Κλιμακώνονται οι πιέσεις εκ μέρους της Κομισιόν, με γερμανικές «ευλογίες», προκειμένου να καταργηθεί η αρχή της ομοφωνίας στη λήψη αποφάσεων της ΕΕ. Κάτι που, εάν γίνει, θα πλήξει βαρύτατα την Ελλάδα και σειρά μελών της ΕΕ
Εντείνονται οι διεργασίες στους κόλπους της ΕΕ, με πρωτεργάτες την Κομισιόν, αλλά και το «βαθύ κράτος» στη Γερμανία, προκειμένου να καταργηθεί η αρχή της ομοφωνίας στην ΕΕ.
Τέτοιου είδους κινήσεις για κατάργηση του βέτο, ειδικά σε θέμα κοινής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, δεν είναι καινούργιες. Έχουν εκδηλωθεί εδώ και τουλάχιστον τέσσερα χρόνια από την Κομισιόν και το Βερολίνο.
Σήμερα, ωστόσο, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ειδικά η Κομισιόν, αλλά και το «βαθύ κράτος» εντός του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο έχει καταστήσει υποχείριό του την -άπειρη σε θέματα εξωτερικής πολιτικής- νέα «πράσινη» υπουργό Εξωτερικών της χώρας, μεθοδεύει συστηματικά το θέμα.
Η «πράσινη» υπουργός Εξωτερικών
Να σημειωθεί πως, σε αντίθεση με τους αρχικούς πανηγυρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης και των εγχώριων ΜΜΕ για την ανάληψη του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας από την «πράσινη» Αναλένα Μπέρμποκ, η οποία δήθεν φημιζόταν για τη σκληρή στάση της έναντι της Τουρκίας, το Βερολίνο στις Βρυξέλλες κινείται στις εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις από αυτές που «ευχόταν» η Αθήνα όταν σχηματιζόταν η κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων, Φιλελευθέρων.
Ουδόλως, μάλιστα, δείχνει να ακολουθεί τις διακηρύξεις που ευαγγελιζόταν η Αναλένα Μπέρμποκ προτού γίνει υπουργός Εξωτερικών σε σχέση με την Τουρκία.
Ενήμερη η Αθήνα
Εξαιρετικά σοβαρό είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση, σε λίαν υψηλό επίπεδο, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, έχει ενημερωθεί για τις μεθοδεύσεις Κομισιόν – Βερολίνου, όπως επίσης και για τον άκρως «περίεργο» ρόλο συγκεκριμένου παράγοντα στις Βρυξέλλες, ο οποίος υποσκάπτει τα ελληνικά συμφέροντα, καθώς και αυτά συνολικότερα των μικρών και μεσαίων κρατών – μελών της ΕΕ.
Αδιευκρίνιστο είναι αν και σε τι διπλωματικές προσπάθειες έχει προβεί η ελληνική πλευρά, προκειμένου να μπλοκάρει τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Εξάλλου, δεν είναι μόνο η Αθήνα που θα αντιδράσει σε κάτι τέτοιο, αλλά και σειρά άλλων κρατών – μελών. Εκτός κι’ αν η ελληνική κυβέρνηση, όπως και άλλες, υποκύψουν στις πιέσεις της Κομισιόν ή ισχυρών της ΕΕ, όπως της Γερμανίας.
Παραδοχή
Την ύπαρξη τέτοιων μεθοδεύσεων, παραδέχτηκε εμμέσως πλην σαφώς ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης.
Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια ενημέρωσης της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής «για τις τελευταίες εξελίξεις στα ευρωπαϊκά ζητήματα και το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2022» (1-2-2022), ο υπουργός εκλήθη να τοποθετηθεί επ’ αυτού.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών, «αναφερόμενος στο ζήτημα της αναθεώρησης των ευρωπαϊκών συνθηκών που τέθηκε από τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ.Βαρβιτσιώτης τάχθηκε κατά της κατάργησης της ομοφωνίας στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, τονίζοντας ότι το δικαίωμα βέτο είναι σημαντικό για την Ελλάδα και αποτελεί δικλείδα ασφαλείας για τις μικρές χώρες. «Η εμβάθυνση της Ευρώπης δεν σημαίνει ότι τα κράτη-μέλη θα χάσουν και θα θυσιάσουν οποιεσδήποτε εγγυήσεις έχουν για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής» σημείωσε.
Το κλαμπ των ισχυρών
Βέβαια, τέτοιου είδους γενικόλογες διαπιστώσεις δεν μπορούν να καθησυχάσουν. Η ελληνική κυβέρνηση επιβάλλεται να δείξει έμπρακτα ότι το εννοεί και είναι κάθετα αντίθετη σε τέτοιες πρωτοβουλίες, όπως και ότι δεν είναι διατεθειμένη να υποκύψει σε πιέσεις.
Να σημειωθεί ότι πρωτοβουλίες για την κατάργηση του βασικού κανόνα λειτουργίας της ΕΕ, της ομοφωνίας – βέτο, είχαν αναληφθεί ήδη από το 2017 – 2018.
Μάλιστα, τότε η Κομισιόν δημόσια είχε καταστήσει σαφή την πρόθεσή της να επιδιώξει την κατάργηση της ομοφωνίας τουλάχιστον για κάποια θέματα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Άμυνας (ΚΕΠΠΑ).
Πάγια, διαχρονική θέση της Ελλάδας ήταν ότι η κατάργηση της αρχής της ομοφωνίας, και η λήψη αποφάσεων με ειδική πλειοψηφία, θα οδηγούσε σε μια εξωτερική πολιτική της ΕΕ, τύποις κοινή, στην πραγματικότητα όμως θα ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας των μεγάλων κρατών της ΕΕ, ερήμην μάλιστα ή και σε βάρος των μικρότερων κρατών.
«Εποικοδομητική αποχή»
Βέβαια, και σήμερα εφαρμόζεται η αρχή της «ειδικής πλειοψηφίας» στην ΕΕ, αλλά με εξαιρετικά μεγάλη φειδώ, όπως υπογραμμίζουν έμπειροι διπλωματικοί κύκλοι.
Οι ίδιοι τονίζουν ότι «εδώ και χρόνια ο γερμανικός παράγων θεωρεί ότι το σύστημα της ομοφωνίας δεν είναι πλέον αποτελεσματικό».
Κατά τις ίδιες πληροφορίες, μάλιστα, το Βερολίνο διακινούσε τα προηγούμενα χρόνια την πρόταση για «ομοφωνία μείον ένας». Δηλαδή, στην περίπτωση που κάποιο κράτος – μέλος της ΕΕ δεν μπορεί να ευθυγραμμιστεί με μια κοινή θέση, θα υϊοθετεί την «εποικοδομητική αποχή» (!). Κάτι, πάντως, που, πρακτικά, σημαίνει την κατάργηση της ομοφωνίας.