Τι είναι επιτυχία και τι αποτυχία είναι σχετικό για τούτη την κυβέρνηση και τον επικεφαλής της. Αν κρίνουμε από τις επιλογές του πρωθυπουργού στον πρόσφατο ανασχηματισμό, που δεν ήταν δομικός και σαρωτικός, όπως μας είχαν προετοιμάσει οι συνομιλητές του, αλλά ακόμη ένας διορθωτικός, ο τρίτος στη σειρά, πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει μια περίεργη αντίληψη για την απόδοση των υφισταμένων του. Και δεν έχει κανένα πρόβλημα να διαψεύδει τον εαυτό του. Αλλωστε, με την αλήθεια οι σχέσεις του είναι προβληματικές.
Εχουμε και λέμε: Μας έλεγε ότι η κυβέρνησή του τα πήγε πολύ καλά στην αντιμετώπιση της πανδημίας, καλύτερα από πολλές άλλες κυβερνήσεις, ότι το δημόσιο σύστημα υγείας άντεξε, ότι ο εμβολιασμός προχωρά με εντυπωσιακή ταχύτητα, ότι ενισχύθηκαν οι δομές υγείας και καλύφθηκαν τα κενά (ψέμα μεγάλο, αλλά ας είναι), ότι συνεργαστήκαμε άψογα με τον ιδιωτικό τομέα στην περιοχή της Υγείας (τις παροχές στους κλινικάρχες τις βάφτισε συνεργασία), ότι η Ελλάδα στο θέμα της πανδημίας, σύμφωνα με τους εταίρους μας και τα ξένα μέσα ενημέρωσης, είναι το παράδειγμα προς μίμηση.
Ωστόσο, μετακίνησε τον αρμόδιο υπουργό και καρατόμησε τον αναπληρωτή του. Με ποια κριτήρια οδηγήθηκε σ’ αυτήν την απόφαση; Μέχρι χτες επιτυχημένοι, σήμερα αποτυχημένοι; Ποιο μήνυμα στέλνει στους συνεργάτες του; Είστε καλοί και χρήσιμοι (μάλλον ηλίθιοι) για όσο καιρό εγώ το πιστεύω και όταν αλλάξω γνώμη για διάφορους λόγους θα σας υποβαθμίσω ή θα σας πετάξω στα αζήτητα; Γιατί να τον εμπιστευτούν οι πολίτες την επόμενη φορά που θα βγουν από το στόμα του βαρύγδουπες υποσχέσεις και ευχάριστες περιγραφές της πραγματικότητας;
Μας έλεγε ότι με τις πυρκαγιές κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν κάτω από αντίξοες συνθήκες, μας έλεγε ότι τα πήγαμε άριστα με τις εκκενώσεις των οικισμών, μας έλεγε ότι έχουμε καλές επιδόσεις στην πάταξη της βαριάς εγκληματικότητας (τα στοιχεία βοούν για το αντίθετο, αλλά δεν έχει σημασία), μας έλεγε ότι καθαρίσαμε τα Εξάρχεια από τις εστίες παραβατικότητας, μας έλεγε ότι οι πολίτες αισθάνονται πια ασφάλεια, ο αστυνομικός είναι στις γειτονιές και ότι το δόγμα-σήμα κατατεθέν της κυβέρνησής του για «τάξη και ασφάλεια» έχει εφαρμοστεί στην πράξη, αλλά έδιωξε κακήν κακώς τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη και μετέθεσε τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη (τον αρμόδιο για τις πυρκαγιές) σε ισόβαθμη θέση σε άλλο υπουργείο.
Γιατί ο ένας κρίθηκε αποτυχημένος αν και είχε τόσα επιτεύγματα κατά την άποψη του πρωθυπουργού και κατά την αντίληψη του ίδιου και ο άλλος εκτιμήθηκε ότι απλώς έκλεισε τον κύκλο του στο συγκεκριμένο πόστο και τώρα μπορεί να αναλάβει νέο ρόλο; Μας έλεγε ότι πάμε καλά στον τουρισμό, προσεγγίζουμε τον στόχο μας, αλλά ο Χάρης Θεοχάρης αποβλήθηκε.
Μπερδευτήκατε; Με το δίκιο σας. Η έγνοια του πρωθυπουργού είναι πώς θα προστατευτεί αυτός από τις κακοτοπιές και πώς θα πέσει το βάρος των ευθυνών στους από κάτω. Αν όμως οι από κάτω απέτυχαν, μήπως φταίνε και εκείνοι που τους επέλεξαν, δηλαδή ο αρχηγός και τα επιτελικά στελέχη που τον πλαισιώνουν και τον συμβουλεύουν; Αλήθεια, αυτοί και αυτές που συγκροτούν τον στενό πυρήνα της εξουσίας είναι αθώοι;
Για να μένουν στις θέσεις τους φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι δεν υπέπεσαν σε σφάλματα. Από την Ιστορία ξέρουμε ότι οι κυβερνήσεις λίγο πριν φτάσουν στο σημείο από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή, πριν δηλαδή καταρρεύσουν, περνούν από τρία στάδια: στο πρώτο έρχονται αντιμέτωπες με την οργή του κόσμου, στη συνέχεια ακολουθεί η περιφρόνηση των πολιτών και στο τρίτο στάδιο κυριαρχούν τα χάχανα που προκαλούν οι αποφάσεις τους.
Ανάγωγα
Κάνει λάθη ο Μπάιντεν στο Αφγανιστάν; Το πληρώνει ακριβά στις δημοσκοπήσεις. Κάνουν λάθη οι Χριστιανοδημοκράτες στη Γερμανία; Καταρρέουν στις δημοσκοπήσεις. Κάνει λάθη ο Μητσοτάκης στην Ελλάδα; Ακλόνητος στην κορυφή και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε οι δημοσκοπήσεις.