Η Ντόρα τα είπε μια χαρά χθες στον Σκάι: ότι η Κομισιόν τα έχει χαμένα. Ότι ζει σε γυάλινο κόσμο. Ότι αυτή η Επιτροπή είναι ακατάλληλη.
Από τον Μανώλη Κοττάκη
Ότι κακώς σιώπησαν οι Βρυξέλλες στην επίθεση που δέχθηκε ο πρωθυπουργός. Ότι ολιγωρούν και δεν βρίσκουν λύσεις για την καταπολέμηση της ενεργειακής κρίσης. Ηταν μάλιστα εξαιρετικά ενδιαφέρον να ακούς αυτής της έντασης την κριτική από μια προσωπικότητα που ηγήθηκε της εκστρατείας τού «Ναι» στο αψυχολόγητο δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Καλώς λοιπόν έπραξε η πρώην υπουργός Εξωτερικών, άριστα τα έψαλε στο «ιερατείο».
Αυτό που δεν πρόλαβε όμως να εξηγήσει στον περιορισμένο τηλεοπτικό χρόνο που διήρκεσε η συνέντευξη (ή δεν θέλησε να πει) ήταν γιατί συμπεριφέρεται έτσι η Ένωση. Είναι μόνο ζήτημα ανικανότητας μιας ηγεσίας που είναι κατώτερη των περιστάσεων ή μήπως είναι και κάτι άλλο; Και κάτι ακόμη; Ας είμαστε ειλικρινείς… Στο ενεργειακό η Ένωση αποτυγχάνει, γιατί καλείται να εφαρμόσει μια πολιτική που δεν ταυτίζεται απολύτως με τα συμφέροντά της. Το ευρωπαϊκό συμφέρον δεν ταυτίζεται απολύτως με το ατλαντικό στην ενέργεια και όση προσπάθεια και αν κάνει η Κομισιόν για να τετραγωνίσει τον κύκλο αυτό είναι απλά αδύνατον.
Ο πόλεμος έγινε πρωτίστως για τον Nord Stream 2 και οι πάντες ψιθυρίζουν, χωρίς όμως να τολμούν να το ομολογήσουν δημοσίως, ότι το φυσικό αέριο που προμηθευόταν μέχρι πρότινος η Ευρώπη από τη Μόσχα ήταν απείρως φθηνότερο από αυτό που καλείται να εισαγάγει τώρα. Η Δύση αποφάσισε να καταργήσει τον καπιταλισμό και τον ελεύθερο ανταγωνισμό, στον οποίο διαμορφώνονται ελεύθερα οι τιμές για λόγους γεωπολιτικής.
Η Δύση επέλεξε για την Ευρώπη και τους λαούς της το ολιγοπώλιο της ακρίβειας. Η Ευρώπη, αφού αποδείχθηκε ανίκανη να αποτρέψει έναν πόλεμο που ξέσπασε στο έδαφός της, τώρα καλείται, στο όνομα της συμμαχίας, να εφαρμόσει μια πολιτική που καταστρέφει τις ζωές των πολιτών της. Που αποσταθεροποιεί -αν δεν ξεσηκώνει- τις κοινωνίες. Που αποτελεί υγρασία διαβρωτική για τις δημοκρατίες. Δεν είναι, λοιπόν, μόνο θέμα ανικανότητας της Κομισιόν. Ούτε βεβαίως είναι το εθνικό συμφέρον μόνο που εμποδίζει τις ηγεσίες να προχωρήσουν τάχιστα στην εκπόνηση μιας ευρωπαϊκής λύσης για το Ενεργειακό.
Είναι ο ίδιος ο ατλαντισμός που εμποδίζει την Ενωση να αναλάβει συντεταγμένη πρωτοβουλία για ενιαία ευρωπαϊκή λύση. Είναι εν τέλει ο ατλαντισμός αυτός που διαλύει την ενότητα της Ευρώπης! Η κυρία Μπακογιάννη το είχε υπαινιχθεί σχεδόν πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, επισημαίνοντας ότι ο ασφυκτικός τρόπος που λειτουργούν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία δεν βοηθά τους Ευρωπαίους, ούτε εμποδίζει την αποτροπή της σύρραξης. Αυτή τη φορά επέλεξε απλώς να σιωπήσει στο σκέλος αυτό.
Όσον αφορά δε τη στάση της Ένωσης στα Ελληνοτουρκικά και την απαράδεκτη σιωπή της στην επίθεση που εξαπέλυσε ο πρόεδρος Ερντογάν κατά του Ελληνα πρωθυπουργού, εδώ δεν φταίει ο ατλαντισμός – εδώ φταίει ο κακός μας ο καιρός. Οταν οι Γερμανοί, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί, ακόμη και οι Μαλτέζοι εξαρτώνται από τις πληρωμές εξοπλιστικών προγραμμάτων που παραγγέλνουν οι Τούρκοι ή από τις καταθέσεις μαύρου και άσπρου πολιτικού και επιχειρηματικού χρήματος σε τράπεζες του Νότου, δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για τις αιτίες της σιωπής τους. Εδώ που φτάσαμε, θέμα χρόνου είναι να μπουν στο παιχνίδι των τουρκικών παραγγελιών και οι φίλοι μας οι Γάλλοι και να αυξηθούν οι σιωπές. Τίποτε από όλα όσα συμβαίνουν λοιπόν δεν είναι ανεξήγητο. Ολα εξηγούνται.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν αλλάζουν. Καλά κάνουμε και τα καταγγέλλουμε, λοιπόν, άριστα έπραξε η κυρία Μπακογιάννη και «τα έχωσε» χθες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή μήπως και πάρει το μήνυμα, το μείζον όμως είναι να έχουμε αποτέλεσμα. Η Σύνοδος Κορυφής της προσεχούς εβδομάδας θα αποτελέσει ένα δείγμα. Ας ελπίσουμε και ας προσευχηθούμε.