Η μετατροπή των πολιτικο-οικονομικών κυρώσεων σε απηνή πολεμική αντεπίθεση, οδηγεί τους αντιμαχόμενους σε πιθανή αμοιβαία ανεπανόρθωτη καταστροφή,
Ας ξεκαθαρίσουμε από την αρχή αυτού του κειμένου ορισμένες αδιάσειστες και πικρές αλήθειες. Και συγκεκριμένα:
1. Οι εξ αρχής αδιευκρίνιστες κυρώσεις κατά της Ρωσίας για την εισβολή της στα ρωσόφωνα τμήματα της Ουκρανίας, από οικονομικές μετατράπηκαν εν μία νυκτί από ελαφρό σε βαρύτατο πολεμικό υλικό, υπέρ των πολιορκουμένων Ουκρανών.
2. Εάν απλουστεύσουμε τις ονομασίες των δύο στρατοπέδων θα καταλήγαμε στους χαρακτηρισμούς «ανατολικό» και «δυτικό» ή «βόρειο» και «νότιο» στρατόπεδο. Έτσι, στο ανατολικό στρατόπεδο εντάσσονται η Ρωσική Ομοσπονδία με τη Λευκορωσία και στο δυτικό στρατόπεδο οι επικεφαλής των πολεμικών επιχειρήσεων κατά της Ρωσίας, ΗΠΑ, με το ΝΑΤΟ και η επιπόλαια, άκριτα και αυτοκαταστροφικά συστρατευμένη Ε.Ε.
3. Η Ελλάδα με τις εσπευσμένες κυβερνητικές της αποφάσεις κατέχει τα πρωτεία της «συμμαχικής» υπέρ του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ επιθετικής εκστρατείας κατά της Ρωσίας. Χωρίς να συνεννοηθεί με όλες τις πολιτικές δυνάμεις μας, έσπευσε από τους πρώτους εταίρους της Ε.Ε. να στείλει δικό της πολεμικό εξοπλισμό στον έντονα αμφισβητούμενο ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι.
4. Την ίδια αυτή περίοδο της άτακτης και απερίσκεπτης μετατροπής των οικονομικών σε πολεμικές κατά της Ρωσίας κυρώσεις, τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. δεν μετείχαν στις αποστολές πολεμικού υλικού στον αυτοανακυρηγμένο (με τις ευλογίες του κυρίου Μπάιντεν και του γεν. γραμματέα του ΝΑΤΟ Γιενς Στόλτενμπεργκ) «στρατηλάτη» του δυτικού στρατοπέδου Ζελένσκι. Οι επιφυλάξεις αυτών των χωρών στηρίζονται στο επιχείρημα ότι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας οδήγησαν στη διακοπή από τη Ρωσία της παροχής πετρελαίου και αερίου, αλλά και δημητριακών στην Ε.Ε.
Όταν η αίγα ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη
Η χώρα μας, από απερίσκεπτη απρονοησία τμήματος του πολιτικού μας κόσμου ή δεν το περίμενε, ή δεν το αναλογίστηκε, ότι σειρά μέτρων άμυνας και συμμαχικής αχρεώστητης ευθύνης, εδώ και μερικά χρόνια την εξέθεταν έναντι της Ρωσίας, του Βλαντιμίρ Πούτιν. Μόνον στην περίοδο της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, διευρύνθηκε το πεδίο των αμερικανο-νατοϊκών βάσεων στη Θεσσαλία και την Αλεξανδρούπολη. Μάλιστα η βάση του νομού Έβρου σαν «καρφί στο μάτι» δεσπόζει ως προχωρημένος αμυντικο-επιθετικός προμαχώνας του αμερικανο-νατοϊκού διπόλου στο μαλακό υπογάστριο του χώρου αμυντικής ευθύνης της Ρωσίας.
Η Μαρία Ζαχάροβα εκπρόσωπος τύπου του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών με τη λογική του «ναι μεν, αλλά», από τη μία πλευρά, καυτηριάζει την εσπευσμένη και άκριτη ένταξη της Ελλάδας στο αντιρωσικό πολεμικό μέτωπο και από την άλλη πλευρά θυμίζει τις απαρχές της ρωσοελληνικής φιλίας, που χρονολογούνται από την εποχή του Ιωάννη Καποδίστρια.
Όμως οι δικοί μας φύλακες των βορείων Θερμοπυλών ή δεν αναλογίστηκαν ή αψήφησαν τις αναμενόμενες ρωσικές αντιδράσεις, τόσο για τη διαρκή εκ μέρους της Ελλάδας και χωρίς την έγκριση του ΚΥΣΕΑ και του Κοινοβουλίου αποστολή πολεμικού υλικού στον «στρατηλάτη» του κυρίου Μπάιντεν, τον ηθοποιό με τις διαρκείς μεταμορφώσεις Ζελένσκι, όσο και για τον έντονο αντιρωσικό χαρακτήρα της επίσημης εξωτερικής μας πολιτικής.
Έτσι, η εντελώς πρόσφατη απόφαση για απέλαση 8 Ελλήνων διπλωματών από την ελληνική πρεσβεία της Μόσχας και τα προξενεία μας στη Ρωσία ήταν κάθε άλλο παρά κεραυνός εν αιθρία, αλλά αναμενόμενη διπλωματική αντίδραση. C’ est la guerre (άρα έχουμε πόλεμο) θα ήταν η παλαιά καθιερωμένη απάντηση σε παρόμοια επαναλαμβανόμενα γεγονότα, από τους υφιστάμενους τις επιθέσεις.
Για του λόγου το αληθές σκόπιμο και ωφέλιμο είναι να θυμίσω κάποιες κατ’ αρχήν διακριτικές, αλλά σαφείς προειδοποιήσεις για τις αυστηρές διπλωματικές αποφάσεις της Μόσχας και συγκεκριμένα:
α) Η αμέσως μετά την αποστολή του οπλισμού καλάζνικοφ προς τον Ζελένσκι υπενθύμιση από τον Σεργκέι Λαβρόφ (ρώσο ΥΠΕΞ) και την εκπρόσωπο Τύπου του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα ότι η Ελλάδα με τη συμπεριφορά της αυτή εκτίθεται απρόκλητα και εχθρικά εναντίον της Ρωσίας, η οποία διατηρεί άριστες σχέσεις από την εποχή του Ιωάννη Καποδίστρια που ήταν υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας (1815-1822).
β) Η Μαρία Ζαχάροβα χαρακτηρίζει «λάθος επιλογή» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής να εντάξει την χώρα μας στο αντιρωσικό μέτωπο. Μερίδα των ΜΜΕ, χαρακτηρίζει «εχθρική επίθεση» της Ζαχάροβα κατά της Ελλάδας τη δήλωσή της αυτή.
Συμπέρασμα: Αν παραδεχτούμε χωρίς προφάσεις εν αμαρτίαις, ότι η μετατροπή των πολιτικο-οικονομικών κυρώσεων σε απηνή πολεμική αντεπίθεση, οδηγεί τους αντιμαχόμενους σε πιθανή αμοιβαία ανεπανόρθωτη καταστροφή, ας επιλέξουν οι αντιμαχόμενοι τη λύση της ειρήνευσης. Διαφορετικά, οι πύλες μιας παγκόσμιας ανάφλεξης παραμένουν ανοικτές!