Τη Θράκη τη θυμόμαστε πάντα “κατόπιν εορτής”. Όταν γίνονται δηλώσεις που μας υπενθυμίζουν ότι η Τουρκία δεν την έχει βγάλει από το στόχαστρο της… Όταν ο Τούρκος πρόεδρος και υπουργοί του κάνουν “πέρα δώθε” στην περιοχή παριστάνοντας τους προστάτες σε πληθυσμούς που δεν καταπιέζονται από κανέναν άλλο παρά μόνο από τη φτώχεια . Όταν το τουρκικό προξενείο και οι “πρωτοβουλίες” του μας εξοργίζουν…
Αμέσως μετά την ξεχνάμε ξανά. Αλλά οι μηχανισμοί της Άγκυρας και όσοι δουλεύουν γι΄ αυτούς παραμένουν εκεί και συνεχίζουν τις “επιχειρήσεις” τους.
Στη τελευταία εκπομπή για τη φετινή σεζόν, πριν τη 15ήμερη Αυγουστιάτικη διακοπή -αν δεν …την διακόψουν τα γεγονότα- επιλέξαμε ένα πρόσωπο που δίνει θαρραλέα τη δική του μάχη στη Θράκη. Έναντι του τουρκικού προξενείου αλλά και πολλών προκαταλήψεων! Σουλεϊμάν Σαμπιχά το όνομα της, γνωστή η δράση της. Πρόεδρος του Πολιτιστικού Μορφωτικού Συλλόγου Γυναικών Δροσερού Ξάνθης. Παλεύει για τα δικαιώματα 10.000 ανθρώπων από τους οποίους 3.000 παιδιά. Με το Σύλλογο Γυναικών Ρομά Δροσερού “Η Ελπίδα” προσπαθεί εδώ και 15 χρόνια να βοηθήσει τις γυναίκες και τα παιδιά ειδικά, αλλά και τους Ρομά του Δροσερού και όλης της Ελλάδας γενικότερα.
Στο Δροσερό της Ξάνθης ζει το ⅙ του πληθυσμού της Ξάνθης. Έλληνες πολίτες που τυχαίνει να είναι Ρομά και Μουσουλμάνοι. Προσδόκιμο ζωής τα 55 χρόνια.Η πρόσβαση στο σχολείο, και ακόμη περισσότερο στο Πανεπιστήμιο παραμένει σοβαρό πρόβλημα.
Ο οιικισμός είναι εκτός σχεδίου πόλεως, παρόλο που υπάρχει πάνω από 100 χρόνια . Η μητρική τους γλώσσα είναι τα Ρομανί . Θέλουν τα παιδιά τους να μαθαίνουν ελληνικά και να μορφώνονται. Δεν τους βοηθάμε…
Η Σουλεϊμάν Σαμπιχά, μιλά στο Militaire όχι για να καταγγείλει αλλά για να προτείνει:
“Είναι σημαντικό να υπάρξει πιο ισχυρός κεντρικός έλεγχος και στρατηγική στη Θράκη, άρχιζοντας από την Παιδεία. Η απουσία επαρκούς χώρου και προσπάθειας ένταξης των παιδιών σε ελληνικά δημόσια σχολεία σπρώχνει τα παιδιά σε μειονοτικά σχολεία όπου μαθαίνουν τουρκικά, και από εκεί συνεχίζουν τις σπουδές τους στην Τουρκία. Θα ήταν καλό να στηριχθούν οι μικρές επιχειρήσεις και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Να ελέγχονται πιο συστηματικά οι δαπάνες του κράτους και της τοπικής εξουσίας. Το ελληνικό κράτος έχει υποχρέωση να στηρίξει τους Έλληνες πολίτες, είτε αυτοί είναι Ρομά, είτε Πομάκοι, να πράξει τα αυτονόητα για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας”. Ας την ακούσουμε επιτέλους…