Το «ραβασάκι» της ΕΡΤ στην υπόθεση της Ικαρίας και η έντονη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύουν το «μηντιακό» αδιέξοδο της αντιπολίτευσης.
Aλλά και την σημαντικότερη πολιτική επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
«Γιατί με το συγκεκριμένο μηντιακό σύστημα ο ΣΥΡΙΖΑ αποκλείεται να κερδίσει εκλογές ακόμη και αν ο Μητσοτάκης επιβάλει μόνιμο lockdown και νέο μνημόνιο! Που δεν θα το κάνει…» μου λέει δημοσιογράφος αυτού του «συγκεκριμένου μηντιακού συστήματος» αλλά και «φίλος από τα παλιά».
Και συνεχίζει…
«Η ΕΡΤ είναι το μόνο κανάλι που απέμεινε στα κόμματα της αντιπολίτευσης αφού έχει οδηγίες να παίζει τις ανακοινώσεις τους. Και να τους βγάζει με μέτρο. Γι’ αυτό και οι συριζαίοι τρελάθηκαν με το ραβασάκι. Σου λέει θα μείνουμε … μουγγοί έτσι και γίνει η ΕΡΤ σαν τα ιδιωτικά!».
Αυτά τα «ιδιωτικά» την άλλη ημέρα μετέδωσαν συνέντευξη του πρωθυπουργού και δεν τον ρώτησαν για την … άλλη συνέντευξη (του Σαμαρά) που τα ίδια «ιδιωτικά» (στην έντυπη μορφή τους) είχαν παίξει πριν 15 ημέρες και που συζητιόταν για σχεδόν όλο αυτό το 15νθήμερο.
Ας μην γελιόμαστε.
Το δόγμα «όλα τα κανάλια μια φωνή» είναι προσωπική πολιτική επιτυχία του πρωθυπουργού.
ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν το πέτυχε από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
(Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε μόνον μέχρι το 1977 την «οριακή ανοχή» του ΔΟΛ που μετατράπηκε σε «σφοδρή κριτική» καθώς το ΠΑΣΟΚ «κάλπαζε» προς την εξουσία)
Αυτό το δόγμα που ζηλεύουν, σύμφωνα με τον «φίλο από τα παλιά», άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες (ποιος δεν θα το ήθελε;) «κτίστηκε μεθοδικά από το 2013 » και σήμερα «πατάει σε γερά θεμέλια».
Ποιος είναι, όμως ο ακρογωνιαίος λίθος (pierre angulaire) αυτού του δόγματος των «ενιαίων ΜΜΕ»;
«Ο δημοσιογράφος-παράγοντας! Αυτή είναι η μαγική ορολογία!» μου λέει ο «φίλος από τα παλιά».
«Δηλαδή;»
«Ενσωματώνεις επιλεγμένους δημοσιογράφους στο σύστημα εξουσίας (συνήθως στις παρυφές του) και τους δημιουργείς την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχουν σε αυτό. Έτσι τι να ελέγξουν; Τους εαυτούς τους;»
Στην παρατήρηση «πόσοι επιλεγμένοι δημοσιογράφοι μπορούν να χωθούν στο σύστημα εξουσίας και αυτό να μην κρασάρει» η απάντηση είναι ρεαλιστική.
«Δεν χρειάζεσαι πολλούς. Οι περισσότεροι, άλλωστε, ενσωματώνονται τσάμπα. Χωρίς ανταλλάγματα. Είναι αυτό που σου περιέγραψα ως ψευδαίσθηση εξουσίας. Να παίρνουν, ρε παιδί μου, τον υπουργό στο κινητό και αυτός να το σηκώνει».
«Και οι άλλοι, οι… όχι τσάμπα;»
«Κοίτα, σχεδόν όλοι έχουν από ένα site. Ενισχύεις οικονομικά το site με κρατική διαφήμιση και τελείωσες! Τους ελέγχεις όχι μόνον στο διαδίκτυο, αλλά και στην τηλεόραση. Γιατί μετά τους βάζεις και σχολιαστές σε εκπομπές».
Έτσι οι «δημοσιογράφοι-παράγοντες» αποτελούν την ραχοκοκαλιά των «ενιαίων ΜΜΕ».
Αλλά «λειτουργούν αρμονικά μαζί με άλλες δύο κατηγορίες δημοσιογράφων» συνεχίζει ο «φίλος από τα παλιά».
«Ποιες είναι αυτές οι άλλες δύο κατηγορίες;»
«Οι πολύ ισχυροί δημοσιογράφοι που κινούνται σε άλλο οικονομικό επίπεδο αλλά αυτοί μετριούνται στα δάχτυλα. Ούτε καν των δύο χεριών».
«Και η τρίτη κατηγορία;»
«Η μεγάλη μάζα δημοσιογράφων που τρέμουν μην χάσουν την δουλειά τους. Αυτούς τους έχεις για πλάκα».
