Είναι πλέον δίδαγμα και όχι θεωρία πως οι χώρες που παράγουν ζωτικά αγαθά όπως υδρογονάνθρακες, σιτηρά κλπ θα τα χρησιμοποιούν από τώρα και στο εξής μοχλό πίεσης και επιβολής καταστάσεων, όχι εναντίον τους φυσικά.
Το είχαμε ξαναζήσει με το από χώρες του Ισλάμ εμπάργκο πετρελαίου τέσσερα περίπου χρόνια μετά τον πόλεμο των έξη ήμερών, όταν η Ιορδανία απώλεσε το γνωστό μεγάλο κομμάτι, και η Συρία τα υψώματα του Γκολάν.
Η ομοιοπαθούσα Αίγυπτος επαναπάτρισε το Σινά που ήταν στον ίδιο πόλεμο χαμένο. Τότε οι Άραβες κατάλαβαν το μεγάλο όπλο που είχαν στα χέρια τους, το χρησιμοποίησαν, και αργότερα η ηρεμία επανήλθε στον πλανήτη.
Κρατούσε τότε η εποχή της ΕΣΣΔ της οποία όλες οι στέπες ήσαν σκεπασμένες μονίμως με χιόνι, και οι μεταφορές σιτηρών από την ήπειρο της Αμερικής, ήταν ζωτικές για ένα κόσμο που σήμερα όχι μόνο δεν τις έχει ανάγκη καμία, αλλά αντιθέτως άλλες χώρες πρόκειται, μέσα στον φετινό χειμώνα, να δοκιμαστούν αν ο εφοδιασμός τους διακοπεί από τον κόσμο αυτόν.
Είναι οι ηπειρωτικές Ευρωπαικές χώρες που εξαρτώνται πλήρως, από τα πιο πάνω δύο αγαθά!
Το άν και πως θα επιβιώσουν, άγνωστο μέχρι στιγμής. Έτσι ταξιδεύοντας χωρίς πρόνοια «ρεζέρβας» θα ξεμείνουν. Και τότε; Πάντως δεν μπορείς να «τιμωρείς» αυτόν που σου δίνει ψωμί να φάς λόγω του ότι έχει αυτός εδαφικές διαφορές, ακραίες διαφορές, με τον γείτονά του. Υπήρχαν τρόποι πρόληψης, που δεν αξιοποιήθηκαν, και τώρα;
Τουλάχιστον ας γίνει το μάθημα για να μήν επαναληφθούν τέτοια διλλήματα στο μέλλον, αφού και οι δύο εμπλεκόμενοι στερούνται, πλην ματαιοδοξίας, ουδενός ετέρου ερείσματος για πόλεμο.