Ενόχλησε «εγχώριους» ο Δένδιας επειδή την (ξανά) είπε στους Τούρκους; Πάτε καλά;

Υπάρχουν ορισμένοι «κύκλοι» στην Ελλάδα, παριστάνουν τους «αριστερούς», τους «ειρηνιστές» και τους «λογικούς», αλλά στην πραγματικότητα είναι «εκσυγχρονιστές» -ή τέλος πάντων σε αυτή τη γραμμή-, οι οποίοι δυσαρεστούνται και μάλιστα έντονα όποτε Έλληνας υπουργός Εξωτερικών απαντά στους Τούρκους στη γλώσσα που καταλαβαίνουν.

Αυτοί οι «κύκλοι» παλαιότερα είχαν στο στόχαστρο τον Κοτζιά. Τώρα έχουν τον Δένδια.

Αμφότεροι ως υπουργοί Εξωτερικών -πέρα των άλλων- τα έχουν «χώσει» δημόσια στους Τούρκους.

Οι ίδιοι «κύκλοι» έχουν μία καραμέλα. «Αυτό δεν είναι εξωτερική πολιτική», λένε.

Αν εννοούν την εξωτερική πολιτική ως την πολιτική κατευνασμού του Τσάμπερλεν απέναντι στον Χίτλερ, μάλλον κάτι δεν διδάχτηκαν από την ιστορία, ή -ακόμα χειρότερα- την αγνοούν εντελώς.

Διάβασα μία «γνώμη» σε ιστοσελίδα «προοδευτική» -βάζω εισαγωγικά επειδή γνωρίζω την έννοια του όρου- η οποία εγκαλεί τον Νίκο Δένδια, αναφορικά με τη χθεσινή λεκτική «αψιμαχία» με Τούρκο διπλωμάτη στη Νορβηγία, για προσχηματική «τουρκοφαγία» που αποσκοπεί σε μικροπολιτικά οφέλη.

Και στη συνέχεια έκπληκτος διέκρινα στο εν λόγω άρθρο έναν «εκνευρισμό» επειδή ο Νίκος Δένδιας, απέναντι στον Τούρκο διπλωμάτη, ήταν «Είρων, προσβλητικός, απαξιωτικός» και επειδή, με αυτό το ύφος του, «αδιαφόρησε για την ουσία» -ακολουθεί η «ουσία»- «δηλαδή την επίπτωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις».

Προσωπικά, για τη συγκεκριμένη κριτική που ασκήθηκε στο Νίκο Δένδια μόνο μία λέξη μου έρχεται: Ραγιαδισμός.

Αλήθεια; Προσβλήθηκε ο Τούρκος και κάποιοι ενοχληθήκατε; Σοβαρά;

Είναι η μισή Κύπρος υπό κατοχή και εσείς ζητάτε καλούς τρόπους; Αλήθεια; Να σας χαίρονται εκείνοι που σας χαίρονται.

«Το μόνο που δεν χρειάζεται είναι αυτό που συμβαίνει: Εξωτερική πολιτική εσωτερικής κατανάλωσης, διπλωματικοί θεατρινισμοί, διέγερση εθνικιστικών ανακλαστικών και επιστροφή του Σαμαρά ως Δένδια», καταλήγει ο αρθρογράφος.

Θέλω να πω ότι ο ραγιαδισμός, η εθελοδουλία, είναι κάποιου είδους «διαταραχή», απολύτως τέτοια, γιατί αλλιώς οφείλει να ελέγχεται από που εκπορεύεται.

Στο σημείο αυτό επιθυμώ να σας υπενθυμίσω τι έχει πει δημόσια ο Κοτζιάς στους Τούρκους.

Κι όχι προς υπεράσπιση του Δένδια ή του Κοτζιά, αυτοί οι δύο δεν έχουν ανάγκη από απολογητές, αλλά προς υπεράσπιση της πατριωτικής αριστεράς, των σοσιαλπατριωτών, οι οποίοι αισθάνονται προσβολή και διασυρμό από τέτοιες «προοδευτικές» απόψεις.

