Λίγα χρόνια πριν πεθάνει, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διηγούνταν on camera πώς κατάφερε να ζήσει στα χρόνια της μεγάλης πείνας στην Κατοχή. Περιέγραφε εικόνες στον δρόμο από ανθρώπους νεκρούς να τους μαζεύει το κάρο της δημαρχίας. «Το βράδυ ήταν αδύνατον να κοιμηθείς, διότι ουρλιάζανε οι πεινασμένοι γύρω μας “πεινάω, πεινάω”» έλεγε.
Από τον Βασίλη Γαλούπη
«Εγώ πώς ζούσα εκείνη την εποχή; Ημουν γραμμένος σε τρία συσσίτια. Ημουν δικηγόρος, είχα πάρει και την άδεια χατιρικώς, γιατί είχα υπηρετήσει στα σύνορα. Ημουν στρατιώτης Κρητικός. Και είχα κι ένα τρίτο συσσίτιο φοιτητή. Εκείνη την εποχή τα συσσίτια έδιναν φασολάδα. Είχα στην τσέπη ένα κουτάλι και πήγαινα σε τρία συσσίτια. Κι έτρωγα τρεις φασολάδες κάθε μεσημέρι και μ’ αυτό έζησα».
Το ένστικτο επιβίωσης οδήγησε τον πρώην πρωθυπουργό σε τρεις φασολάδες, στερώντας τις δύο παραπανήσιες από άλλους που ούρλιαζαν από την πείνα τα βράδια. Χρόνια αργότερα, το πολιτικό του ένστικτο οδήγησε τη χώρα στο «βρόμικο ’89», στις μαύρες εκλογές με το σκάνδαλο Κοσκωτά, τα πακέτα πάμπερς γεμάτα δολάρια, τις κασέτες υποκλοπών που έκανε ο Μητσοτάκης στην Ομόνοια… Ηταν τότε που για πρώτη φορά έμπαινε στον δημόσιο διάλογο ο όρος «διαπλοκή».
Το πολιτικό ένστικτο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη οδήγησε τη χώρα στο «βρόμικο ’89»
Σήμερα, τρεις δεκαετίες μετά, ο γιος του Κωνσταντίνου δεν αρκείται μόνο σε τρεις… φασολάδες. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει ολόκληρη την πίτα. Επιδιώκει να κυριαρχεί απόλυτα κι ασύδοτα στη ζωή του τόπου, με κάθε κόστος για τη θεσμική υπόσταση της χώρας.
Μετατρέπει σε δικό του τσίρκο εξουσίας κοινοβουλευτικούς θεσμούς, όπως η Εξεταστική Επιτροπή και η Επιτροπή Διαφάνειας. Εφευρίσκει και -το χειρότερο- επιβάλλει αντισυνταγματικούς όρους για το απόρρητο, προκειμένου να κλείσει στόματα, για να γλιτώσει το ειδικό δικαστήριο για τις υποκλοπές.
Η δική του ΕΥΠ παρακολουθεί πολιτικούς αντιπάλους δίχως να δίνει λογαριασμό σε κανέναν Θεσμό. Καταργεί με ετσιθελικό νόμο τον ρόλο ανεξάρτητων Αρχών, όπως η ΑΔΑΕ. Αρνείται τις εκκλήσεις αντιπολίτευσης, ΜΜΕ και Ε.Ε. να διερευνηθεί τι συνέβη με το Predator.
Αγνοεί τα πρωτοσέλιδα με σκάνδαλα τύπου Πάτση, άτομο που ο ίδιος έβαλε στα ψηφοδέλτια, και τις καταγγελίες για απευθείας μοιρασιές εκατομμυρίων από το δημόσιο ταμείο σε ημετέρους. Προτιμά να βγει σε ένα μεσημεριανάδικο να κάνει χαβαλέ για κάτι ντολμαδάκια γιαλαντζί παρά να ασχοληθεί με κορυφαία διεθνή έντυπα που αποκαλούν «ψεύτη» τον πρωθυπουργό της Ελλάδας και δημιουργό του νέου Watergate.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στέλνει τη χώρα σε εκλογές με τους δικούς του όρους. Συσκοτίζει το δωμάτιο για να διακρίνεται μόνο αυτός, όταν τριγύρω του υπάρχει σκορπισμένη βρομιά από σκάνδαλα που ο τόπος έχει να δει δεκαετίες. «Μυρίζει εκλογές» είπε. Δεν μυρίζουν, όμως, μόνο οι εκλογές. Μυρίζει όλο το σύστημα Μητσοτάκη. Πρακτικά, αυτό που ζητάει από τους πολίτες είναι να κλείσουν τη μύτη και να τον ξαναψηφίσουν…
Η μπόχα έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας ανταλλάσσονται μπροστά στις κάμερες παραληρήματα περί εκβιασμών μεταξύ ενός πρωθυπουργού κι ενός μεγαλοεφοπλιστή, δύο οικογενειών που συνδέονται με σχέσεις δεκαετιών και που είχαν συναντηθεί μόλις δυο τρεις μέρες πριν.
