Τι κι αν πολλοί αναλυτές αλλά και απόστρατοι αξιωματικοί, σχολιάζοντας την απόφαση Μητσοτάκη για εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία, τονίζουν ότι η Ελλάδα δεν είναι Ελβετία. Κάποια «παπαγαλάκια» δε σηκώνουν «μύγα στο σπαθί τους»! Στόχος, όπως με τα εμβόλια και τα μνημόνια, είναι και πάλι ο διχασμός της κοινωνίας
Όσο περνούν οι μέρες και η εισβολή της Ρωσίας συνεχίζεται, τόσο περισσότερο τα «παπαγαλάκια», ένθεν και ένθεν, υπερτονίζουν και υπερασπίζονται τα αφηγήματα των δύο πλευρών, πολλές φορές με τρόπο επικίνδυνα πρόχειρο για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας.
Ειδικά απέναντι σε όσους, ακόμη και απόστρατους αξιωματικούς υψηλού κύρους, εκφράζουν προσεκτικά τη διαφωνία τους ή τις ενστάσεις τους απέναντι στην απόφαση του πρωθυπουργού να στείλει πολεμικό υλικό στην Ουκρανία, επιχειρείται «καπέλωμα» με ανιστόρητα «πυροτεχνήματα» εθνικιστικών αποχρώσεων.
Μοιάζει σαν κάποιοι να αντιμετωπίζουν τη σοβαρότερη κρίση των τελευταίων 40 ετών στην Ευρώπη, με όρους φτηνού μάρκετινγκ, με ό,τι αυτό μπορεί να επιφέρει σε βάρος της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας.
Ακόμη και μετά τις δηλώσεις της εκπροσώπου του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρίας Ζαχάροβα, οι οποίες δείχνουν ότι οι σχέσεις Αθήνας και Μόσχας είναι στο χειρότερο σημείο της νεότερης ιστορίας, το κεντρικό αφήγημα που «παπαγαλίζουν» όσοι ορθώνουν τείχη, χωρίς δεύτερη σκέψη, υπεράσπισης των τελευταίων κυβερνητικών πρωτοβουλιών με την αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία, στηρίζεται σε δύο πυλώνες:
1) Όποιο κόμμα κι αν ήταν στην κυβέρνηση, το ίδιο θα έκανε δεδομένου ότι η Ελλάδα είναι στο ΝΑΤΟ και μια μη συμμετοχή σε τέτοιο επίπεδο δε θα έδειχνε την έμπρακτη στήριξη της χώρας στη Δύση
2) η Ελλάδα, εν τέλει, δεν είναι παρά μια μικρή, ανίσχυρη χώρα.
Τι κι αν πολλοί απόστρατοι αξιωματικοί όλων των σωμάτων τονίζουν ότι η Ελλάδα δεν είναι ούτε Ελβετία, ούτε Τουρκία, όχι υποτιμώντας τις δυνατότητες αποτροπής της χώρας μας, αλλά υπενθυμίζοντας τα μεγέθη συγκριτικά με τη Ρωσία και τις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες, δεδομένου ότι στην ίδια γειτονιά θα είμαστε και την επόμενη μέρα του πολέμου.
Κάποια «παπαγαλάκια» δε σηκώνουν «μύγα στο σπαθί τους»! «Μην υποτιμάτε αυτή τη χώρα, δε με εκφράζουν οι απόψεις σας, δε δέχομαι την εικόνα που προσπαθείτε να παρουσιάσετε για την Ελλάδα, δεν υπηρετήσατε με αυτές τις αντιλήψεις» λένε, λίγο πολύ, βάσει κοινού αφηγήματος – αντίκρουσης οποιασδήποτε άλλης άποψης δεν ακολουθεί τον «νόμο του μεγάρου Μαξίμου».
Διχασμός όπως με τα μνημόνια και τα εμβόλια
Στη μνήμη επανέρχονται οι επικοινωνιακές τακτικές που ακολουθήθηκαν, με αρκετά πιο νωπές την προσπάθεια γελοιοποίησης των «αγανακτισμένων» (αλήθεια, πόσο καιρό έχει να παίξει ένα πλάνο από τις τεράστιες συγκεντρώσεις της περιόδου 2010 – ’12; ) και πιο πρόσφατο τον, εκτός λογικής αντιμετώπισης μιας πανδημίας, διχασμό ανάμεσα σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους.
Σε καιρούς, όμως, πολέμου, όταν στην Ευρώπη μάλλον κάποιοι ή δε γνωρίζουν ή έχουν ξεχάσει ότι έχουν ξεκινήσει 2 παγκόσμιοι πόλεμοι από κάποιες «φιτιλιές» που πήραν διαστάσεις κόλασης, τέτοιες φτηνές μαρκετινίστικες λογικές τύπου «τηλε – πωλήσεις», μόνο οδυνηρές μπορεί να αποβούν για τα εθνικά συμφέροντα και την ελληνική κοινωνία βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.