Με βασική αρχή ότι ο Έλληνας αρνείται κατά κύριο λόγο να ακούσει, αλλά επιμένει να μιλά μόνο αυτός, υποστηρίζοντας πως έχει πάντα δίκιο, οι έννοιες ήθος, ποιοτικό ύφος και μεστός λόγος είναι κατ’ ουσίαν ανύπαρκτες
Εάν παρατηρήσει κανείς το δημόσιο διάλογο θα διαγνώσει ότι η χώρα κινείται σε ρυθμούς καφενείου. Ο δημόσιος διάλογος είναι συνυφασμένος με την έννοια της δημοκρατικής κοινωνίας και ως εκ τούτου πρέπει να τηρείται και το αναγκαίο επίπεδο από τους πολιτικούς.
Όμως η κατάσταση κυριολεκτικά έχει ξεφύγει σε πολύ μεγάλο βαθμό και πλέον δεν είναι λίγοι που εκφέρουν λόγο πεζοδρομίου. Αυτό θα ήταν κατανοητό για ορισμένες κατηγορίες πολιτών με συγκεκριμένη κοινωνική θέση, αλλά δεν επιτρέπεται και δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτό από πολιτικούς.
Εάν παλαιότερα ο τηλεοπτικός διάλογος -οι καβγάδες που πολλοί ήταν και «στημένοι»- κυριαρχούσε ως μια σημαντική κατηγορία πολιτικής ζύμωσης, πλέον όλα τα φώτα είναι στο διαδίκτυο.
Αν και υπάρχει η χρυσή ευκαιρία το διαδίκτυο να λειτουργήσει ως κύτταρο πραγματικής δημοκρατίας, εντούτοις όμως όλοι κινούνται σε ρυθμούς καφενείου και μάλιστα παλαιότερων εποχών. Αν και υπάρχει αυθεντικότητα, εντούτοις αυτό το στοιχείο αλλοιώνεται από το φανατισμό από διάφορες πλευρές.
Με βασική αρχή ότι ο Έλληνας αρνείται κατά κύριο λόγο να ακούσει, αλλά επιμένει να μιλά μόνο αυτός, υποστηρίζοντας πως έχει πάντα δίκιο, οι έννοιες ήθος, ποιοτικό ύφος και μεστός λόγος είναι κατ’ ουσίαν ανύπαρκτες.
Ύβρεις, χαρακτηρισμοί, ακρότητες και χυδαιότητες από όλες τις πλευρές του πολιτικού συστήματος.
Δυστυχώς, ο δημόσιος διάλογος όλο και πιο συχνά αποδυναμώνεται σε ουσία και ενδυναμώνεται σε ένταση. Επικρατεί η λογική όποιος φωνάξει πρώτος θα κερδίσει τις εντυπώσεις και θα φτιάξει κλίμα. Στο διαδίκτυο ο πολιτικός που… ξεφεύγει από τα πολιτισμένα πλαίσια ξεγυμνώνεται!
Οι πολίτες το βλέπουν και αγανακτούν με όσα φαιδρά γίνονται και αναπολούν άλλο ύφος και ήθος. Παλαιότερα στο καφενείο και να έλεγε κανείς μια βλακεία, έμενε στους τέσσερις τοίχους του. Πολλές φορές τους διάφορους «ψευτόμαγκες» που κάνανε φασαρία τους πετούσαν έξω.
Στο διαδίκτυο δυστυχώς επιβιώνουν και ουδείς μπορεί να τους αποβάλλει. Το καφενείο είχε τους κανόνες του. Ήταν πιο αυθεντικό, γιατί ήταν αληθινό!
Μόνο που η πολιτική δεν πρέπει να γίνεται με όρους καφενείου.