«Φασιστικό παρακράτος που διέπεται από καθεστώς παρανομίας και οργανωμένου εγκλήματος» χαρακτήρισε το Μαξίμου του Μητσοτάκη ο άνθρωπος του Μαρινάκη. «Δεν είμαστε αντικείμενα εκβιασμού, καλά θα κάνουν όλοι να αναλογιστούν ποιοι είναι οι ρόλοι τους» έστειλε το μήνυμα ο πρωθυπουργός στον εφοπλιστή. Πόσο πιο κάτω μπορεί να κυλήσει ο θεσμός ενός πρωθυπουργού, όταν οι διάλογοι και οι αλληλοκατηγορίες θυμίζουν γκανγκστερικά σίριαλ στο Netflix;
Θωρακισμένος από έναν ατσάλινο κλωβό ασφαλείας με υποκλοπές, αναλώσιμα πιόνια που θυσιάζονται γι’ αυτόν, Κοινοβουλευτική Ομάδα «ευνουχισμένη», Δικαιοσύνη σε κώμα, ΜΜΕ «Πέτσα» που κάνουν το άσπρο μαύρο, δημοσκοπήσεις που θα ζήλευε η Πιονγιάνγκ και επιχειρηματικά συμφέροντα που τον στηρίζουν με το βλέμμα στο Ταμείο Ανάκαμψης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο εστεμμένος ηγέτης του δικού του ακόμα πιο βρόμικου ’89.
Στις κάλπες με δικαστικούς να εκβιάζονται;
Μέσα στις λίστες υποκλοπών που δημοσιεύτηκαν υπάρχουν και ονόματα δικαστικών. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν λειτουργοί της Δικαιοσύνης τελούν υπό καθεστώς εκβιασμών από όποιον τους παρακολουθούσε μέσω Predator.
Με τη μη διεξαγωγή ερευνών και με εμφανή την απόπειρα συγκάλυψης σε ό,τι έχει να κάνει με τη σχέση ΕΥΠ – Predator, είναι ακόμα άγνωστο αν έχουν δημοσιοποιηθεί όλοι οι παρακολουθούμενοι, δικαστικοί και μη, από τον παράνομο κοριό. Μπορεί η ουρά να είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Το μη αμφισβητήσιμο, όμως, είναι πως Ανδρουλάκης και Κουκάκης έγιναν στόχοι παρακολουθήσεων σχεδόν ταυτόχρονα από την ΕΥΠ και το Predator. Η «σύνδεση» των δύο κοριών έχει αποδειχτεί.
Καμία χώρα στον κόσμο δεν μπορεί να λειτουργήσει ομαλά, πολύ περισσότερο να οδηγηθεί στην κάλπη μέσα σε δημοκρατικές συνθήκες, όταν παρακολουθούνται δικαστικοί λειτουργοί. Μάλιστα, δίχως καμία διάθεση της Πολιτείας, δηλαδή κυβέρνησης, θεσμικών οργάνων και δικαστικής εξουσίας να διερευνήσουν τι πραγματικά συμβαίνει.
Η κοινή «γραμμή» που περνάνε όσα μέλη της κυβέρνησης βρίσκονται στις λίστες, ότι «δεν τρέχει τίποτα, δεν με ενδιαφέρει αν με παρακολουθούσαν, δεν πιστεύω τίποτα», διασπείρει τον φόβο σε όλους τους άλλους πυλώνες εξουσίας της χώρας. Απαντες στην Ελλάδα έχουν αντιληφθεί ότι το Μαξίμου δεν θέλει να ασχολείται κανένας με το σκάνδαλο υποκλοπών, ακριβώς επειδή στο κάδρο είναι ο πρωθυπουργός. Σε αυτό το καράβι σύμπλευσης δεν βρίσκει πλέον κανείς μόνο πολιτικούς της Ν.Δ. και φίλα προσκείμενα ΜΜΕ, αλλά και τη Δικαιοσύνη.
