Η εθνική ταπείνωση που υφίσταται η Ελλάδα το τελευταίο εικοσιτετράωρο, δεν έχει προηγούμενο. Όλα ξεκίνησαν με την συνέντευξη Τσαβούσογλου στο Βήμα της Κυριακής, η οποία έμεινε αναπάντητη από την ελληνική κυβέρνηση. Συνεχίστηκε με τις απανωτές προκλήσεις του τούρκου υπουργού εξωτερικών κατά την επίσκεψή του στην Κομοτηνή, την συνάντηση του με τον Τζιχαντιστή ψευδομουφτή, την αναφορά σε «τουρκική» μειονότητα, την εκδίωξη των ελλήνων δημοσιογράφων από δημόσιο ίδρυμα.
Σε όλα αυτά ήρθε μία χλιαρή απάντηση του υπουργείου εξωτερικών, η οποία γρήγορα ξεχάστηκε με την απαράδεκτη εικόνα του θερμού εναγκαλισμού του Νίκου Δένδια με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, παρά το ότι ο δεύτερος επιδόθηκε σε ένα άνευ προηγουμένου ανθελληνικό παραλήρημα.
Δεν θα μείνω στην θλιβερή εικόνα. Απλώς αυτό το στιγμιότυπο επιτείνει την ανάγκη να δούμε μία εξαιρετικά δυναμική αντιμετώπιση από τον Νίκο Δένδια, προκειμένου να κλείσουν τα στόματα όσων πλέον θεωρούν ότι βλέπουμε ένα στημένο θέατρο εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, στο οποίο δυστυχώς συμμετέχει και ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών.
Ο Νίκος Δένδιας λοιπόν αύριο, οφείλει να απαντήσει στον τούρκο ομόλογό του, όπως είχε απαντήσει ο Προκόπης Παυλόπουλος στον Ερντογάν, ο οποίος δεν τόλμησε να προκαλέσει εντός Ελλάδος, είχε δώσει όμως μία αντίστοιχη συνέντευξη, πολύ πιο ήπια, που όμως έθετε θέμα αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάνης.
Ο τέως πρόεδρος τότε είχε κυριολεκτικά αποδομήσει τα επιχειρήματα του Ερντογάν, γελοιοποιώντας τον εντός του προεδρικού μεγάρου. Για την ακρίβεια, τον είχε κάνει να παραδεχτεί ότι όλοι οι ισχυρισμοί του είναι αποτέλεσμα μιας βάρβαρης οπτικής η οποία δεν έχει καμία σχέση με το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο των συνθηκών. Μετά από αυτό ο Ερντογάν πήγε στην Θράκη και δεν τόλμησε να προκαλέσει σε κανένα σημείο.
Ο Νίκος Δένδιας μπορεί μεν να διαφωνούσε με την επίσκεψη Τσαβούσογλου στην Θράκη πριν την δική τους συνάντηση, όμως τώρα έχει να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό γεγονός. Το οποίο για να μην μετατραπεί σε τετελεσμένο, θα πρέπει να το αποδομήσει με την δέουσα σκληρότητα και αποφασιστικότητα. Ώστε να αποδείξει ότι ο σημερινός εναγκαλισμός δεν ισοδυναμεί με θέατρο παράδοση εθνικής κυριαρχίας στο οποίο συμμετέχει και ο ίδιος.