Μιχάλης Κονιόρδος*
Καθώς περιμένεις την μια από τις λυπητερές της χρονιάς, τον ΕΝΦΙΑ δηλαδή και καθώς ακούς πως το 80% των υπόχρεων θα δει μειωμένες τις φετινές λυπητερές, δεν μπορείς παρά να αισιοδοξείς πως δεν πάνε όλα στραβά, κάτι θα γλυτώσεις και θα μπαλώσεις τρύπες στον λογαριασμό του ρεύματος και σ’ όποια άλλα πληθωριστικά μέτωπα της καθημερινότητας σου.
Ιδιαίτερα αν έχεις καταφέρει και πουλήσει το κάτι τις.
Οπότε κάνεις ένα απλό αριθμητικό υπολογισμό και από την περσινή λυπητερή αφαιρείς το ποσό που αναλογούσε στο κάτι τις που πούλησες και λες «Ωραία, η φετινή θα είναι το πολύ τόσο» : 1.745,86 – 282,47 = 1.463,39 ευρώ θα είναι το πολύ αυτό το τόσο. Λες.
Αμ δε…
Διαβάζεις την φετινή λυπητερή και λαμπαδιάζεις : 3.452,97! Σχεδόν 100% πάνω από πέρσι. Μα πως ; Πως γίνεται τα τέσσερα περσινά ακίνητα να φορολογούνται με 1.745,86 ευρώ και τα τρία που απέμειναν να φορολογούνται με 3.452,97 ευρώ;
Διαβάζω τα «ψιλά» και αντικρύζω έκθαμβος το θαύμα της οικονομικής ανάπτυξης της ακίνητης περιουσίας, όσης απέμεινε δηλαδή:
Το ένα ακίνητο αξίας 122.210,47 ευρώ με τιμή ζώνης τα 2.250 ευρώ, φορολογείτο με 502,56 ευρώ στην περσινή λυπητερή. Για το ίδιο πάντοτε ακίνητο το θαύμα της οικονομικής ανάπτυξης να ‘ναι καλά, οπότε σύμφωνα με την φετινή λυπητερή, η αξία του απογειώθηκε στα 198.252,54 με τιμή ζώνης πλέον τα 3.650 ευρώ και φορολογούμενο με 770,60 ευρώ…
Το δεύτερο ακίνητο αξίας 98.733,78 ευρώ με τιμή ζώνης τα 4.850 ευρώ, φορολογείτο με 502,56 ευρώ στην περσινή λυπητερή. Για το ίδιο πάντοτε ακίνητο το θαύμα της οικονομικής ανάπτυξης να ‘ναι καλά, οπότε σύμφωνα με την φετινή λυπητερή, η αξία του τσίμπησε το κάτι παραπάνω και σκαρφάλωσε στα 104.841,03 με τιμή ζώνης πλέον τα 5.150 ευρώ και φορολογούμενο με 797,18 ευρώ…
Το τρίτο ακίνητο αξίας 181.409,67 ευρώ με τιμή ζώνης τα 4.850 ευρώ, φορολογείτο με 263,11 ευρώ στην περσινή λυπητερή. Για το ίδιο πάντοτε ακίνητο το θαύμα της οικονομικής ανάπτυξης να ‘ναι καλά, οπότε σύμφωνα με την φετινή λυπητερή, η αξία του επίσης τσίμπησε το κάτι παραπάνω και σκαρφάλωσε στα 192.630,89 με τιμή ζώνης πλέον τα 5.150 ευρώ και εκρηκτικά φορολογούμενο με 1.885,19 ευρώ! Από 263,11 ευρώ στα 1.885,19 ευρώ…
Αυτά όσον αφορά την κατέχουσα την ψιλή κυριότητα.
Ο Μπρεχτ έχει μια σκηνή στον «Κύκλο με την κιμωλία» , όπου ο ήρωας αναρωτιέται «Τι σημασία έχει η ληστεία μιας Τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της;» Αναρωτιέμαι αν κάτι ανάλογο θα έγραφε και για τον ΕΝΦΙΑ.
Πάμε τώρα στον επικαρπωτή. Επαναλαμβάνεις τον αντίστοιχο απλό αριθμητικό υπολογισμό που σε αφορά και από την περσινή λυπητερή αφαιρείς το ποσό που αναλογούσε στο κάτι τις που πούλησες και λες «Ωραία, η φετινή θα είναι το πολύ τόσο» : 1.110,16 – 121,06 = 989,10 ευρώ θα είναι το πολύ αυτό το τόσο. Λες.
Αμ δε…
Έχεις βέβαια ήδη εισπράξει την ψυχρολουσία με την φετινή λυπητερή της κατέχουσας τη ψιλή κυριότητα και περιμένεις να διαβάσεις με την ιδιότητα του επικαρπωτή την δική σου ποινή : Από τα 1.110,16 περσινά κι ενώ προσδοκάς το πολύ 989,10 ευρώ να ‘ναι η λυπητερή του επικαρπωτή, να τη , να τη πετιέται από παντού που λέει και τραγούδι και να ‘ναι καλά το θαύμα της οικονομικής ανάπτυξης που σε προσγειώνει στην οδυνηρή ανάγνωση των φετινών υποχρεώσεών σου που από τα 1.110,16 περσινά ευρώ σε μεταφέρει όχι και τόσο ανώδυνα στα 1.836,26 ευρώ.