Όταν είχαμε επισκεφθεί τη Σμύρνη για τα εγκαίνια του κτιρίου του ελληνικού Προξενείου, ξαφνικά μας την «έπεσαν» τουρκικά μαχητικά, όχι προφανώς για να μας «βομβαρδίσουν», αλλά για να κάνουν επίδειξη δύναμης, «ψυχολογική» τουρκική μπούρδα για να μας την «σπάσουν», με πρόσχημα ότι πραγματοποιούσαν πρόβα, για την επικείμενη επίδειξη στους εορτασμούς τους για την επέτειο της κατάληψης της πόλης από τον τουρκικό στρατό.

Ο Νίκος Κοτζιάς, ακούγοντας τον εκκωφαντικό θόρυβο, σήκωσε το δάχτυλο και έδειξε προς τον ουρανό με απορία.

Ειρωνικός ο Τσαβούσογλου είπε «μην ανησυχείς Νίκο, δεν ήρθαν για σένα» κι ο Κοτζιάς απάντησε: «Νόμιζα ότι ήταν δικά μας».

Πάντα θα θυμάμαι πώς εξαφανίστηκε το χαμόγελο του Τούρκου.

Αυτό έγινε δημόσια, το είδαμε όλοι, μπροστά στις κάμερες, αλλά δεν «έπαιξε» στα «κανάλια».

Ίσως κάποιοι να νόμιζαν ότι κάνει «κακό» στον κατευνασμό; Μάλλον. Ίσως άλλοι να μην ήθελαν να δώσουν «πόντους» στην κυβέρνηση Τσίπρα.

Όταν ο Ερντογάν μας είχε ζαλίσει με τα «σύνορα της καρδιάς» του, ο Κοτζιάς απάντησε ότι τα δικά μας «σύνορα καρδιάς» φτάνουν μέχρι την Ινδία.

Ο Κοτζιάς έχει κάνει όμως και δύο άγνωστα «χουνέρια» στον Τσαβούσογλου.

Στο Κραν Μοντανά, όταν διαπραγματεύονταν για το Κυπριακό, ο Τσαβούσογλου είχε εκνευριστεί με τον Κοτζιά και κάποια στιγμή τον διέκοψε λέγοντας προσβλητικά: «Δεν είμαστε φοιτητές σου Νίκο», για να πάρει επί τόπου την απάντηση «η μόρφωση δεν είναι ντροπή Μεβλούτ».

Όταν ο Τσαβούσογλου είχε επισκεφθεί την Κρήτη, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, ο Κοτζιάς του έκανε πλάκα λέγοντας να μην ανησυχεί επειδή τα βουνά ολόγυρα ήταν γεμάτα ελεύθερους σκοπευτές.

Έχουν συμβεί κι άλλα, δεν χρειάζονται περισσότερα, αυτά αρκούν, τα θεωρώ χαρακτηριστικά.

Κι έρχονται τώρα ορισμένοι σαν «θιγμένες»… μιξοπαρθένες να ελέγξουν τον Δένδια για «καλούς τρόπους» απέναντι στους Τούρκους.

Λοιπόν, για να τελειώνει το παραμυθάκι.

Μια χαρά τα έχει πει ο Δένδιας και τις δύο φορές. Ως υπουργός Εξωτερικών απάντησε άψογα.

Και στην περίπτωση που μεταξύ άλλων «ενοχλεί» ο Δένδιας επειδή δίνει δημοσκοπικούς πόντους στην κυβέρνηση, συγγνώμη αλλά ο υπουργός Εξωτερικών δεν κάνει εσωτερική πολιτική, υπερασπίζεται το έθνος, τον λαό και την πατρίδα.

Αποφασίστε λοιπόν: Γιατί ενοχλεί ο Δένδιας; Επειδή δεν είναι «comme il faut» με τους Τούρκους ή επειδή δημοσκοπικά ευνοεί την κυβέρνησή του;

Το δεύτερο το καταλαβαίνω, το πρώτο όμως είναι ραγιαδισμός και να μην τον περιφέρετε αναίσχυντα ορισμένοι.

Στέφανος Μυτιληναίος