Η σκανδαλώδης αναλγησία των δικαστικών Αρχών να εμπλακούν ενεργά και αυτοβούλως σε έρευνες εις βάθος καλώντας όλους τους μάρτυρες και υπόπτους δείχνει ότι ο φόβος υπερτερεί της αλήθειας. Μπορεί, όμως, η Δικαιοσύνη να λειτουργήσει και να αποφασίζει όταν μέλη της είναι παρακολουθούμενα, ενδεχομένως κι εκβιαζόμενα, απ’ όσους άκουγαν κι έβλεπαν τα πάντα για την προσωπική ζωή τους;
Όμηροι αντιπολίτευση, μεγαλοεπιχειρηματίες και ΜΜΕ
Οι κάλπες θα στηθούν με τη διαφθορά να βασιλεύει. Η αντιπολίτευση κατηγορεί τον Μητσοτάκη για θεσμική εκτροπή, με τον ΣΥΡΙΖΑ να αφήνει ήδη αιχμές για υπονόμευση των εκλογών από το εν λειτουργία παράνομο λογισμικό.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Ανδρουλάκης, οι πρώην υπουργοί ΣΥΡΙΖΑ Σπίρτζης – Γεροβασίλη και ο ευρωβουλευτής Κύρτσος, πρώην στέλεχος της Ν.Δ., έχουν ήδη προσφύγει στη Δικαιοσύνη ως θύματα υποκλοπών. Ολοι τους «δείχνουν» το Μαξίμου. Οσο δεν απαντώνται τα ερωτήματά τους από τη Δικαιοσύνη, δεν μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς.
Το ελληνικό κράτος δεν αναζητά καν ποιους παγίδευε το Predator και ποιος εκμεταλλεύεται τις πληροφορίες. Δεν ψάχνει ούτε πόσοι ήταν αυτοί που παρακολουθούνταν. Με τον νέο νόμο, μάλιστα, τα χέρια της ΑΔΑΕ «δέθηκαν» ακόμα περισσότερο, με στόχο η Αρχή να μην επαναλάβει το… λάθος να ψάξει μια υπόθεση, όπως έκανε με αυτήν του Ανδρουλάκη.
Μέσα στις λίστες του Predator υπάρχουν και μεγαλοεπιχειρηματίες ή συνεργάτες τους, όπως και υψηλά ιστάμενα στελέχη σε κορυφαία ΜΜΕ της χώρας. Ολοι αυτοί, και ποιος ξέρει πόσοι ακόμα, είναι δυνητικά «αιχμάλωτοι».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παλεύει τόσο καιρό να πάμε σε εκλογές με ανοιχτό αυτό το ζήτημα. Κάτι που σημαίνει ότι δεν θα γνωρίζει κανείς παρακολουθούμενος, πολιτικός, επιχειρηματίας και μιντιακός, τι στοιχεία έχουν συγκεντρωθεί σε βάρος του, από ποιον και πώς σκοπεύει να τα αξιοποιήσει, αν δεν τα αξιοποιεί ήδη.
Ο καθένας που είδε το όνομά του στη λίστα ή υποπτεύεται ότι είναι σε άλλες λίστες, είναι λογικό να νιώθει τρομοκρατημένος. Ετσι, θέσεις, απόψεις και συμφέροντα μπορούν να μετατοπιστούν και να γείρουν προς την άλλη μεριά μέσα σε μια νύχτα.
Το ψεύτικο «όλα στο φως» έγινε σκοτάδι που σέρνει την προεκλογική περίοδο στον βούρκο. Δυνητικά όλοι είναι παρακολουθούμενοι, άρα κι εκβιαζόμενοι από ένα παράκεντρο που άπαντες υποψιάζονται ποιος το ελέγχει, αλλά η Δικαιοσύνη και οι Επιτροπές της Βουλής δεν κάνουν τίποτα για να το αποδείξουν. Κανέναν δεν φαίνεται να απασχολεί ότι κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι ήδη έρμαια εκβιασμών, ούτε αν ακόμα και σήμερα υπάρχουν τέτοιες παρακολουθήσεις.
Εξευτελιστικό δίλημμα στους πολίτες
Ο διχαστικός και τοξικός λόγος του πρωθυπουργού έγινε ορατός με την πανδημία. Εν όψει των εκλογών τα διλήμματα επιστρέφουν. «Εγώ ή ο Τσίπρας», «Αυτοδυναμία ή τερατογένεση ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ», «Οικονομία ή υποκλοπές;».
Επί μέρες κι εβδομάδες στα πάνελ των καναλιών τα στελέχη της Ν.Δ. προτάσσουν την οικονομία, όταν η συζήτηση πάει στις υποκλοπές. Λένε ότι «οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για τις παρακολουθήσεις, αλλά μόνο για τις τσέπες τους». Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, ούτε στην οικονομία που έτσι κι αλλιώς δεν πάει καλά με τέτοιο όργιο αισχροκέρδειας, ούτε με τη δήθεν αδιαφορία του κόσμου για θέματα δημοκρατίας και ηθικής. Δείχνει, όμως, τον εθισμό που έχουν οι εμπνευστές τέτοιων αφηγημάτων στις διαστρεβλώσεις απολυταρχικού τύπου.
