καινοφανούς πολιτικής μετακίνησης» η ψήφος της εθνικιστικής Δεξιάς στον ΣΥΡΙΖΑ