Το ένα ακίνητο αξίας 52.375,82 ευρώ με τιμή ζώνης τα 2.250 ευρώ, φορολογείτο με 215,38 ευρώ στην περσινή λυπητερή. Για το ίδιο πάντοτε ακίνητο το θαύμα της οικονομικής ανάπτυξης να ‘ναι καλά, οπότε σύμφωνα με την φετινή λυπητερή, η αξία του απογειώθηκε στα 84.965,38 με τιμή ζώνης πλέον τα 3.650 ευρώ και φορολογούμενο με 330,26 ευρώ…
Το δεύτερο ακίνητο αξίας 47.016 ευρώ με τιμή ζώνης τα 4.850 ευρώ, φορολογείτο με 153,92 ευρώ στην περσινή λυπητερή. Για το ίδιο πάντοτε ακίνητο το θαύμα της οικονομικής ανάπτυξης να ‘ναι καλά, οπότε σύμφωνα με την φετινή λυπητερή, η αξία του κι εδώ τσίμπησε το κάτι τις αποφασίζοντας να προσγειωθεί στα 49.924,30 με τιμή ζώνης πλέον τα 5.150 ευρώ και φορολογούμενο με 355,09,60 ευρώ…
Το τρίτο ακίνητο αξίας 93.296,40 ευρώ με τιμή ζώνης τα 4.850 ευρώ, φορολογείτο με 113,78 ευρώ στην περσινή λυπητερή. Για το ίδιο πάντοτε ακίνητο το θαύμα της οικονομικής ανάπτυξης να ‘ναι καλά, οπότε σύμφωνα με την φετινή λυπητερή, η αξία του επίσης τσίμπησε το κάτι παραπάνω και σκαρφάλωσε στα 99.067,31 με τιμή ζώνης πλέον τα 5.150 ευρώ και εκρηκτικά φορολογούμενο με 954,59 ευρώ! Από 113,78 ευρώ στα 954,59 ευρώ…!!! Κύριε ελέησον!
Η τελική σούμα είναι : η μεν κατέχουσα την ψιλή κυριότητα από την περσινή Ενφιακή λυπητερή των 1.746,86 ευρώ που κατά πως φαίνεται δεν ήταν αρκούντως αρκετή βρίσκεται αντιμέτωπη με την υποχρέωση καταβολής 3.452,97 ευρώ, ο δε επικαρπωτής από την λυπητερή των 1.110,16 καθίσταται υπόχρεος καταβολής 1.836,26 ευρώ.
Προσθέτοντας τις δύο υποχρεώσεις καθώς πρόκειται για τις ίδιες περιουσίες, έχουμε μέσα σε μια χρονιά τον διπλασιασμό της φοροδοτικής υποχρέωσης που από τα 2.857,02 ευρώ ίπταται ως τα 5.289,23 ευρώ.
Κι αν πέρσι τα έβγαζες κουτσά-στραβά πέρα, τώρα εν μέσω πρωτοφανών τιμαριθμικών αυξήσεων που αντιμετωπίζεις, καλείσαι να βρεις άκρη από πού θα βρεις να καλύψεις αυτά τα επιπλέον 2.432,21 ευρώ (5.289,23 – 2.857,02 = 2.432,21) που στα ζητάει πίσω η οικονομική ανάπτυξη που διαπίστωσαν, εμπνεύσθηκαν, ονειρεύθηκαν οι μάγειροι του ΕΝΦΙΑ…
Απ’ όσο γνωρίζω τα ακίνητα που δεν ιδιοκατοικούνται συνήθως ενοικιάζονται (αν δεν είναι κατειλημμένα από συλλογικότητες) για να αποφέρουν μια κάποια πρόσοδο. Στην προκειμένη περίπτωση καλούμαι να ζητήσω από τον ενοικιαστή (το άλλο ακίνητο είναι κλειστό, καθώς πέρσι έκανε στάση πληρωμών η επιχείρηση που το νοίκιαζε και εξαφανίστηκαν οι υπεύθυνοί της!) που ως τώρα πληρώνει ενοίκιο 700 ευρώ τον μήνα να δεχθεί μια αύξηση του ενοικίου ισόποση και ευθυγραμμισμένη με το αναπτυξιακό πνεύμα της Ενφιακής ετυμηγορίας, τουτέστιν 2.432,21 ευρώ επιμερισμένα σε 12 μηνιάτικα, δηλαδή 220 ευρώ κερατιάτικα στα 700 ευρώ.
Αλλά αυτό είναι άδικο. Και για τον ενοικιαστή και για τις δυο ψυχές που προσδοκούν μια κάποια πρόσοδο. Αυτό δεν λέγεται οικονομική ανάπτυξη. Εξαπάτηση είναι. Πρόκειται για μια προκλητική αλχημική λογιστική εφεύρεση για να «βγει» το συνολικό εισπρακτέο ποσό και για να δικαιολογηθεί το πλασματικό και λαϊκίστικο αφήγημα περί ελαφρύνσεων που προκαλεί οργή. Τουλάχιστον αυτό: Οργή.
*Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, Τμήμα Διοίκησης Τουρισμού