Οι πολίτες παρουσιάζονται σαν άβουλα «στομάχια» που ανέχονται τα πάντα, αρκεί να εξασφαλίσουν την φασολάδα τους. Αν η κυβέρνηση τούς παρέχει μια γαβάθα κι ένα κουτάλι, τότε μπορεί να υποκλέπτει, να μοιράζει σε όποιον θέλει απευθείας αναθέσεις από το δημόσιο ταμείο ή να λειτουργεί αντισυνταγματικά.
Η κληρονομιά Μητσοτάκη και η κυνική ανταλλαγή με τους ψηφοφόρους
Ο πρωθυπουργός, σαν εκπαιδευμένο λαγωνικό, «μυρίζει εκλογές» στον αέρα, λες και μαγειρεύονται στην κουζίνα κάποιου άλλου και δεν τις αποφασίζει αυτός. Η πολιτική κληρονομιά του Μητσοτάκη γι’ αυτές τις εκλογές είναι ψέματα, σκάνδαλα, διχασμός και εκτίναξη της εισοδηματικής ανισότητας. Εχει προ πολλού περάσει το σημείο της συγκάλυψης και γνωρίζει ότι το ξέρουμε.
Γι’ αυτό στην ουσία του βασικού του αφηγήματος βάζει ξεδιάντροπα την πιο κυνική ανταλλαγή με τους ψηφοφόρους. Επιδόματα, με αντάλλαγμα να κάνουν τα στραβά μάτια στη διαφθορά, που για τα δικά του μέτρα δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί και χρειάζεται λίγο ακόμα στην πρωθυπουργία.
Αλλά γίνεται χειρότερο. Ο πρωθυπουργός βρίσκεται ξεκάθαρα υπό καθεστώς εκβιασμού, μας το είπε ο ίδιος στην τηλεόραση, και τίποτα δεν είναι πιο πολύτιμο από έναν πρωθυπουργό με «χρέος ευγνωμοσύνης» προς κάποιους, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά όσοι επιχειρηματίες κρεμούσαν τις απειλές τους στα περίπτερα μέχρι πρότινος.
Η αγωνία του Μαξίμου περιορίζεται στο να αποτινάξει από πάνω του κάθε ευθύνη για τις συγκεκριμένες παρακολουθήσεις. Αφού δεν αποδεικνύεται ευθύνη του πρωθυπουργού, όλα καλά για την κυβέρνηση κι ας έχουν υπονομευτεί επικίνδυνα η εθνική ασφάλεια και η δημοκρατία. Ενα διάτρητο σκηνικό στη χώρα, ειδικά προ εκλογών, αποτελεί κρίση δημοκρατίας, αλλά η κυβέρνηση αδιαφορεί. «Συμβαίνουν κι αλλού αυτά» απαντάνε ανέμελα.
Η κοινωνία βρίσκεται απέναντι στη μεγαλύτερη εκτίναξη του κόστους ζωής και τη χειρότερη πληθωριστική κρίση από το ’70. Επί Μητσοτάκη λαμβάνει χώρα η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου από τους αδύναμους στους πλούσιους. Ο πληθωρισμός ροκανίζει τις καταθέσεις του κόσμου και εξανεμίζει τα εισοδήματά του, την ίδια ώρα που αβγαταίνει τις περιουσίες των ισχυρότερων. Η κυβέρνηση, αντί να παρέμβει να διορθώσει τις στρεβλώσεις, διαφημίζει ποσοστά ανάπτυξης που δεν αφορούν κανέναν παρά ελάχιστους επιχειρηματίες, αλλά πλασάρονται στους ψηφοφόρους ως ιστορία επιτυχίας.
Σε κάθε λογής σκάνδαλο που έρχεται στο φως, η κυβέρνηση δεν μπαίνει πια καν στον κόπο να δικαιολογηθεί. Απλά κουνάει τους ώμους και πάει παρακάτω. Από την άλλη, ο Μητσοτάκης προφανώς λογαριάζει ότι η οικονομική ανέχεια ίσως και να μειώσει την όρεξη των ψηφοφόρων να τιμωρήσουν τη διαφθορά. Ο πρωθυπουργός ποντάρει στο ότι, εκτός από το να ψηφίσουν κάποιον άλλον ή να απέχουν, οι ψηφοφόροι έχουν και την επιλογή να ανεχθούν τη διαφθορά!