«Ναι, αλλά μου τα λες σαν να μην υπάρχουν εκδότες και καναλάρχες» προκαλώ τον «φίλο από τα παλιά».
«Εδώ το πράγμα είναι κινούμενη άμμος. Αλλά για την ώρα πάμε καλά. Με την βοήθεια του Τσίπρα!».
«Μήπως, λοιπόν, είναι και αυτός στο… όλο σύστημα;»
«Κοίτα, όταν η Σακελλαροπούλου έκανε ό,τι έκανε με τον εθνικό ύμνο στην Μητρόπολη και ξεσηκώθηκαν πολλοί δικοί μας ο Τσίπρας στήριξε! Πήγε και την επισκέφθηκε. Ούτε ζητάει συσκέψεις πολιτικών αρχηγών ο Τσίπρας γιατί ξέρει ότι με την Σακελλαροπούλου… τι να λέμε τώρα. Ξύπνιος είναι ο Τσίπρας, σου λέει σε 10 χρόνια μπορεί να ξαναγίνω πρωθυπουργός, νέος είμαι».
«Δέκα χρόνια δεν είναι πολλά;»
«Ρε σου είπα, έτσι που φτιάχτηκε το μηντιακό σύστημα, ο Τσίπρας δεν κερδίζει με τίποτα».
Ξαναγυρνάω το θέμα στο «ραβασάκι της ΕΡΤ».
«Κάποιος το έκανε από κεκτημένη ταχύτητα. Πάνω που στην ΕΡΤ ήταν όλα στρωμένα» λέει ο «φίλος από τα παλιά».
«Δηλαδή;»
«Ρε συ ποιος βλέπει ειδήσεις στην ΕΡΤ; Κάτι παππούδια και οι … συριζαίοι για να θυμούνται τα δικά τους περασμένα μεγαλεία. Τα βάλαν τώρα με την ΕΡΤ γιατί φοβήθηκαν μήπως η ΕΡΤ γίνει όπως την είχαν αυτοί, αλλά κορόιδα είναι στην ΕΡΤ να πέσουν στην παγίδα;»
«Τι εννοείς;»
«Το απλό. Η ΕΡΤ είναι για να παίζει τις ανακοινώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης στα δελτία ειδήσεων που δεν τα βλέπει κανείς. Το μηντιακό παιγνίδι γίνεται στα ιδιωτικά. Αλλά εκεί αν εμφανιζόταν τέτοιο ραβασάκι θα τολμούσαν οι συριζαίοι να πουν κουβέντα; Παρακαλάνε τα ιδιωτικά για να τους βγάλουνε…».
«Μα βλέπω βγάζουνε δημοσιογράφους, ας το πω της πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, στα πρωινάδικα».
«Αυτοί, τις περισσότερες φορές, λειτουργούν, άθελά τους υπέρ της κυβέρνησης με αυτά που λένε. Δεν έχεις δει τι γίνεται με τους υπουργούς;»
«Τι γίνεται με τους υπουργούς;»
«Βγαίνει στο παράθυρο ο υπουργός, απαντάει στις ερωτήσεις-πάσες των παρουσιαστών της εκπομπής, μετά απαντάει στην ερώτηση-πάσα του προσκεκλημένου δημοσιογράφου, ας το πω, της πλευράς της Νέας Δημοκρατίας, έχει περάσει ήδη κανένα δεκάλεπτο και ο προσκεκλημένος δημοσιογράφος της πλευράς ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθεί σαν καλό παιδί. Γιατί ξέρει ότι αν διακόψει δεν θα τον ξανακαλέσουν».
«Ε… εντάξει τώρα…».
«Μα σου λέω ότι το σύστημα είναι δομημένο. Τον αφήνουν τον συριζαίο στο τέλος να κάνει μια ερώτηση στην οποία ο υπουργός απαντάει ό,τι θέλει, συνήθως άλλα αντί άλλων και τελειώσαμε!».
Και ο «φίλος από τα παλιά» κλείνει…
«Άκου, τους δημοσιογράφους τους έχει ο Μητσοτάκης. Αντί να τον ελέγχουν αυτοί, τους ελέγχει αυτός. Τεράστια η επιτυχία του! Αλλά η Ελλάδα, φίλε, είναι μικρή χώρα…».
«Κάτι θέλεις να πεις…».
«Θυμάσαι πώς την έλεγε μια εκπομπή του ο Καρατζαφέρης, η αλεπού της πολιτικής;»
«Όλη η Ελλάδα μια γειτονιά».
«Ακριβώς! Αυτή η γειτονιά είναι που δεν ελέγχεται. Ούτε με το lockdown που έτσι και αλλιώς δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Το στόμα του Έλληνα στο καφενείο, στην γειτονιά, στην παρέα άντε και στο Facebook ή στο Twitter δεν ελέγχεται. Και εκεί είναι το πρόβλημα. Γιατί, μεταξύ μας, αν τα πράγματα χειροτερεύσουν ποιος θα πιστεύει τους … δημοσιογράφους;»